| 1 | Ein kvinna, ið hevði verið gift við einum av profetalærisveinunum, rópti á Elisa og segði: "Tænari tín maður mín er deyður, og tú veitst, at tænari tín óttaðist HARRAN; men nú kemur ein, ið átti hjá honum, og ætlar at gera báðar synir mínar til trælir hjá sær." |
|
| 2 | Elisa segði við hana: "Hvat kann eg gera fyri teg? Sig mær: Hvat hevur tú í húsinum?" Hon svaraði: "Tænastukvinna tín hevur einki annað í húsinum enn krukku við olju." |
|
| 3 | Tá segði hann: "Far og læn tær íløt frá øðrum, frá øllum grannum tínum - tóm íløt - lat tey ikki vera ov fá! |
|
| 4 | Far so inn, læs dyrnar eftir tær og sonum tínum, og hell oljuna í øll íløtini! So hvørt sum tey eru full, skalt tú seta tey frá tær." |
|
| 5 | Hon fór nú frá honum. Og hon læsti dyrnar eftir sær og sonum sínum; teir rættu henni íløtini, og hon helti í tey. |
|
| 6 | Táið íløtini vóru full, segði hon við son sín: "Rætt mær eitt ílat enn!" Men hann svaraði: "Einki ílat er eftir!" Tá helt oljan uppat at renna. |
|
| 7 | Hetta kom hon og segði gudsmanninum, og hann segði: "Far og sel oljuna og rinda skuld tína! So kunnu tú og synir tínir liva av tí, sum av loypur." |
|
| 8 | Ein dagin kom Elisa á ferð síni til Sunem. Har búði rík kvinna, sum noyddi hann at eta hjá sær; og hvørja ferð hann nú kom hesa leið, fór hann inn har og fekk sær at eta. |
|
| 9 | Hon segði tá við mann sín: "Hoyr, eg veit, at hetta er heilagur gudsmaður, ið ferð eftir ferð kemur henda vegin. |
|
| 10 | Lat okkum múra upp lítið kamar á takinum og seta inn hagar song til hansara og borð, stól og ljósastaka! Táið hann so kemur til okkara, kann hann hava hetta kamarið." |
|
| 11 | Hann kom nú hagar ein dag og fór inn í takkamarið og legðist har. |
|
| 12 | Tá segði hann við Gehazi, tænara sín: "Rópa hasa sunamitisku konuna!" Hann rópti hana so, og hon steig fram fyri hann. |
|
| 13 | So segði hann við Gehazi: "Sig við hana: "Tú hevur nú havt allan henda ómak av okkum - hvat kann eg gera fyri teg? Er okkurt, ið eg kann tosa við kong um fyri teg, ella við herhøvdingan?"" Men hon svaraði: "Eg búgvi jú her mitt ímillum fólk mítt!" |
|
| 14 | Tá segði hann: "Hvat kann eg tá gera fyri hana?" Gehazi svaraði: " - Hon hevur jú ongan son, og maður hennara er gamal." |
|
| 15 | Nú segði hann: "Rópa hana!" Hann rópti hana tá, og hon kom og stóð í durunum. |
|
| 16 | Og hann segði: "Um hesa tíðina at ári skalt tú halda son í favninum." Men hon svaraði: "Nei, harri mín, gudsmaðurin - lúgv ikki fyri tænastukvinnu tíni!" |
|
| 17 | Men kvinnan varð við barn og átti son árið eftir, júst um ta tíðina ið Elisa hevði sagt henni. |
|
| 18 | Táið drongurin var vorðin stórur, fór hann ein dagin út til faðir sín, sum var úti hjá teimum, ið skóru akur. |
|
| 19 | Tá segði hann við faðir sín: "Høvd mítt, høvd mítt!" Faðir hansara segði við tænara sín: "Ber hann heim til móður hansara!" |
|
| 20 | Hann tók hann og bar hann heim til móður hansara, og hon sat undir honum til middags; tá doyði hann. |
|
| 21 | Men hon fór upp og legði hann í song gudsmansins, læsti síðani dyrnar og fór avstað. |
|
| 22 | - So rópti hon mann sín og segði: "Send mær ein av tænarunum við esli! So skal eg skunda mær avstað til gudsmannin og síðani koma aftur." |
|
| 23 | Hann spurdi: "Hví ætlar tú at fara til hansara í dag? Tað er jú hvørki sólkomudagur ella sabbatur!" Men hon segði: "Tað er tað sama!" |
|
| 24 | Síðani læt hon eslið saðla og segði við tænara sín: "Rek nú hart! Steðga mær ikki, meðan eg ríði, uttan eg sigi til!" |
