| 1 | So verð tá tú, barn mítt, sterkur í náðini í Kristi Jesusi! |
|
| 2 | Tað, sum tú hevur hoyrt meg tala fyri mongum vitnum, fá trúføstum monnum tað í hendur, sum eru førir fyri aftur at læra onnur! |
|
| 3 | Líð ilt við mær sum góður hermaður Krists Jesusar! |
|
| 4 | Eingin, sum er í hertænastu, letur seg fanga av umhugsan fyri hesum lívi; tí hann vil toknast honum, sum tók hann í tænastu. |
|
| 5 | Á sama hátt - um onkur er við í kappleiki, hann fær ikki kransin, leikar hann ikki lógliga. |
|
| 6 | Tann bóndi, sum arbeiðir, eigur fyrst at fáa av ávøkstinum. |
|
| 7 | Skil tað, sum eg sigi! - Harrin skal geva tær at skilja alt. |
|
| 8 | Minst Jesus Kristus, sum er risin upp frá hinum deyðu, av ætt Dávids, eftir evangelii mínum, |
|
| 9 | sum eg líði ilt fyri, líka til hetta, at vera bundin sum illgerðarmaður! Men orð Guds er ikki bundið. |
|
| 10 | Tí toli eg alt fyri hinna útvaldu skuld, fyri at tey við skulu vinna frelsuna í Kristi Jesusi við ævigari dýrd. |
|
| 11 | Tað er trúvert orð. Tí eru vit deyð við Honum, skulu vit eisini liva við Honum; |
|
| 12 | halda vit út, skulu vit eisini ráða við Honum; avnokta vit, skal eisini Hann avnokta okkum; |
|
| 13 | eru vit ótrúgv, verður Hann tó verandi trúgvur, tí avnokta Seg sjálvan kann Hann ikki. |
|
| 14 | Minn á hetta, og vitna fyri ásjón Harrans, at tey mugu ikki stríðast um orð - til ongan bata, men teimum til oyðing, sum hoyra! |
|
| 15 | Ger tær ómak at vísa teg sjálvan fram sum ein, ið royndur er fyri Gudi, sum arbeiðsmann, ið einki hevur at skammast við, sum lærir sannleiksorðið rætt! |
|
| 16 | Men halt teg burtur frá hinum vanheilaga, tóma tosi! Tí tey fara altíð longur í gudloysi, |
|
| 17 | og orð teirra koma at eta um seg sum kreft. Millum teirra eru Hýmeneus og Filetus, |
|
| 18 | sum eru vilstir burt frá sannleikanum og siga, at uppreisnin hevur longu verið - og bróta niður trúnna hjá summum. |
|
| 19 | Tó, fasti grundvøllur Guds stendur og hevur hetta innsigli: "Harrin kennir Síni", og: "Hvør tann, sum nevnir navn Harrans, haldi seg frá órættvísi!" |
|
| 20 | Men í stórum húsi eru íløt, ikki bert av gulli og silvuri, men eisini av træ og leiri, og summi eru til æru, summi til vanæru. |
|
| 21 | Heldur tí onkur seg reinan frá hesum, skal hann vera ílat til æru, halgað, húsbóndanum til nyttu, til reiðar til alt gott verk. |
|
| 22 | Flýggja frá ungdómslystunum, stevn eftir rættvísi, trúgv, kærleika, friði, saman við teimum, ið kalla á Harran av reinum hjarta! |
|
| 23 | Men sigst undan hinum býttisligu og skilaleysu trætum - tú veitst jú, at tær leiða av sær ófrið! |
|
| 24 | Tænari Harrans eigur ikki at stríðast, men vera mildur við øll, førur fyri at læra onnur, tolin, táið hann líður ilt. |
|
| 25 | Hann skal við spakføri hava at teimum, sum seta seg ímóti; kanska Gud tó einaferð unnir teimum umvending, so tey koma at kenna sannleikan |
|
| 26 | og kunnu vakna aftur úr snerru Djevulsins; tí av honum eru tey fangað til at gera vilja hansara. |
|
|
