| 1 | Samaria skal bøta fyri, at tað hevur sett seg upp ímóti Gudi sínum; fyri svørði skulu tey falla; smábørn teirra skulu verða sorað sundur, og kvinnurnar, ið eru við barn, skulu verða kruvdar. |
|
| 2 | Vend við Ísrael, til HARRAN Gud tín! Tí tú ert fallið við misbroti tínum. |
|
| 3 | Takið orð við tykkum og vendið við til HARRAN! Sigið við Hann: "Fyrigev alla misgerð, ver náðigur, so skulu vit gjalda Tær við ávøksti varra okkara! |
|
| 4 | Assur skal ikki hjálpa okkum, á hestum skulu vit ikki ríða, og vit skulu ikki uppaftur siga við handaverk okkara: "Gud okkara!" Tí hjá Tær er tað, hin faðirleysi finnur miskunn!" |
|
| 5 | - Eg skal grøða fráfall teirra, Eg skal elska tey av fríum huga; tí vreiði Mín hevur vent sær frá teimum. |
|
| 6 | Eg skal vera Ísrael sum døggin; hann skal blóma sum liljan, og hann skal skjóta røtur sum skógur Libanons. |
|
| 7 | Kvistar hansara skulu breiða seg víða um; hann skal vera sum oljutræ í vakurleika og anga sum Libanon. |
|
| 8 | Tey, sum sita í skugga hansara, skulu aftur heysta korn og blóma sum víntræið; minnið um hann skal vera sum vín Libanons. |
|
| 9 | Efra’im! Hvat havi Eg longur við avgudar at gera! - Eg skal bønhoyra hann og venda Mær til hansara; Eg eri sum grønt sypristræ; síggjast skal, at ávøkstur tín kemur frá Mær. |
|
| 10 | Hvør er vísur, so hann dugir at skilja hetta, vitigur, so hann leggur sær tað á hjarta? Tí vegir HARRANS eru rættir, og hini rættvísu ganga á teimum, men brotsmenn snáva á teimum. |
|
|
