|
|
|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | | Fyrra bræv Paulusar til samkomuna í Tessalonika | | | Kapittul 2 | | | | | 1 | Tit vita jú sjálvir, brøður, at inngongdin, ið vit fingu hjá tykkum, varð ikki til einkis. |
| | 2 | Nei, tóat vit, sum tit vita, høvdu liðið ilt frammanundan og vóru illa viðfarnir í Filippi, fingu vit tó dirvi í Gudi okkara at tala evangelium Guds til tykkara undir miklum stríði. |
| | 3 | Tí prædika okkara er ikki útrunnin av sviki ella óreinsku, er ei heldur í falsi; |
| | 4 | nei, eins og vit av Gudi eru hildnir tað verdir, at evangeliið er okkum trúgvið upp í hendur, so tala vit, ikki fyri at toknast menniskjum, men Gudi, sum roynir hjørtu okkara. |
| | 5 | Tí aldri nakrantíð komu vit við smikrandi orðum - sum tit vita - ei heldur við skálkaskjóli fyri havisjúku - Gud er vitni! |
| | 6 | Heldur ikki søktu vit æru frá menniskjum, hvørki frá tykkum ella frá øðrum, tóat vit sum ápostlar Kristusar væl kundu kravt æru. |
| | 7 | Nei, vit vóru mildir millum tykkara. Eins og móðir, ið fløvar børn síni við bróstið, |
| | 8 | so var tað okkum, av hjartans kærleika til tykkara, gleði at geva tykkum, ikki bert evangelium Guds, men okkara egna lív við; tí tit vóru vorðnir okkum kærir. |
| | 9 | Tit minnast jú, brøður, stríð og møði okkara, hvussu vit, meðan vit prædikaðu evangelium Guds fyri tykkum, arbeiddu nátt og dag fyri ongum av tykkum at vera til byrði. |
| | 10 | Tit eru vitni - og Gud við - hvussu heilagur, rættvísur og ólastandi atburður okkara var millum tykkara, sum trúgva. |
| | 11 | Somuleiðis vita tit, hvussu vit ámintu hvønn og ein tykkara, eins og faðir børn síni, og løgdu tykkum á hjarta |
| | 12 | og vitnaðu fyri tykkum, at tit máttu liva Gudi verdiga, sum kallaði tykkum til ríki Sítt og dýrd Sína. |
| | 13 | Og tí takka vit eisini uttan íhald Gudi fyri, at táið orð Guds, sum vit prædikaðu, kom til tykkara, tóku tit við tí, ikki sum menniskjaorði, men sum orði Guds - sum tað sanniliga eisini er! - Tað vísir eisini kraft sína í tykkum, sum trúgva! |
| | 14 | Tí tit, brøður, eru vorðnir eftirfylgjarar samkoma Guds í Judea, sum eru í Kristi Jesusi. Tit hava jú eisini liðið tað sama av tykkara egnu landsmonnum, sum tey hava liðið av Jødunum, |
| | 15 | ið bæði drópu Harran Jesus og profetarnar, róku okkum út, ikki toknast Gudi og standa øllum menniskjum ímóti. |
| | 16 | Teir forða okkum at tala fyri heidningunum, so teir kundu verðið frelstir; soleiðis fylla teir altíð syndamál sítt. Men vreiðin er til fulnar komin yvir teir. |
| | 17 | Men vit brøður, sum stutta tíð hava verið skildir frá tykkum - útvortis, ikki í hjartanum - hava í stóra longsli okkara gjørt okkum tess meiri ómak at fáa andlit tykkara at síggja. |
| | 18 | Tí vit hava havt í huga at koma til tykkara, eg, Paulus, bæði eina ferð og tvær ferðir; men Satan hevur forðað okkum. |
| | 19 | Tí hvør er vón okkara, gleði okkara ella heiðurskransur okkara! - Eru ikki eisini tit tað fyri Harra okkara Jesusi í komu Hansara! |
| | 20 | Tit eru jú heiður og gleði okkara. |
| |
|
|
|
|
|
|
