|
|
|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | | Seinna bræv Paulusar til samkomuna í Korint | | | Kapittul 2 | | | | | 1 | Tí tað setti eg í meg, at eg skuldi ikki aftur koma til tykkara við sorg. |
| | 2 | Um eg nú voldi tykkum sorg, hvør er tá tann, ið ger meg glaðan, uttan tann, sum eg voldi sorg! |
| | 3 | Júst tí skrivaði eg, fyri at eg ikki, táið eg kom, skuldi hava sorg av teimum, ið eg átti at havt gleði av. Tí eg havi tað álit á tykkum øllum, at tað, sum gleðir meg, gleðir tykkum øll. |
| | 4 | Tað var í stórari neyð og við miklari angist í hjartanum, eg skrivaði til tykkara - við nógvum tárum - ikki fyri at gera tykkum sorg, men fyri at tit skuldu kenna kærleikan, ið eg havi til tykkara serliga. |
| | 5 | Hevur nakar volt sorg, so er tað ikki mær, hann hevur volt sorg, men fyri ein part tykkum øllum - fyri at eg nú ikki skal vera ov harður. |
| | 6 | Tað er honum nóg mikið, straffin, hann hevur fingið av hinum flestu, |
| | 7 | so at tit tvørtur ímóti heldur skulu fyrigeva honum og troysta hann, fyri at hann skal ikki ganga til grundar í ov stórari sorg. |
| | 8 | Tí áminni eg tykkum at lata kærleikan ráða móti honum. |
| | 9 | Tí var tað eisini, eg skrivaði, fyri at fáa at vita, um tit standa royndina - um tit eru lýdnir í øllum. |
| | 10 | Honum, ið tit fyrigeva nakað, fyrigevi eg við, sum eg eisini - um eg havi havt nakað at fyrigeva - havi fyrigivið tað fyri ásjón Kristusar, fyri tykkara skuld |
| | 11 | - fyri at vit skulu ikki verða dáraðir av Satan; tí tað, sum hann hevur í huga, eru vit ikki ókunnigir við. |
| | 12 | Táið eg kom til Troas at prædika evangelium Kristusar, og dyr vóru mær latnar upp í Harranum, |
| | 13 | hevði eg ongan frið í anda mínum, tí eg fann ikki Titus, bróður mín; nei, eg segði teimum farvæl og fór til Makedonia. |
| | 14 | Men Gudi veri tøkk, sum í Kristusi altíð leiðir okkum fram til sigur og á hvørjum staði letur góða anga kunnskapar Síns opinberast við okkum! |
| | 15 | Tí vit eru góði angi Kristusar fyri Gudi - millum teirra sum frelst verða, og millum teirra, sum fortapast. |
| | 16 | Teimum, ið fortapast, eru vit angi av deyða til deyða; teimum, ið frelst verða, eru vit angi av lívi til lív. Og hvør dugir til hetta? |
| | 17 | Tí vit eru ikki slíkir - sum so mangir - at vit rangsnúgva orð Guds til egnan vinning; nei, sum av reinleika, ja, sum av Gudi, tala vit fyri ásjón Guds í Kristusi. |
| |
|
|
|
|
|
|
