|
|
|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | | Hoseas | | | Kapittul 11 | | | | | 1 | Táið Ísrael var ungur, var hann Mær kærur, og úr Egyptalandi kallaði Eg son Mín. |
| | 2 | Men tess meir ið rópt er eftir teimum, tess longur burtur eru tey farin; tey ofra til Ba’alarnar og brenna roykilsi fyri hinum útskornu myndunum. |
| | 3 | Og tó var tað Eg, ið lærdi Efra’im at ganga og tók tey á armarnar; men tey dugdu ikki at skilja, at Eg grøddi tey. |
| | 4 | Við menniskjabondum dró Eg tey, við kærleikstogum; Eg var teimum sum tann, ið lyftir upp okinum á kjálkanum, og Eg gav honum føði. |
| | 5 | Hann skal ikki fara aftur til Egyptalands, nei, Assur skal vera kongur hansara - tí tey vildu ikki venda við! |
| | 6 | Svørðið skal leika í býum hansara, bróta sláir hansara og eta um seg - aftur fyri óndu ráð teirra! |
| | 7 | Tí fólk Mítt vil ikki geva uppat við fráfalli sínum frá Mær, og biður onkur tey venda sær móti hæddini, er ikki ein, sum lyftir eyganum uppeftir. |
| | 8 | Hvussu kann Eg heilt sleppa tær, Efra’im, lata teg fara, Ísrael! Hvussu kann Eg geva teg upp sum Adma, gera við teg sum við Zebojim! Hjartað vendir sær í Mær, og Mær tykist so synd í tær sum nakrantíð! |
| | 9 | Eg lati teg ikki kenna alla brennandi vreiði Mína, Eg oyði ikki uppaftur Efra’im; tí Eg eri Gud og ikki menniskja, hin Heilagi mitt í tær - Eg komi ikki við gløðandi vreiði! |
| | 10 | HARRAN skulu tey halda seg til, Hann skal brøla sum leyva, ja, Hann skal brøla, og skelvandi skulu børn Hansara koma frá havinum; |
| | 11 | skelvandi sum fuglar skulu tey koma úr Egyptalandi, sum dúvur úr Assurslandi, og Eg skal lata tey búgva í húsum teirra - sigur HARRIN. |
| |
|
|
|
|
|
|
