1 | Eftir at Gud forðum mangan og á mangan hátt hevði talað til fedrarnar við profetunum, hevur Hann við endan á hesum døgum talað til okkara við Syninum, |
|
2 | sum Hann hevur sett til arvinga alra luta, og sum Hann eisini hevur skapt heimin við. |
|
3 | Hann er ljómi dýrdar Hansara og ímynd veru Hansara, og Hann ber alt við orði máttar Síns; tí settist Hann, táið Hann hevði gjørt reinsan fyri syndir okkara, við høgru hond hátignarinnar á hæddini. |
|
4 | Og Hann er vorðin so mikið størri enn einglarnir, sum Hann hevur arvað dýrari navn enn teir. |
|
5 | Tí við hvønn av einglunum hevur Hann nakrantíð sagt: "Tú ert Sonur Mín, Eg havi føtt Teg í dag"! og uppaftur: "Eg skal vera Honum Faðir, og Hann skal vera Mær Sonur"! |
|
6 | Og táið Hann aftur leiðir hin frumborna inn í heimin, sigur Hann: "Allir einglar Guds skulu tilbiðja Hann." |
|
7 | Um einglarnar sigur Hann: "Hann ger einglar Sínar til vindar og tænarar Sínar til eldsloga", |
|
8 | men um Sonin: "Hásæti Títt, Gud, stendur í allar ævir, og sproti rættvísinnar er sproti ríkis Tíns. |
|
9 | Tú elskaði rættferð og hataði lógloysi; tí hevur Gud, Gud Tín, salvað Teg við gleðiolju fram um felagar Tínar!" |
|
10 | Og: "Tú, Harri, grundfesti í upphavi jørðina, og Himlarnir eru handaverk Títt; |
|
11 | teir skulu forganga, men Tú verður; teir skulu allir eldast sum klæði; |
|
12 | sum kápu skalt Tú balla teir saman, og teir skulu umbroytast. Men Tú ert hin sami, og ár Tíni skulu ikki fáa enda." |
|
13 | Við hvønn av einglunum hevur Hann nakrantíð sagt: "Set Teg við høgru hond Mína, inntil Eg fái lagt fíggindar Tínar fótum Tínum til skammul"! |
|
14 | - Eru teir ikki allir tænandi andar, ið verða sendir út til tænastu fyri teirra skuld, sum arva skulu frelsu! |
|
|