1 | Veršiš tķ eftirfylgjarar Guds sum elskaš bųrn, |
|
2 | og liviš ķ kęrleika, eins og Kristus elskaši okkum og gav Seg sjįlvan fyri okkum sum gįvu og offur, Gudi til tokkaligan anga! |
|
3 | Men sišloysi og ųll óreinska og havisjśka mį ikki so mikiš sum nevnast millum tykkara, soleišis sum heilųgum sųmir, |
|
4 | ei heldur skammleysur atburšur, dįratala og ótilhoyriligt skemt - einki av hesum sųmir seg - nei, heldur takkargerš. |
|
5 | Tķ taš vita og skilja tit, at eingin sišloysingur ella óreinur hevur arv ķ rķki Kristusar og Guds, ei heldur nakar havisjśkur - sum jś er avgudadżrkari. |
|
6 | Latiš ongan dįra tykkum viš tómum oršum! Fyri slķkt kemur vreiši Guds yvir bųrn ólżdnisins. |
|
7 | Haviš tķ einki viš tey at gera! |
|
8 | Tit vóru jś myrkur fyrr, men nś eru tit ljós ķ Harranum; liviš sum bųrn ljóssins! |
|
9 | Įvųkstur ljóssins vķsir seg jś ķ allari góšsku og ręttvķsi og ķ ųllum sannleika. |
|
10 | - Ja, rannsakiš, hvat Harranum toknast! |
|
11 | Og haviš einki samfelag viš verk myrkursins, sum ongan įvųkst bera, nei, revsiš tey heldur! |
|
12 | Tķ taš, sum av teimum veršur gjųrt ķ loyndum, er skomm enntį at taka uppį tunguna! |
|
13 | Men alt hetta veršur opinberaš, tįiš taš veršur revsaš av ljósinum; alt, sum opinberaš veršur, er jś ljós. |
|
14 | Tķ sigur skriftin: "Vakna, tś, iš svevur, og rķs upp frį hinum deyšu, so skal Kristus lżsa tęr!" |
|
15 | Aktiš tķ vęl eftir, hvussu tit liva, ikki sum óvķs, men sum vķs, |
|
16 | og keypiš hina lagaligu tķš - tķ dagarnir eru óndir! |
|
17 | Veriš tį ikki dįrar, men skiljiš, hvat vilji Harrans er! |
|
18 | Drekkiš tykkum ikki drukkin av vķni - ķ tķ er spilling! Nei, latiš tykkum fylla av Andanum, |
|
19 | so tit tala hvųrt til annaš viš sįlmum, lovsongum og andaligum vķsum - syngiš og spęliš fyri Harranum ķ hjarta tykkara, |
|
20 | og takkiš altķš Gudi og Faširinum fyri alt, ķ navni Harra okkara Jesu Krists! |
|
21 | Veriš hvųrt ųšrum undirgiviš ķ ótta Kristusar! |
|
22 | Tit konur! Veriš tykkara egnu monnum undirgivnar - sum Harranum! |
|
23 | Tķ mašurin er hųvur konu sķnar, eins og Kristus er hųvur samkomunnar, Hann, sum er Frelsari likams Sķns. |
|
24 | Ja, eins og samkoman er Kristusi undirgivin, skulu eisini konurnar ķ ųllum vera monnum sķnum undirgivnar. |
|
25 | Tit menn! Elskiš konur tykkara, eins og Kristus elskaši samkomuna og gav Seg sjįlvan fyri hana, |
|
26 | fyri at Hann kundi halga og reinsa hana viš vatnbašnum ķ oršinum, |
|
27 | so Hann sjįlvur kundi leiša samkomuna fram fyri Seg ķ dżrd, uttan plett, rukku ella nakaš slķkt, nei, at hon kundi vera heilųg og lżtaleys! |
|
28 | Soleišis eru menninir bundnir at elska konur sķnar sum sķni egnu likam; tann, iš elskar konu sķna, elskar seg sjįlvan. |
|
29 | Aldri hevur jś nakar hataš sķtt egna hold; nei, hann fųšir taš og hevur umsorgan fyri tķ - eins og Kristus ger viš samkomuna. |
|
30 | Tķ vit eru limir likams Hansara. |
|
31 | Tķ skal mašurin fara frį fašir og móšur og halda seg til konu sķna, og tey bęši skulu verša eitt hold. |
|
32 | Hetta loyndarmįl er stórt - taš er Kristus og samkomuna, eg hugsi um viš hesum. |
|
33 | Tó skal eisini ein og hvųr tykkara elska konu sķna sum seg sjįlvan. Og konan skal vķsa manninum viršing. |
|
|