| 1 | Ein og hvør høvuðsprestur verður jú tikin millum menniskju og innsettur fyri menniskju til tænastu fyri Gudi, til at bera fram bæði gávur og sláturoffur fyri syndir |
|
| 2 | - sum ein, ið kann vera mildur við óvitandi og villfarandi, við tað at veikleiki hongur við hann sjálvan eisini, |
|
| 3 | og hann av teirri grund má bera fram syndoffur fyri seg sjálvan líka væl sum fyri fólkið. |
|
| 4 | Eingin tekur sær sjálvum henda heiður; nei, hann verður kallaður av Gudi, eins og Áron. |
|
| 5 | Soleiðis hevur Kristus heldur ikki sjálvur tikið Sær tann heiður at verða høvuðsprestur; nei, hann varð Honum givin av Honum, sum segði við Hann: "Tú ert Sonur Mín, Eg havi føtt Teg í dag" |
|
| 6 | - sum Hann jú eisini sigur á øðrum staði: "Tú ert prestur í allar ævir á hátti Melkizedeks." |
|
| 7 | Hann hevur á døgum holds Síns við hørðum rópi og tárum borið fram bønir og neyðarróp til Hansara, sum var mentur at frelsa Hann frá deyðanum; og Hann varð bønhoyrdur út úr angist Síni. |
|
| 8 | Soleiðis lærdi Hann, tóat Hann var Sonur, lýdni av tí, sum Hann leið. |
|
| 9 | Og táið Hann var vorðin fullkomin, varð Hann øllum teimum upphav til æviga frelsu, sum lýða Hann, |
|
| 10 | og varð av Gudi kallaður høvuðsprestur á hátti Melkizedeks. |
|
| 11 | Um hetta hava vit nógv at siga, og tað er torført at útleggja, av tí at tit eru vorðin trek at hoyra. |
|
| 12 | Tí hóast tit - eftir tíðini - áttu at verið lærarar, tørvar tykkum aftur, at onkur lærir tykkum hinar fyrstu grundir í orði Guds, og tit eru vorðin slík, sum mugu fáa mjólk, ikki mat. |
|
| 13 | Eingin, sum fær mjólk, er førur fyri at skilja orð rættferðar - hann er jú barn. |
|
| 14 | Men maturin er fyri hini fullkomnu, tey, sum við at nýta sansarnar hava vant teir at skilja millum gott og ilt. |
|
|
