| 1 | Nú tók Sámuel oljufløskuna, helti oljuna út yvir høvd hansara, kysti hann og segði: "Hevur HARRIN ikki salvað teg til høvdinga yvir fólki Sínum, Ísrael! |
|
| 2 | Táið tú í dag skilst frá mær, skalt tú hitta tveir menn við grøv Rakular - við mark Benjamins, í Zelza - og teir fara at siga við teg: "Eslini, ið tú fórt at leita eftir, eru funnin; tey hugsar faðir tín ikki um longur, men nú er hann ræddur um tykkum og sigur: "Hvat skal eg gera fyri at fáa son mín aftur?"" |
|
| 3 | Táið tú ert komin eitt sindur longur og kemur til Taborseik, skalt tú har hitta tríggjar menn, ið eru á veg til Gud í Betel; ein ber trý geitarlomb, ein ber trý breyð, og ein ber skinnsekk við víni. |
|
| 4 | Teir fara at heilsa tær og geva tær tvey breyð - sum tú skalt taka við. |
|
| 5 | So kemur tú til Gibea Guds, har sum Filistarar hava vaktarmenn sínar, og táið tú kemur hagar til býin, skalt tú koma fram á ein flokk av profetum, ið koma oman av heygnum í profetiskari burturrykking, við hørpum, trummum, floytum og sitarum. |
|
| 6 | Andi HARRANS skal tá koma yvir teg, so tú fert at profetera eins og teir og verður annað menniskja. |
|
| 7 | Táið tú sært hesi tekinini henda, kanst tú óræddur gera tað, ið fyrifellur, tí Gud er við tær. |
|
| 8 | Far tú undan mær til Gilgal! So skal eg koma hagar til tín, at ofra brennioffur og takkoffur; sjey dagar skalt tú bíða - inntil eg komi og sigi tær, hvat tú skalt gera!" |
|
| 9 | Táið Saul nú vendi sær og fór avstað frá Sámuel, gav Gud honum annað hjarta, og henda sama dag hendu øll hesi tekinini. |
|
| 10 | Táið hann kom til Gibea, kom ein flokkur av profetum ímóti honum; og Andi Guds kom yvir hann, og hann profeteraði mitt ímillum teirra. |
|
| 11 | Táið tá øll tey, ið høvdu kent hann áður, sóu, at hann var komin í profetiska burturrykking saman við profetunum, søgdu tey hvørt við annað: "Hvussu er vorðið við syni Kis? - Er eisini Saul millum profetarnar?" |
|
| 12 | Tá svaraði ein maður haðani av plássinum: "Hvør man vera faðir teirra?" - Tí er hetta vorðið orðtak: "Er eisini Saul millum profetarnar?" |
|
| 13 | Táið hin profetiska burturrykking hansara var av, fór hann niðan á offurheyggin. |
|
| 14 | Faðirbróðir Saul spurdi nú hann og drong hansara: "Hvar hava tit verið?" Hann svaraði: "Vit hava verið úti og leitað eftir eslunum, og við tað at vit funnu tey ikki, fóru vit til Sámuel." |
|
| 15 | Tá segði faðirbróðir Saul: "Sig mær, hvat Sámuel segði við tykkum!" |
|
| 16 | Saul svaraði: "Hann segði okkum, at eslini vóru funnin!" - Men tað, ið Sámuel hevði sagt um kongadømið, segði hann honum ikki. |
|
| 17 | Nú stevndi Sámuel fólkinum saman til HARRAN í Mizpa. |
|
| 18 | Og hann segði við Ísraelsmenn: "So sigur HARRIN Gud Ísraels: "Eg leiddi Ísrael út av Egyptalandi og frelsti tykkum av hondum Egypta og frá øllum ríkjunum, ið kúgaðu tykkum. |
|
| 19 | Men nú vraka tit Gud tykkara, Hann, sum frelsti tykkum úr øllum vanlukkum og trongdum tykkara, og tit siga við Hann: "Nei, kong skalt Tú seta yvir okkum!"" So stígið nú fram fyri ásjón HARRANS, ætt eftir ætt, og slekt eftir slekt!" |
|
| 20 | Sámuel læt nú allar ættir Ísraels stíga fram, og luturin fall á ætt Benjamins. |
|
| 21 | So læt hann ætt Benjamins stíga fram, slekt eftir slekt, og luturin fall á slekt Matri. Síðani fall luturin á Saul, son Kis. Men táið leitað varð eftir honum, var hann ikki at finna. |
|
| 22 | Tá spurdu teir uppaftur HARRAN: "Er maðurin komin higar?" HARRIN svaraði: "Hann krógvar seg millum ferðagóðsið." |
|
| 23 | Teir lupu tá hagar eftir honum, og táið hann nú steig fram millum fólkið, var hann høvdið hægri enn alt fólkið. |
|
| 24 | Sámuel segði við alt fólkið: "Síggja tit hann, ið HARRIN hevur útvalt! Líki hansara er ikki í øllum fólkinum!" Tá skar alt fólkið í gleðiróp: "Kongur livi!" |
|
| 25 | Nú talaði Sámuel við fólkið um rætt kongadómsins og skrivaði tað í bók, sum hann legði fyri ásjón HARRANS. So læt Sámuel alt fólkið fara, hvønn heim til sín sjálvs. |
|
| 26 | Eisini Saul fór heimaftur - til Gibea - og við honum fylgdi tann flokkurin, hvørs hjarta Gud hevði rørt. |
|
| 27 | Men nakrir gudleysir menn søgdu: "Hvat skal hann kunna hjálpa okkum!" Og teir vanvirdu hann og bóru honum ongar gávur. - Men hann lætst, sum hann hoyrdi tað ikki. |
|
|
