| 1 | Símun Pætur, tænari og ápostul Jesu Krists - til tey, sum hava fingið somu dýrabøru trúgv sum vit, við rættvísi Guds og Frelsara okkara Jesu Krists. |
|
| 2 | Náði og friður falli tykkum margfalt í lut í kunnskapi um Gud og Harra okkara Jesus! |
|
| 3 | Alt, ið hoyrir til lív og gudsótta, hevur guddómligi máttur Hansara givið okkum við kunnskapinum um Hann, sum kallaði okkum við dýrd og kraft Síni. |
|
| 4 | Harvið hevur Hann givið okkum hini størstu og dýrastu lyfti, fyri at tit við teimum skulu fáa lut í guddómligari náttúru, táið tit flýggja burt frá spilluni í heiminum, sum kemur av girnd. |
|
| 5 | Leggið tykkum tí júst eina við, í trúgv tykkara at vísa dygd, í dygdini kunnskap, |
|
| 6 | í kunnskapinum fráhald, í fráhaldinum tol, í tolinum gudsótta, |
|
| 7 | í gudsóttanum bróðurkærleika og í bróðurkærleikanum kærleika til øll! |
|
| 8 | Táið hetta finst hjá tykkum og eykast, letur tað tykkum ikki standa yrkisleys ella ófruktbør í kunnskapinum um Harra okkara Jesus Kristus. |
|
| 9 | Tann, ið ikki hevur hetta, er blindur, stuttskygdur; hann hevur gloymt reinsanina frá hinum gomlu syndum sínum. |
|
| 10 | Leggið tykkum tí enn meiri eina við, brøður, at gera kall og útveljing tykkara føst! Táið tit gera hetta, skulu tit aldri snáva; |
|
| 11 | tí á henda hátt skal tykkum ríkliga verða givin inngangur í æviga ríki Harra og Frelsara okkara Jesu Krists. |
|
| 12 | Eg komi tí altíð at minna tykkum á hetta, tóat tit vita tað og eru grundfest í sannleikanum, sum hjá tykkum er. |
|
| 13 | Eg síggi tað vera rætt at vekja tykkum við áminning, so leingi sum eg eri í hesum tjaldi. |
|
| 14 | Eg veit jú, at eg brádliga skal fara úr tjaldi mínum - sum eisini Harri okkara Jesus Kristus læt meg vita. |
|
| 15 | Og eg skal gera mær ómak fyri, at tit, eisini eftir at eg eri farin burtur, altíð kunnu minnast hetta. |
|
| 16 | Tí ikki var tað snilt upphugsaðum ævintýrum, vit gingu eftir, táið vit kunngjørdu tykkum kraft og komu Harra okkara Jesu Krists; nei, vit vóru eygnavitni til hátign Hansara |
|
| 17 | - táið Hann fekk heiður og dýrd frá Gudi Faðir, og slík rødd ljóðaði til Hansara frá hini hátignarligu dýrd: "Hesin er Sonur Mín, hin elskaði, sum Eg havi tokka til." |
|
| 18 | Hesa rødd hoyrdu vit ljóða av Himli, táið vit vóru við Honum á hinum heilaga fjalli. |
|
| 19 | So mikið meiri staðfest hava vit hitt profetiska orðið, sum tit gera væl í at akta eftir - eins og eftir ljósi, ið skínur á myrkum staði - inntil lýsir av degi, og morgunstjørnan rísur í hjørtum tykkara. |
|
| 20 | Fyrst og fremst mugu tit vita tað, at einki profetorð í skriftini er givið til egna týðing. |
|
| 21 | Tí aldri er nakað profetorð komið fram av vilja menniskja; nei, drivnir av Heilaga Andanum talaðu heilagir menn Guds. |
|
|
