Leita í Bíbliuni Víðkað leiting        Leitihjálp Bíblian Nýggja Testamenti Gamla Testamenti Bíbliuhondbókin Dagsins Bíbliutekstur Lestrarætlan Um Bíbliugrunnin Bíblian sum App til iPhone, iPad og Android Bíblian á WAP/fartelefonini ©Upphavsrættindi / Copyright Faroese Bible Society Ljóð-Bíblian: NT á MP3        Nýggja Testamenti        Gamla Testamenti Gamla Testamenti Prædikarin Kapittul 3 12 3456789101112 1 Alt hevur stund sína, og hvør fyritøka undir himli hevur tíð sína. 2 At verða føddur hevur tíð sína, og at doyggja hevur tíð sína; at planta hevur tíð sína, og at ríva upp tað, ið plantað er, hevur tíð sína; 3 at drepa hevur tíð sína, og at grøða hevur tíð sína; at ríva niður hevur tíð sína, og at byggja upp hevur tíð sína; 4 at gráta hevur tíð sína, og at læa hevur tíð sína; at syrgja hevur tíð sína, og at dansa hevur tíð sína; 5 at kasta burtur steinar hevur tíð sína, og at sanka steinar hevur tíð sína; at taka í favn hevur tíð sína, og at halda seg frá favntaki hevur tíð sína; 6 at leita hevur tíð sína, og at missa hevur tíð sína; at goyma hevur tíð sína, og at kasta burtur hevur tíð sína; 7 at skræða sundur hevur tíð sína, og at seyma saman hevur tíð sína; at tiga hevur tíð sína, og at tala hevur tíð sína; 8 at elska hevur tíð sína, og at hata hevur tíð sína; ófriður hevur tíð sína, og friður hevur tíð sína. 9 Hvønn vinning hevur tann, sum ger okkurt, av møðini, ið hann hevur av tí! 10 Eg sá strevið, ið Gud hevur givið menniskjabørnunum at pøsa seg við. 11 Alt hevur Hann gjørt vakurt á tíð síni, ja, ævina hevur Hann lagt í hjarta teirra, tó so, at menniskjað fatar hvørki hitt fyrsta ella hitt síðsta av tí, ið Gud hevur virkað. 12 Eg dugdi at síggja, at einki er teimum betri enn at gleða seg og hava tað gott, so leingi sum tey liva. 13 Tó, eisini tað at eta og drekka og njóta hitt góða mitt í øllum strevinum - eisini tað er hvørjum menniskja gáva frá Gudi. 14 Eg dugdi at síggja, at alt, ið Gud ger, verður í allar ævir; einki kann leggjast aftrat tí, og einki kann takast burtur av tí; og so hevur Gud gjørt tað, fyri at vit skulu óttast Hann. 15 Tað, ið er, var longu fyrr, og tað, ið verður, hevur eisini verið fyrr; Gud leitar upp tað, ið farið er. 16 Framvegis sá eg undir sólini, at á dómstólinum, har sat gudloysið, og har sum rættvísi skuldi rátt, har ráddi gudloysi. 17 Tá segði eg í hjarta mínum: "Bæði hin rættvísa og hin gudleysa skal Gud døma; tí hjá Honum er hvørji fyritøku og øllum, sum gjørt verður, ásett tíð." 18 Eg segði í hjarta mínum: "Tað er fyri menniskjanna skuld, fyri at Gud kann royna tey, og fyri at tey kunnu síggja, at í sær sjálvum eru tey einki annað enn dýr; 19 tí menniskjabørnunum gongst, sum dýrunum gongst, ja, teimum gongst líka; sum dýrini doyggja, so doyggja tey, og ein og sama anda hava tey øll; menniskjað hevur einki fram um dýrini, tí alt er fáfongd. 20 Øll fara tey á sama stað; øll vórðu tey til av mold, og øll fara tey aftur í moldina. 21 Hvør veit, um andi menniskjans stígur uppeftir, og um andi dýranna fer niður undir jørðina!" 22 Eg dugdi tá at síggja, at einki er menniskjanum betri enn at gleðast í arbeiði sínum; tí tað er luturin, ið hann fær; tí hvør letur hann fáa at síggja tað, ið koma skal eftir hann!