| 1 | Táið Filistarar høvdu tikið ørk Guds, fóru teir við henni frá Eben-Ezer til Asdod. |
|
| 2 | Har tóku Filistarar ørk Guds, bóru hana inn í tempul Dagons og settu hana undir liðina á Dagon. |
|
| 3 | Men táið Asdoditar tíðliga morgunin eftir komu hagar, fingu teir at síggja, at Dagon lá fram eftir rommum á gólvinum framman fyri ørk HARRANS. Teir tóku tá Dagon og settu hann aftur, har sum hann hevði staðið. |
|
| 4 | Men táið teir dagin eftir aftur komu tíðliga um morgunin, fingu teir at síggja, at Dagon lá uppaftur fram eftir rommum á gólvinum framman fyri ørk HARRANS; høvdið og báðar hendurnar vóru av honum brotin og lógu á gáttini; einki var eftir av honum uttan kroppurin. |
|
| 5 | Tí er tað, at prestar Dagons og allir, sum fara inn í tempul Dagons í Asdod, enn í dag ikki stíga á gátt Dagons. |
|
| 6 | Og hond HARRANS lá tung á Asdoditum; Hann forkom teimum og sló tey við svullum, bæði í sjálvum Asdod og í bygdunum har rundanum. |
|
| 7 | Táið Asdoditar sóu, at tað gekk á henda hátt, søgdu teir: "Ørk Ísraels Guds skal ikki verða verandi hjá okkum, tí hond Hansara liggur hørð á okkum og á Dagon, gudi okkara!" |
|
| 8 | Teir sendu tá boð og kallaðu saman hjá sær allar filistarahøvdingarnar og søgdu: "Hvat skulu vit gera við ørk Ísraels Guds?" Teir svaraðu: "Ørk Ísraels Guds skal verða flutt til Gat!" - So fluttu teir ørk Ísraels Guds hagar. |
|
| 9 | Men eftir at teir høvdu flutt hana hagar, kom hond HARRANS yvir staðin og voldi mikla ræðslu; Hann sló fólkið har, bæði smá og stór, so at svullir brutu út á teimum. |
|
| 10 | Tá sendu teir ørk Guds til Ekron; men táið ørk Guds kom til Ekron, róptu Ekronitar: "Teir hava flutt ørk Guds higar til mín at gera enda á mær og fólki mínum!" |
|
| 11 | Og teir sendu boð og kallaðu saman allar filistarahøvdingarnar og søgdu: "Sendið ørk Ísraels Guds avstað og latið hana koma aftur, hagar sum hon eigur at vera, so hon ger ikki enda á mær og fólki mínum!" - Tí deyðaræðsla var komin á allan staðin; hond Guds lá ógvuliga tung á honum. |
|
| 12 | Tey av fólkinum, sum ikki doyðu, vórðu sligin við svullum, so at neyðarrópið úr staðnum steig upp til Himmals. |
|
|
