| 1 | Men Dávid hugsaði við sær sjálvum: "Einaferð komi eg nú kortini at lata lív fyri hond Sauls, eg havi einki gott at vænta mær! Eg veit eingi onnur ráð enn at rýma til Filistaraland; so gevur Saul uppat at leita eftir mær allastaðni í Ísraelslandi, og eg sleppi undan hond hansara." |
|
| 2 | Dávid fór nú avstað og fór við teimum 600 monnunum, ið við honum vóru, til Akis, son Maok, kongin í Gat. |
|
| 3 | Og Dávid varð verandi hjá Akis í Gat, hann og menn hansara, hvør við húsi sínum, Dávid við báðum konum sínum, Ahinoam úr Jizre’el og Abigajil úr Karmel, konu Nabal. |
|
| 4 | Táið Saul fekk at vita, at Dávid var flýddur til Gat, gavst hann at leita eftir honum. |
|
| 5 | Men Dávid segði við Akis: "Havi eg funnið náði fyri eygum tínum, so lat meg fáa eitt stað at búgva í eini av bygdunum - hví skal tænari tín búgva hjá tær í høvuðsstaðnum!" |
|
| 6 | Akis læt hann tá við tað sama fáa Ziklag; tí eiga kongarnir í Juda Ziklag enn í dag. |
|
| 7 | Tíðin, ið Dávid búði í Filistaralandi, var í alt eitt ár og fýra mánaðir. |
|
| 8 | Dávid og menn hansara fóru út og rændu hjá Gesuritum, Girzitum og Amalekitum; tí hetta vóru fólkini, ið frá fornum tíðum høvdu búð har í landinum, yvir ímóti Sur og líka til Egyptalands. |
|
| 9 | Táið Dávid herjaði í landinum, læt hann hvørki mann ella kvinnu liva eftir; men smáfæ, neyt, esil, kamelar og klæði tók hann við sær og fór síðani heimaftur og kom til Akis. |
|
| 10 | Táið nú Akis spurdi: "Hvar hava tit herjað hesa ferð?" svaraði Dávid: "Í Suðurlandinum í Juda!" ella: "Í Suðurlandi Jerame’elita!" ella: "Í Suðurlandi Kenita!" |
|
| 11 | Dávid læt hvørki mann ella kvinnu liva eftir, so tey kundu koma til Gat; tí hann hugsaði: "Tey kundu slatrað um okkum og sagt: "So og so hevur Dávid gjørt, soleiðis hevur hann borið seg at, alla tíðina hann hevur búð í Filistaralandi!"" |
|
| 12 | Og Akis trúði Dávidi og hugsaði: "Hann hevur gjørt seg illa kendan hjá fólki sínum, Ísrael, og nú verður hann tænari mín við alla!" |
|
|
