| 1 | Fjúrtan ár seinni fór eg so aftur niðan til Jerúsalem við Barnabasi og tók eisini Titus við. |
|
| 2 | Eg fór hagar eftir opinbering. Og eg legði fram fyri teir, serliga fyri hinar mest umhildnu, evangeliið, sum eg prædiki millum heidningarnar - um eg mundi renna ella hevði runnið til einkis. |
|
| 3 | Men enntá ikki Titus, sum við mær var, og sum var Grikki, varð tvingaður at lata seg umskera |
|
| 4 | - eg meini, fyri at eftirlíka hinum følsku brøðrum, ið høvdu sníkt seg inn at lúra eftir frælsi okkara, sum vit hava í Kristi Jesusi, so teir kundu gera okkum til trælir. |
|
| 5 | Fyri teimum viku vit ikki so mikið sum ein tíma í eftirlæti - fyri at sannleikin í evangeliinum kundi standa fastur hjá tykkum. |
|
| 6 | Men teir, ið vóru hildnir at vera nakað - hvat teir nú vóru, er mær tað sama, Gud ger ikki mannamun - eg sigi, hinir mest umhildnu áløgdu mær einki meir; |
|
| 7 | tvørtur ímóti: Táið teir sóu, at mær var litið upp í hendur at tala evangeliið fyri hinum óumskornu, eins og Pæturi var litið upp í hendur at tala tað fyri hinum umskornu |
|
| 8 | - tí Hann, sum gav Pæturi kraft til ápostlaverk millum hinar umskornu, gav mær kraft til hitt sama millum heidningarnar - |
|
| 9 | og táið teir lærdu at kenna náðina, ið mær var givin, góvu Jákup, Kefas og Jóhannes - sum hildnir vórðu at vera stuðlar - mær og Barnabasi samfelagshond: Vit skuldu fara til heidningarnar, og teir til hinar umskornu |
|
| 10 | - bert, at vit skuldu minnast hini fátæku, og tað havi eg eisini júst roynt at gera. |
|
| 11 | Men táið Kefas kom til Antiokia, steig eg upp móti honum beint upp í eyguni - tí hann var at lasta. |
|
| 12 | Tí áðrenn nakrir komu frá Jákupi, át hann saman við heidningunum; men táið teir komu, dró hann seg undan og skilti seg út, tí hann ræddist teir av umskeringini. |
|
| 13 | Saman við honum hyklaðu eisini hinir Jødarnir, so at enntá Barnabas varð rivin við av hykli teirra. |
|
| 14 | Men táið eg sá, at teir gingu ikki beint fram eftir sannleikanum í evangeliinum, segði eg við Kefas, so allir hoyrdu: "Táið tú, sum Jødi ert, livir sum heidningur og ikki sum Jødi, hvussu kanst tú tá tvinga heidningarnar at liva sum Jødar!" |
|
| 15 | - Vit eru av náttúru Jødar og ikki syndarar av heidnari ætt; |
|
| 16 | men av tí at vit vita, at menniskjað verður ikki rættvísgjørt av lógverkum, men við trúgv á Jesus Kristus, so hava vit eisini trúð á Kristus Jesus, fyri at vit kundu verða rættvísgjørdir við trúgv á Kristus og ikki av lógverkum; tí av lógverkum verður einki hold rættvísgjørt. |
|
| 17 | Men um vit, táið vit royndu at verða rættvísgjørdir í Kristusi, sjálvir eisini funnust at vera syndarar, er Kristus fyri tað tænari syndarinnar! Minni enn so! |
|
| 18 | Byggi eg upp aftur tað, sum eg breyt niður, vísi eg meg sjálvan sum lógbrótara. |
|
| 19 | Tí eg eri við lógini deyður frá lógini, fyri at eg skal liva fyri Gud. |
|
| 20 | Eg eri krossfestur við Kristusi, og nú er tað ikki longur eg, sum livi; nei, Kristus livir í mær, og lívið, sum eg nú livi í holdinum, livi eg í trúnni á Son Guds, sum elskaði meg og gav Seg sjálvan fyri meg. |
|
| 21 | Eg seti ikki náði Guds úr gildi; tí fæst rættvísi við lóg, so er jú Kristus deyður til einkis. |
|
|
