|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | Seinna bræv Paulusar til Timoteus | | Kapittul 1 | | | | 1 | Paulus, við vilja Guds ápostul Krists Jesu, til at kunngera lyftið um lívið í Kristi Jesusi - |
| 2 | til Timoteus, elskaða barn mítt. Náði, miskunn, friður, frá Gudi Faðir og Kristi Jesusi, Harra okkara! |
| 3 | Eg takki Gudi, sum eg eins og forfedrar mínir tæni í góðari samvitsku; tí uttan íhald minnist eg teg í bønum mínum nátt og dag, |
| 4 | fullur av tráan eftir at síggja teg - táið eg minnist tár tíni - fyri at eg kann verða fyltur við gleði. |
| 5 | Tí eg eri mintur um trúnna, sum í tær er, og sum fyrst búði í Lois, ommu tíni, og í Eunike, móður tíni - trúgv, sum ikki er bert eiti. Eg eri vísur í, at hon býr í tær við. |
| 6 | Tí minni eg teg á, at tú kveikir aftur ta náðigávu Guds, sum í tær er við álegging handa mína. |
| 7 | Tí Gud gav okkum ikki anda mótloysis, men anda kraftar, kærleika og siðprýðis. |
| 8 | Skammast tí ikki við vitnisburðin um Harra okkara ella við meg, fanga Hansara, men líð ilt við evangeliinum í kraft Guds, |
| 9 | sum frelsti okkum og kallaði okkum við heiløgum kalli, ikki eftir verkum okkara, men eftir tí, sum Hann sjálvur hevði sett Sær fyri, og eftir náðini, sum okkum varð givin í Kristi Jesusi frá ævigum tíðum, |
| 10 | men nú er vorðin opinber við opinbering Frelsara okkara Jesu Krists, Hansara, sum gjørdi deyðan til einkis og við evangeliinum førdi fram í ljósið lív og óforgeingiligleika; |
| 11 | til at boða evangeliið eri eg settur prædikari, ápostul og lærari heidninga. |
| 12 | Tí líði eg eisini hetta; men eg skammist ikki við tað, tí eg veit, hvønn eg trúgvi á, og eg eri vísur í, at Hann er mentur at varðveita tað, sum mær er litið upp í hendur, til hin dag. |
| 13 | Hav til fyrimynd hini heilnæmu orð, ið tú hevur hoyrt av mær, í trúgv og kærleika í Kristi Jesusi! |
| 14 | Varðveit við Heilaga Andanum, sum í okkum býr, hin fagra skatt, ið tær er givin í hendur! |
| 15 | Tú veitst hetta, at øll tey í Asia hava vent sær frá mær; millum teirra eru Fýgelus og Hermogenes. |
| 16 | Harrin vísi húsi Onesiforusar miskunn! Tí hann hevur mangan styrkt meg og hevur ikki skammast við leinkjur mínar; |
| 17 | nei, táið hann var í Róm, gjørdi hann sær nógvan ómak at leita eftir mær, og fann meg. |
| 18 | Harrin gevi honum at finna miskunn hjá Harranum hin dag! Og hvussu nógva tænastu hann gjørdi í Efesus, veitst tú best. |
| |
|
|
|
|
|
|