1 | Táið vit tí ikki longur vóru mentir at bera tað, hildu vit vera best at verða einsamallir eftir í Aten; |
|
2 | og vit sendu Timoteus, bróður okkara og tænara Guds í evangelii Kristusar, at styrkja tykkum og áminna tykkum um trúgv tykkara, |
|
3 | at eingin skuldi gerast støðuveikur í hesum trongdum. Tit vita jú sjálvir, at til tað eru vit sett. |
|
4 | Tí longu táið vit vóru hjá tykkum, søgdu vit tykkum frammanundan, at vit komu at líða trongdir - sum eisini hevur gingið, og sum tit vita. |
|
5 | Tí var tað eisini, eg sendi boð, táið eg ikki var mentur at bera tað longur; tí eg vildi vita um trúgv tykkara, um freistarin skuldi hava freistað tykkum, og arbeiði okkara verða til einkis. |
|
6 | Men nú Timoteus er komin til okkara frá tykkum og hevur borið okkum góð tíðindi um trúgv og kærleika tykkara og um, at tit altíð hava okkum í góðum minni, og at tykkum leingist at síggja okkum, eins og okkum leingist eftir tykkum, |
|
7 | so eru vit av teirri grund, viðvíkjandi tykkum, brøður, troystaðir av trúgv tykkara, í allari neyð og trongd okkara. |
|
8 | Tí nú liva vit, táið tit standa fastir í Harranum. |
|
9 | Tí hvussu fáa vit takkað Gudi fyri tykkum - aftur fyri alla ta gleði, vit hava um tykkum fyri ásjón Guds okkara! |
|
10 | Nátt og dag er tað jú hjartans bøn okkara, at vit skulu fáa andlit tykkara at síggja og bøta um tað, sum fattast í trúgv tykkara. |
|
11 | Men Hann sjálvur, Gud og Faðir okkara, og Harri okkara Jesus Kristus, beini leið okkara til tykkara! |
|
12 | Og tykkum lati Harrin taka til og fáa yvirflóð í kærleikanum hvør til annan og til øll, eins og vit hava hann til tykkara, |
|
13 | so Hann styrkir hjørtu tykkara og ger tey ólastandi í heilagleika fyri Gudi og Faðir okkara, táið Harri okkara Jesus kemur við øllum hinum heiløgu Sínum! |
|
|