Leita ķ Bķbliuni
Vķškaš leiting        Leitihjįlp





       Nżggja Testamenti        Gamla Testamenti
Nżggja Testamenti
Bręviš til Hebrearar
Kapittul 9
12345678 910111213
1 Vķst hevši nś eisini hin fyrri sįttmįlin fyriskipanir sķnar fyri gudstęnastuni og jųršiska halgidóm sķn.
2 Tķ tjald varš gjųrt, hitt fremra; ķ tķ var ljósastakin, boršiš og sżnisbreyšini - hetta kallast hitt heilaga.
3 Men aftan fyri annaš forhangiš var tjaldiš, sum kallast hitt alraheilagasta;
4 ķ tķ var roykilsisaltar av gulli og sįttmįlaųrkin, sum var klędd viš gulli, ųll sum hon var; ķ henni var gullkrukka viš manna, stavur Įrons, sum blómaš hevši, og sįttmįlatalvurnar.
5 Yvir henni vóru kerśbar dżrdarinnar, sum skuggašu yvir nįšistólin. - Men um hetta fara vit ikki at tala nś, hvųrt fyri seg.
6 Į tann hįtt var hetta gjųrt. Inn ķ hitt fremra tjaldiš fara prestarnir altķš, tįiš teir gera tęnastu sķna;
7 men inn ķ hitt fer bert hųvušspresturin, eina ferš um įriš, ikki uttan blóš - sum hann ofrar fyri seg sjįlvan og fyri mistųk fólksins.
8 Viš hesum peikar Heilagi Andin į, at vegurin til halgidómin er ikki opinberašur enn - so leingi sum hitt fremra tjaldiš enn stendur.
9 Tķ taš er ķmynd - inntil tķšina, iš nś er, og samsvarandi tķ verša borin fram bęši gįvur og offur - sum tó ikki, samvitskuni višvķkjandi, eru ment at gera tann fullkomnan, iš śtinnir gudstęnastu sķna,
10 men sum bert, saman viš mati og drekka og ymiskum tvįttum, eru holdligar fyriskipanir, įlagdar, inntil tķšin kom at fįa alt ķ ręttlag.
11 Men Kristus kom sum hųvušsprestur fyri hinum komandi góšum, og hann fór gjųgnum hitt stųrra og fullkomnara tjaldiš, sum ikki er gjųrt viš hondum - taš er: Sum ikki er av hesum skapningi -
12 og Hann fór, ikki viš blóši av bukkum og kįlvum, men viš Sķnum egna blóši, eina ferš fyri allar inn ķ halgidómin og vann ęviga endurloysing.
13 Tķ so satt sum blóš bukka og tarva og ųskan av kvķgu - viš at verša slett į hini óreinu - halgar til śtvortis reinleika,
14 hvussu mangan meir skal tį ikki blóš Kristusar, Hansara, sum viš ęvigum Anda bar fram Seg sjįlvan lżtaleysan fyri Gud, reinsa samvitsku tykkara frį deyšum verkum til at tęna hinum livandi Gudi!
15 So er Hann tį millummašur fyri nżggjan sįttmįla, so hini kallašu skulu fįa hin ęviga arv, iš lovašur var, eftir at deyši hevur įtt sęr staš til endurloysing frį brotunum undir hinum fyrra sįttmįlanum.
16 Har sum arvaskjal er, er jś eisini neyšugt, at deyši hansara, iš gjųrdi arvaskjališ, veršur prógvašur.
17 Arvaskjal kemur jś ikki ķ gildi fyrrenn eftir deyšan; taš hevur aldri kraft, so leingi sum tann livir, sum gjųrdi taš.
18 Tķ varš heldur ikki hin fyrri sįttmįlin vķgdur uttan blóš.
19 Tķ tįiš Móses hevši kunngjųrt ųllum fólkinum ųll bošini eftir lógini, tók hann kįlva- og bukkablóš saman viš vatni, skarlaksreyšari ull og isopi og sletti taš bęši į bókina sjįlva og alt fólkiš, og segši:
20 "Hetta er blóš sįttmįlans, iš Gud lęt gera viš tykkum."
21 Eisini tabernakliš og ųll ambošini, iš hoyrdu til gudstęnastuna, sletti hann somuleišis blóš į.
22 Ja, nęstan alt veršur eftir lógini reinsaš viš blóši, og uttan at blóš veršur śthelt, fęst ikki fyrigeving.
23 Taš var tį neyšugt, at avmyndir hins himmalska vóršu reinsašar soleišis; men hitt himmalska sjįlvt mįtti verša reinsaš viš betri ofrum enn hesum.
24 Tķ Kristus fór ikki inn ķ halgidóm, sum gjųrdur var viš hondum og bert var mynd av hinum sanna; nei, Hann fór inn ķ sjįlvan Himmalin fyri nś at stķga fram fyri įsjón Guds, okkum til besta
25 - ikki heldur, fyri at Hann skuldi ofra Seg sjįlvan mangar feršir - eins og hųvušspresturin įr eftir įr fer inn ķ halgidómin viš fremmandum blóši.
26 - So mįtti Hann havt lišiš ofta, frį tķ heimurin varš grundašur. Men nś er Hann viš enda tķšanna opinberašur eina ferš fyri allar til at taka burt syndina viš ofri Sķnum.
27 Og eins og menniskjunum er lagaš at doyggja eina ferš - og hareftir er dómur -
28 so skal Kristus eisini, eftir at Hann eina ferš er ofrašur til at taka burt syndirnar hjį mongum, ašru ferš - uttan synd - opinbera Seg, teimum til frelsu, sum bķša eftir Honum.