| 1 | Táið Ezekias kongur hoyrdi hetta, skræddi hann klæði síni, sveipaði seg í syrgibúna og fór inn í hús HARRANS. |
|
| 2 | Og hann sendi Eljakim hallarstjóra, Sebna ríkisskrivara og hinar elstu av prestunum, sveipaðar í syrgibúna, til Esaias profet, son Amoz. |
|
| 3 | Teir søgdu við hann: "Ezekias letur siga: "Hetta er neyðardagur, revsingardagur og vanærudagur; tí barnið er komið í burðarliðin, men eingin kraft er at bera tað í heim! |
|
| 4 | Kanska HARRIN Gud tín hoyrir tað, ið Rabsake hevur sagt, hann, sum harri hansara, kongurin í Assýria, hevur sent at háða hin livandi Gud, og kanska Hann fer at revsa hann fyri orðini, ið HARRIN Gud tín hevur hoyrt - send tí upp bøn fyri leivdini, ið enn er eftir!"" |
|
| 5 | Táið menn Ezekiasar kongs komu til Esaias, |
|
| 6 | segði hann við teir: "So skulu tit svara harra tykkara: "So sigur HARRIN: Óttast ikki fyri orðunum, ið tú hevur hoyrt, sum tænarar kongsins í Assýria hava háðað Meg við! |
|
| 7 | Eg skal geva ein anda í hann, og hann skal fáa tíðindi at frætta, so at hann vendir aftur til land sítt, og í hansara egna landi skal Eg lata hann falla fyri svørði!"" |
|
| 8 | Rabsake fór so aftur, og hann hitti kongin í Assýria, sum tá hevði kringsett Libna; tí hann hevði frætt, at kongurin var farin avstað úr Lakis. |
|
| 9 | So fekk hann tíðindi um, at Tirhaka kongur í Etiopia var hildin avstað at herja á hann. Tá sendi hann uppaftur boð til Ezekias og segði: |
|
| 10 | "So skulu tit siga við Ezekias, kongin í Juda: "Lat ikki Gud tín, sum tú setur álit títt á, fáa narrað teg, so tú hugsar sum so: "Jerúsalem skal ikki falla í hendur kongsins í Assýria!" |
|
| 11 | - Tú hevur jú kortini hoyrt, hvat kongarnir í Assýria hava gjørt við øll lond, hvussu teir hava oytt tey - og tú skuldi sloppið undan! |
|
| 12 | Hava gudar tjóðanna frelst tey, ið fedrar mínir oyddu: Gozan, Karan, Rezef og fólkið úr Eden í Telassar! |
|
| 13 | Hvar er nú kongurin í Hamat, kongurin í Arpad ella kongurin í býnum Sefarvajim, í Hena og Ivva!"" |
|
| 14 | Táið Ezekias hevði tikið við brævinum frá sendimonnunum og lisið tað, fór hann niðan í hús HARRANS, og har breiddi Ezekias tað út fyri ásjón HARRANS. |
|
| 15 | Síðani bað Ezekias hesa bøn fyri ásjón HARRANS: "HARRI Gud Ísraels, Tú, sum situr uppi yvir kerúbunum! Eingin uttan Tú er Gud yvir øllum ríkjum jarðarinnar; Tú hevur gjørt himmal og jørð! |
|
| 16 | Boygg nú oyra Títt, HARRI, og hoyr! Lat nú upp eygu Tíni, HARRI, og hygg! Hoyr orðini, ið Sankerib hevur sent at háða hin livandi Gud við! |
|
| 17 | Tað er satt, HARRI, at kongarnir í Assýria hava oytt fólkini og lond teirra |
|
| 18 | og kastað gudar teirra í eldin - men teir eru ikki gudar, teir eru handaverk manna, viður og steinur; tí fingu teir forkomið teimum! |
|
| 19 | Men frels okkum nú, HARRI Gud okkara, undan hond hansara, so øll ríki á jørðini kunnu sanna, at Tú, HARRI, ert Gud, og eingin uttan Tú!" |
|
