| 1 | Eg áminni tykkum tí, eg, fangin í Harranum, at liva kallinum verdiga, sum tit vórðu kallað við, |
|
| 2 | við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað |
|
| 3 | og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins: |
|
| 4 | Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara, |
|
| 5 | ein Harri, ein trúgv, ein dópur, |
|
| 6 | ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum. |
|
| 7 | Men hvørjum einstøkum av okkum varð náðin givin eftir máli gávu Kristusar. |
|
| 8 | Tí sigur skriftin: "Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur." |
|
| 9 | Hetta orð: "Hann fór upp" - hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar! |
|
| 10 | Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór - yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt. |
|
| 11 | Og Hann gav okkum - nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar, |
|
| 12 | fyri at hini heiløgu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging, |
|
| 13 | inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists. |
|
| 14 | So skulu vit tá ikki longur vera børn og lata okkum kasta og reka higar og hagar av hvørjum lærdómsvindi, tøld av snildum menniskjum við svikabrøgdum villunnar. |
|
| 15 | Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus. |
|
| 16 | Tí út frá Honum verður alt likamið samanbundið og samanknýtt við hvørjum bandi, ið Hann gevur, og soleiðis veksur tað vøkst sín sum likam til uppbygging í kærleika, alt eftir teirri virkan, ið tilmáld er hvørjum parti fyri seg. |
|
| 17 | Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns. |
|
| 18 | Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað. |
|
| 19 | Teir hava jú kensluleysir givið seg upp til skammloysi, so teir í havisjúku dríva alla óreinsku. |
|
| 20 | Men tit hava ikki soleiðis lært um Kristus, |
|
| 21 | so satt sum tit hava hoyrt um Hann og eru upplærd í Honum, soleiðis sum sannleiki er í Jesusi - |
|
| 22 | at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum, |
|
| 23 | endurnýggjast í anda sinnis tykkara |
|
| 24 | og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans. |
|
| 25 | Leggið tí lygnina av og talið sannleika, hvør við næsta sín, við tað at vit eru hvør annars limir! |
|
| 26 | Verða tit ill, so syndið ikki, latið ikki sólina seta yvir vreiði tykkara - |
|
| 27 | og gevið ikki Djevulinum rúm! |
|
| 28 | Tann, ið stolið hevur, stjali ikki longur, men arbeiði heldur og geri við hondum sínum tað, sum gott er, so hann kann hava nakað at geva tí, ið treingir! |
|
| 29 | Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni! |
|
| 30 | Gerið ikki Heilaga Anda Guds sorg, Honum, sum tit eru innsiglað við til endurloysingardagin! |
|
| 31 | Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur! |
|
| 32 | Verið í tann stað góð hvørt við annað, miskunnsom, so tit fyrigeva hvørt øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykkum í Kristusi! |
|
|