|
| 25 | So fór hon avstað og kom til gudsmannin á Karmelsfjalli. Táið gudsmaðurin sá hana nakað burtur, segði hann við Gehazi, tænara sín: "Hygg, har er kvinnan úr Sunem! |
|
| 26 | Leyp nú ímóti henni og sig við hana: "Veit tær væl við? Veit manni tínum væl við? Veit dronginum væl við?"" Hon svaraði: "Ja, okkum veit væl við!" |
|
| 27 | Men táið hon kom niðan á fjallið til gudsmannin, tók hon um føtur hansara; Gehazi steig nú til og ætlaði at koyra hana burt, men gudsmaðurin segði: "Lat hana vera! Hon hevur stóra hjartasorg, men HARRIN hevur dult tað fyri mær og ikki latið meg vitað tað." |
|
| 28 | Tá segði hon: "Havi eg biðið harra mín um son! Segði eg ikki, at tú mátti ikki narra meg!" |
|
| 29 | Nú segði hann við Gehazi: "Gyrð lendar tínar, tak stav mín í hondina og halt avstað! Møtir tú onkrum, so heilsa honum ikki, og heilsar onkur tær, so heilsa ikki aftur! Og legg stav mín yvir andlit drongsins!" |
|
| 30 | Men móðir drongin segði: "So satt sum HARRIN livir, og so satt sum tú livir - eg fari ikki frá tær!" Tá reistist hann og fór við henni. |
|
| 31 | Gehazi fór undan og legði stavin yvir andlit drongsins; men har hoyrdist ikki ljóð, og einki tekin sást til lív. Hann vendi tá aftur, fór ímóti Elisa, bar honum boð um hetta og segði: "Drongurin vaknaði ikki!" |
|
| 32 | Táið Elisa nú var komin inn í húsið, sá hann drongin liggja deyðan á song síni. |
|
| 33 | Hann fór tá inn, læsti dyrnar og bað til HARRAN. |
|
| 34 | Síðani fór hann uppí og legði seg oman á drongin við munni sínum á munni hansara, eygum sínum á eygum hansara og hondum sínum á hondum hansara; táið hann soleiðis boygdi seg yvir hann, ornaði likam drongsins. |
|
| 35 | So reistist hann aftur, gekk eina ferð aftur og fram í kamarinum og fór síðani uppí aftur og boygdi seg yvir drongin; tá neys drongurin sjey ferðir og læt sundur eyguni. |
|
| 36 | Nú rópti hann Gehazi og segði: "Rópa hasa sunamitisku kvinnuna!" Hann rópti hana so, og táið hon kom inn til hansara, segði hann: "Tak son tín!" |
|
| 37 | Tá kom hon og fall niður fyri fótum hansara og kastaði seg til jarðar; síðani tók hon son sín og fór út. |
|
| 38 | Elisa fór nú aftur til Gilgal. Hungursneyð var tá í landinum. Sum nú profetalærisveinarnir sótu hjá honum, segði hann við tænara sín: "Set stóra pott útá og kóka profetalærisveinunum eina máltíð!" |
|
| 39 | Ein teirra fór so út á markina at henta urtir; hann fann eina villa vavplantu og hentaði av henni so nógvar villar agurkar, sum hann fekk borið í kappanum; táið hann tá kom aftur, skar hann teir niður í pottin; tí teir kendu teir ikki. |
|
| 40 | Síðani varð oyst uppúr til menninar, so teir kundu fáa sær; men táið teir smakkaðu á matin, skóru teir í róp og søgdu: "Deyðin er í pottinum, gudsmaðurin!" Og teir kundu ikki bera tað í munn. |
|
| 41 | Men hann segði: "Komið við mjøli!" Tað gjørdi hann út á pottin og segði so: "Oys uppúr til fólkið, so tað kann fáa sær!" - Og nú var einki ilt í pottinum longur. |
|
| 42 | Einaferð kom maður úr Ba’al-Salisa, og hann hevði við til gudsmannin breyð, ið vóru bakað av frumgróðrinum, 20 byggbreyð, og nýheystað korn í posa sínum. Tá segði Elisa: "Gev fólkinum hetta at eta!" |
|
| 43 | Men tænari hansara segði: "Hvussu kann eg seta hetta fyri 100 menn!" Hann svaraði: "Gev fólkinum tað at eta! Tí so sigur HARRIN: Teir skulu eta og leiva." |
|
| 44 | Hann legði tað tá fyri teir, og teir ótu og leivdu - eftir orði HARRANS. |
|
|
