| 1 | Trúgv er full vissa um tað, sum vónað verður, sannføring um tað, sum ikki sæst. |
|
| 2 | Fyri hana var tað jú, hini gomlu fingu góðan vitnisburð. |
|
| 3 | Við trúgv fata vit, at heimurin er skaptur við orði Guds, so tað ikki er av hinum sjónliga, tað, sum sæst, er vorðið til. |
|
| 4 | Við trúgv ofraði Ábel Gudi betri offur enn Káin, og við henni fekk hann tann vitnisburð, at hann var rættvísur - táið Gud vitnaði um gávur hansara; við henni talar hann enn, tóat hann er deyður. |
|
| 5 | Við trúgv varð Enok tikin burtur, so hann skuldi ikki síggja deyðan; og hann var ikki at finna, tí Gud hevði tikið hann burtur. Áðrenn hann varð tikin burtur, hevði hann jú fingið tann vitnisburð, at hann hevði verið Gudi tokkaligur. |
|
| 6 | Uttan trúgv er tað ómøguligt at toknast Honum. Tí tann, sum stígur fram fyri Gud, má trúgva, at Hann er, og at Hann lønir teimum, ið søkja Hann. |
|
| 7 | Við trúgv var tað, Nóa, ávaraður av Gudi um tað, sum ikki sást enn, í heiløgum ótta smíðaði ørk, húsi sínum til frelsu; við henni dómfeldi hann heimin og varð arvingi trúarrættvísinnar. |
|
| 8 | Við trúgv var Ábraham lýðin, táið hann varð kallaður, so hann fór út til staðið, hann skuldi fáa í arv; hann fór avstað, tóat hann vitsti ikki, hvar hann kom. |
|
| 9 | Við trúgv varð hann útlendingur í landi lyftisins, eins og í fremmandum landi, og búði í tjøldum við Ísaki og Jákupi, samarvingum hins sama lyftis. |
|
| 10 | Tí hann væntaði staðin, ið hevur fastan grundvøll, og hvørs byggimeistari og skapari er Gud. |
|
| 11 | Við trúgv fekk eisini Sára kraft at grunda ætt, tóat hon var farin um tann aldur; tí hon roknaði Hann trúfastan, sum hevði lovað tað. |
|
| 12 | Tí fekk eisini ein, ið útlivaður var, avkom, sum stjørnur himmalsins í mongd og sum sandin við sjóvarstrond, ið óteljandi er. |
|
| 13 | Í trúgv doyðu øll hesi, uttan at hava fingið tað, sum lovað var; men tey sóu tað langt burtur og heilsaðu tí og játtaðu, at tey vóru fremmand og útlendingar á jørðini. |
|
| 14 | - Tey, sum siga so, vísa jú harvið, at tey leita eftir fedralandi. |
|
| 15 | Og høvdu tey meint við landið, sum tey vóru komin úr, hevði jú borið teimum til at farið aftur hagar. |
|
| 16 | Men nú tráa tey eftir einum betri, tað er himmalskum; tí skammast Gud ikki við tey, at kallast Gud teirra; Hann hevur jú gjørt teimum stað til reiðar. |
|
| 17 | Við trúgv ofraði Ábraham Ísak, táið hann varð royndur, ja, hin einborna sín ofraði hann, ið lyftini hevði fingið, |
|
| 18 | og sum sagt varð við: "Í Ísaki skal avkom fáa navn eftir tær." |
|
| 19 | Tí hann hevði í huga, at Gud var mentur enntá at reisa upp frá hinum deyðu - og haðani fekk hann hann jú eisini aftur - í líknilsi talað. |
|
| 20 | Við trúgv signaði Ísakur Jákup og Esau, við hinum komandi fyri eyga. |
|
| 21 | Við trúgv signaði Jákup, táið hann doyði, báðar synir Jósef, og tilbað lútandi yvir stav sín. |
|
| 22 | Við trúgv talaði Jósef, táið hann lá at doyggja, um burturferð sona Ísraels og gav boð um bein síni. |
|
| 23 | Við trúgv varð Móses, táið hann var føddur, í tríggjar mánaðir fjaldur av foreldrum sínum; tí tey sóu, at barnið var vakurt, og tey ræddust ikki boð kongsins. |
|
| 24 | Við trúgv noktaði Móses, táið hann var tilkomin, at kallast dóttursonur Farao. |
|
| 25 | Hann valdi fyrr at líða ilt við fólki Guds enn at hava stutta njóting av synd. |
|
| 26 | Hann roknaði vanæru Kristusar at vera størri ríkidømi enn skattir Egyptalands - tí hann hugdi fram móti lønini. |
|
| 27 | Við trúgv fór hann úr Egyptalandi og ræddist ikki vreiði kongsins; tí hann helt á, sum hann hevði sæð hin ósjónliga. |
|
| 28 | Við trúgv helt hann páskir og smurdi blóðið á, fyri at oyðari hinna frumbornu skuldi ikki nema teir. |
|
| 29 | Við trúgv fóru tey gjøgnum Reyðahav sum eftir turrum landi - men Egyptar druknaðu, táið teir buðu til. |
|
| 30 | Við trúgv fullu múrar Jerikos, táið teir sjey dagar høvdu gingið rundan um teir. |
|
| 31 | Við trúgv slapp skøkjan Rahab frá at ganga til grundar saman við hinum vantrúgvandi; tí hon tók við friði móti njósnarunum. |
|
| 32 | - Tó, hví skal eg tala meir! Tíðin hevði jú ikki rokkið til, um eg skuldi sagt frá Gideon, Barak, Samson, Jefta, Dávid, Sámuel og profetunum, |
|
| 33 | sum við trúgv vunnu sigur á kongaríkjum, útintu rættvísi, fingu lyfti uppfylt, tiptu munn leyva, |
|
| 34 | sløktu eldsbál, sluppu undan svørðsegg, fingu styrki eftir veikleika, vórðu veldig í bardaga, fingu fíggindaherar at víkja. |
|
| 35 | Kvinnur fingu hinar deyðu sínar aftur við uppreisn. Onnur vórðu løgd á pínubonk og tóku ikki við útloysing - fyri at tey kundu fáa lut í betri uppreisn. |
|
| 36 | Onnur máttu tola spott og húðfleinging, ja, bond og fangahús; |
|
| 37 | tey vórðu steinað, sagað sundur, freistað, dripin við svørði; tey gingu um í seyðaskinnum og geitaskinnum; tey liðu neyð, trongd, ringa viðferð |
|
| 38 | - heimurin var tey ikki verdur - tey flakkaðu um í oyðimørkum og fjøllum, í hellum og skorum jarðarinnar. |
|
| 39 | Og øll hesi - tóat tey høvdu vitnisburð fyri trúgv sína - fingu tó ikki tað, sum lovað var. |
|
| 40 | Tí Gud hevði frammanundan ætlað okkum nakað betri, so tey skuldu ikki fullkomast uttan okkum. |
|
|