| 20 | Nú sendi Esaias, sonur Amoz, Ezekiasi boð og læt siga: "So sigur HARRIN Gud Ísraels: Tað, ið tú hevur biðið Meg um viðvíkjandi Sankerib kongi í Assýria, havi Eg hoyrt. |
|
| 21 | Hetta er orðið, ið HARRIN hevur talað móti honum: Hon háðar, hon spottar teg, moyggin, dóttir Zion, dóttir Jerúsalem ristir við høvdinum eftir tær! |
|
| 22 | Hvønn hevur tú háðað og spottað! Hvørjum hevur tú lyft rødd tíni móti! Móti hinum Heilaga Ísraels hevur tú í hugmóði lyft eygunum! |
|
| 23 | Við sendimonnum tínum hevur tú háðað HARRAN og sagt: "Við óteljandi vagnum mínum fór eg niðan á fjallatindarnar, niðan á hini hægstu støð Libanons; eg høggi niður hini hægstu sedristrøini har, hini veldigu sypristrøini, og eg treingi meg niðan í hitt ovasta herbergið har, inn í skógin, har sum hann er tættastur. |
|
| 24 | Eg gróv brunnar og drakk fremmand vøtn, við iljum mínum turki eg upp allar áir Egyptalands!" |
|
| 25 | - Hevur tú ikki hoyrt tað? Tað er langt síðani, hetta kom upp í huga Mínum, frá ævigum tíðum havi Eg gjørt tað so av. Og nú havi Eg latið tað komið, so tú hevur fingið vald at leggja í oyði víggirdar staðir og gera teir til oydnar grótrúgvur. |
|
| 26 | Tey, sum búðu har, vórðu máttleys, tey ræddust og stóðu til skammar; tey vórðu sum grasið á markini og sum hinar grønu urtir, sum grasið á tekjunum og sum korn, ið er svidnað, áðrenn tað er staðið. |
|
| 27 | Eg síggi, táið tú situr, og táið tú fert og kemur, og hvussu tú leikar óður móti Mær. |
|
| 28 | Men aftur fyri at tú leikar óður móti Mær, og Eg hoyri, hvussu hugmóðigur og tryggur tú ert, so skal Eg seta ring Mín í nøs tína og boksl Mítt í munn tín og leiða teg aftur, sama veg sum tú komst! |
|
| 29 | Og hetta skalt tú hava til tekin: Í ár skulu tit eta sjálvsáað korn, næsta ár sjálvvaksið korn, men triðja árið skulu tit sáa og heysta, planta víngarðar og eta ávøkst teirra. |
|
| 30 | Og hin bjargaða leivdin av húsi Juda skal av nýggjum festa røtur niðureftir og bera ávøkst uppeftir. |
|
| 31 | Tí úr Jerúsalem skal ganga út leivd, og av Zionsfjalli tey, sum sleppa undan - álvara HARRANS skal gera hetta. |
|
| 32 | Tí sigur HARRIN so um kongin í Assýria: Hann skal ikki koma inn í henda stað og ikki skjóta píl inn í hann; hann skal ikki herja á hann við skjøldum og ikki reisa virkisvegg móti honum! |
|
| 33 | Sama veg ið hann kom, skal hann fara avstað aftur, og inn í henda stað skal hann ikki koma! - sigur HARRIN. |
|
| 34 | Eg skal verja henda stað og frelsa hann - fyri Mína skuld og fyri tænara Míns Dávids skuld." |
|
| 35 | Somu nátt fór eingil HARRANS út og drap í heri Assýringa 185 000 mans; tíðliga morgunin eftir funnu teir teir allar liggjandi lík. |
|
| 36 | Tá fór hann avstað, Sankerib kongur í Assýria; hann fór heimaftur og helt seg síðani í friði í Nineve. |
|
| 37 | Og einaferð hann tilbað í húsi Nisroks, guds síns, drópu synir hansara Adrammelek og Sarezer hann við svørði; síðani flýddu teir til Áraratsland, og sonur hansara Asarhaddon tók ríkið eftir hann. |
|
|
