| 1 | So gjørdi nú drongurin Sámuel tænastu fyri HARRANUM undir Eli. Orð HARRANS var sjáldsamt á teimum døgum - sjónir vóru fáar. |
|
| 2 | So var tað ein dagin, meðan Eli lá og svav, har sum hann var vanur at liggja - eygu hansara vóru nú so farin, at hann sá einki; |
|
| 3 | og lampa Guds var enn ikki sløknað; Sámuel lá og svav í halgidómi HARRANS, har sum ørk Guds stóð - |
|
| 4 | tá rópti HARRIN á Sámuel, og hann svaraði: "Ja, her eri eg!" |
|
| 5 | Hann skundaði sær so til Eli og segði: "Her eri eg - tú rópti meg!" Men hann svaraði: "Eg havi ikki rópt teg - far bert aftur og legg teg!" - So fór hann og legði seg. |
|
| 6 | Tá rópti HARRIN uppaftur: "Sámuel!" Og Sámuel fór upp og til Eli og segði: "Her eri eg - tú rópti meg!" Men hann svaraði: "Eg havi ikki rópt teg, sonur mín - far bert aftur og legg teg!" |
|
| 7 | - Sámuel hevði enn ikki lært HARRAN at kenna, og orð HARRANS var enn ikki opinberað honum. - |
|
| 8 | Tá rópti HARRIN triðju ferð: "Sámuel!" Og hann fór upp og til Eli og segði: "Her eri eg - tú rópti meg!" Tá skilti Eli, at tað var HARRIN, ið rópti á drongin. |
|
| 9 | Eli segði nú við Sámuel: "Far aftur og legg teg, og rópar Hann á teg, so sig: "Tala, HARRI - tænari Tín hoyrir!"" So fór Sámuel og legði seg, har sum hann átti at liggja. |
|
| 10 | Tá kom HARRIN og stóð har og rópti - nú sum áður -: "Sámuel, Sámuel!" Og Sámuel svaraði: "Tala - tænari Tín hoyrir!" |
|
| 11 | So segði HARRIN við Sámuel: "Nú skal Eg gera nakað í Ísrael, sum skal fáa tað at ringja fyri báðum oyrum alra teirra, ið hoyra um tað! |
|
| 12 | Tann dag skal Eg lata koma yvir Eli alt tað, ið Eg havi talað um hús hansara, alt - frá upphavi til enda! |
|
| 13 | Tí Eg havi kunngjørt honum, at Eg skal døma hús hansara til ævigar tíðir - aftur fyri ta misgerð, at hann vitsti, at synir hansara drógu bann oman yvir seg, og kortini ikki av álvara setti at teimum. |
|
| 14 | Og tí havi Eg svorið um hús Eli: "Aldri í allar ævir skal misbrot húss Eli kunna bøtast við sláturofri ella við matofri!"" |
|
| 15 | Sámuel varð nú liggjandi inntil um morgunin; tá læt hann upp dyrnar á húsi HARRANS; men hann tordi ikki at siga Eli frá sjónini. |
|
| 16 | Tá rópti Eli Sámuel og segði: "Sámuel, sonur mín!" Hann svaraði: "Ja, her eri eg!" |
|
| 17 | Hann segði: "Hvat var tað, ið Hann segði við teg? Góði, dyl tað ikki fyri mær! - Gud lati tær gangast illa bæði nú og hereftir, um tú dylur fyri mær nakað av tí, ið Hann segði við teg!" |
|
| 18 | So segði Sámuel honum frá øllum og duldi einki fyri honum. Og hann segði: "Hann er HARRIN - Hann fer at gera tað, ið Honum tykir best!" |
|
| 19 | Sámuel vaks nú til, og HARRIN var við honum og læt ikki so mikið sum eitt av øllum orðum Sínum falla til jarðar. |
|
| 20 | Alt Ísrael, úr Dan líka til Be’erseba, sá, at Sámuel av sonnum var kallaður til profet HARRANS. |
|
| 21 | Og HARRIN helt áfram at lata Seg síggja í Silo; tí HARRIN opinberaði Seg í Silo fyri Sámuel við orði HARRANS. |
|
|
