| 1 | Hoyrið hetta, tit prestar, lurta eftir, tú hús Ísraels, og tú kongahús, vend oyranum til! Tí yvir tykkum er tað, dómurin er, tit, ið hava verið snerra á Mizpa og útbreitt net á Tabor. |
|
| 2 | Mitt í ofring síni eru teir soknir djúpari og djúpari - men Eg skal tykta teir allar! |
|
| 3 | Eg kenni Efra’im, og Ísrael er ikki loynt fyri Mær. Nú hevur tú drivið hor, Efra’im! Ísrael er vorðið óreint! |
|
| 4 | Verk teirra loyva teimum ikki at venda við til Gud teirra; tí trúloysisandi býr í brósti teirra, og tey kenna ikki HARRAN. |
|
| 5 | Hugmóð Ísraels skal vitna móti tí beint í eyguni, og fall skal koma á Ísrael og Efra’im aftur fyri misbrot teirra; saman við teimum skal eisini Juda falla. |
|
| 6 | Við seyði og neytum sínum skulu tey fara at søkja HARRAN, men ikki finna Hann, tí Hann hevur sagt Seg leysan frá teimum. |
|
| 7 | Trúleyst hava tey borið seg at móti HARRANUM, tí óskilgitin børn hava tey átt; nú skal sólkomudagurin oyða bæði tey og allar ognir teirra. |
|
| 8 | Blásið í lúður í Gibea, í horn í Rama! Blásið harðblástur í Bet-Aven! Fíggindin er í hølum tínum, Benjamin! |
|
| 9 | Efra’im skal verða til oyðimørk revsingardagin; millum ættir Ísraels havi Eg kunngjørt tað, ið víst er. |
|
| 10 | Høvdingar Juda eru vorðnir sum teir, ið flyta markaskjal; yvir teir skal Eg úthella vreiði Mína sum vatn. |
|
| 11 | Efra’im verður kúgaður, soraður sundur við dómi - tí hann tók sær fyri at ganga eftir menniskjaboðum. |
|
| 12 | Eg eri Efra’im sum mølur og húsi Juda sum rot í beinunum. |
|
| 13 | Táið Efra’im sá sjúku sína, og Juda sár sítt, fór Efra’im til Assur og sendi boð til Jareb kong. - Men hann skal ikki vera mentur at grøða tykkum, og sár tykkara skal ikki batna aftur! |
|
| 14 | Tí Eg eri sum leyva móti Efra’im, sum ungleyva móti húsi Juda; sjálvur skræði Eg sundur og fari avstað; Eg beri burtur ránið, og eingin frelsir. |
|
| 15 | Eg skal fara leið Mína, fara aftur til stað Mítt, inntil tey ganga við, at tey eru sek, og søkja ásjón Mína; í neyð síni skulu tey leita eftir Mær! |
|
|
