1 | Men eg sigi: So leingi sum arvingin er barn, er eingin munur á honum og træli, tóat hann er harri yvir øllum; |
|
2 | nei, hann er undir fíggjarhaldsmonnum og húshaldarum inntil ta tíð, sum faðirin hevur ásett. |
|
3 | Soleiðis vóru eisini vit, ta tíðina vit vóru børn, trælir undir barnalærdómi heimsins. |
|
4 | Men táið fylling tíðarinnar kom, sendi Gud Son Sín, føddan av kvinnu, føddan undir lógini, |
|
5 | fyri at Hann skuldi keypa tey leys, sum undir lógini vóru, so vit skuldu fáa sonarættin. |
|
6 | Og av tí at tit eru synir, hevur Gud sent í hjørtu okkara Anda Sonar Síns, Hann, sum rópar: "Abba! Faðir!" |
|
7 | Tú ert tá ikki trælur longur, men sonur; og ert tú sonur, ert tú eisini arvingi við Gudi. |
|
8 | Ta tíðina tit ikki kendu Gud, trælaðu tit undir gudunum, sum av náttúru eingir gudar eru. |
|
9 | - Og nú tit hava lært Gud at kenna, ja, tað, sum meiri er - eru kendir av Gudi, hvussu kunnu tit nú fara aftur til hin veika og fátæka barnalærdóm, sum tit aftur av nýggjum ætla at træla undir! |
|
10 | Tit halda dagar, mánaðir, tíðir og ár |
|
11 | - eg eri ræddur fyri, at tað skal vera til einkis, eg havi møtt meg við tykkum! |
|
12 | Verðið sum eg! Tí eg eri jú sum tit, brøður. - Eg biði tykkum! - Tit hava ongan órætt gjørt mær. |
|
13 | Men tit vita, at tað var likamligur veikleiki hjá mær, sum gjørdi, at eg fyrstu ferð kom at kunngera tykkum evangeliið. |
|
14 | Og tað í holdi mínum, sum var tykkum til freisting, vanvirdu og skýggjaðu tit meg ikki fyri; nei, tit tóku ímóti mær sum eingli Guds, ja, sum Kristi Jesusi. |
|
15 | - Sum tit prísaðu tykkum lukkuligar tá! Tí eg gevi tykkum tann vitnisburð, at hevði tað verið møguligt, so rivu tit eyguni úr tykkum og góvu mær tey. |
|
16 | Eri eg tá vorðin fíggindi tykkara við at siga tykkum sannleikan? |
|
17 | Teir royna eftir tykkum við ídni, sum ikki er av góðum; tað, teir vilja, er at fáa skilt tykkum frá, fyri at tit skulu vera ídnir fyri teimum. |
|
18 | Men gott er at vera íðin fyri tí, sum gott er, altíð, og ikki bert, táið eg eri hjá tykkum. |
|
19 | Børn míni, sum eg nú aftur føði við kvølum, inntil Kristus er vorðin sjónskur í tykkum! |
|
20 | - Eg vildi ynskt, eg var hjá tykkum nú og kundi talað við aðrari rødd; tí eg eri ráðaleysur tykkum viðvíkjandi! |
|
21 | Sigið mær, tit, sum vilja vera undir lógini, hoyra tit ikki lógina? |
|
22 | Skrivað er jú, at Ábraham átti tveir synir, ein við trælkvinnuni og ein við hini frælsu kvinnuni. |
|
23 | Sonur trælkvinnuna er føddur eftir holdinum, sonur hina frælsu kvinnuna harímóti eftir lyftinum. |
|
24 | Hetta hevur jú myndarliga merking; tí hesar kvinnur eru sáttmálarnir báðir; annar er sáttmálin av Sinaifjalli, sum føðir børn til trældóm - tað er Hagar. |
|
25 | Tí "Hagar" er Sinaifjall í Arabia og svarar til Jerúsalem, ið nú er; tí tað er í trældómi við børnum sínum. |
|
26 | Men Jerúsalem, ið omanfyri er, tað er frítt, og tað er móðir okkara. |
|
27 | Tí skrivað er: "Ver glað, tú hin ófruktbara, sum ikki føðir! Sker í og rópa, tú, sum ikki hevur verkir! Tí mong eru børn hinnar einsligu kvinnu - fleiri enn hennara, sum mann hevur." |
|
28 | - Og vit, brøður, eru børn lyftisins, eins og Ísakur. |
|
29 | Men eins og ta ferðina hann, ið føddur var eftir holdinum, lá eftir honum, ið føddur var eftir Andanum, so nú við. |
|
30 | Tó, hvat sigur skriftin? - "Rek út trælkvinnuna og son hennara! Sonur trælkvinnuna skal als ikki arva saman við syni hina frælsu kvinnu." |
|
31 | So eru vit, brøður, ikki børn trælkvinnunnar, men hinnar frælsu kvinnu. |
|
|