| 1 | Í Ramatajim-Zofim á Efra’imsfjøllum búði maður, ið æt Elkana; hann var sonur Jeroham, son Elihu, son Tohu, son Zuf, ein Efra’imit. |
|
| 2 | Hann hevði tvær konur; onnur æt Hanna, og onnur Peninna; Peninna átti børn, men Hanna ikki. |
|
| 3 | Hesin maður fór á hvørjum ári úr býi sínum at tilbiðja HARRAN Gud herskaranna og ofra til Hansara í Silo; har vóru báðir synir Eli, Hofni og Pinehas, prestar fyri HARRANUM. |
|
| 4 | Og táið dagurin kom, at Elkana bar fram offur sítt, gav hann konu síni Peninnu og øllum sonum og døtrum hennara hvørjum sítt stykki av ofrinum; |
|
| 5 | men Hannu gav hann dupult so stórt stykki; tí hann elskaði Hannu, tóat HARRIN hevði stongt móðurlív hennara. |
|
| 6 | Hin kona hansara plagdi eisini - fyri at loypa ilt í hana - at arga hana nógv við tí, at HARRIN hevði stongt móðurlív hennara. |
|
| 7 | Soleiðis gekk ár eftir ár: Hvørja ferð tey fóru til hús HARRANS, argaði hon hana á henda hátt - og so græt hon og vildi einki eta. |
|
| 8 | Tá segði Elkana, maður hennara, við hana: "Hanna, hví grætur tú, og hví etur tú ikki? Hví ert tú so sorgarbundin? Eri eg tær ikki betri enn tíggju synir?" |
|
| 9 | So var tað, einaferð tey høvdu etið og drukkið í Silo, tá reistist Hanna - Eli, presturin, sat á stóli sínum við durastavin í halgidómi HARRANS - |
|
| 10 | og í hjartasorg síni bað hon til HARRAN og græt sárliga. |
|
| 11 | Og hon gjørdi lyfti og segði: "HARRI Gud herskaranna! Vendir Tú eygum Tínum á tænastukvinnu Tína í neyð hennara og minnist meg og gloymir ikki tænastukvinnu Tína, men gevur tænastukvinnu Tíni son, so skal eg geva HARRANUM hann alla lívstíð hansara, og rakiknívur skal ikki koma á høvd hansara!" |
|
| 12 | Soleiðis bað hon leingi fyri ásjón HARRANS, og Eli fylgdi við eygunum munni hennara; |
|
| 13 | men við tað at Hanna bað innantanna, og bert varrar hennara rørdust, men rødd hennara hoyrdist ikki, so helt Eli hana vera drukna |
|
| 14 | og segði við hana: "Hvussu leingi fert tú at ganga og vera drukkin? Síggj til, at tú letur renna av tær!" |
|
| 15 | Men Hanna svaraði: "Nei, harri! Eg eri kvinna, ið ber tunga sorg í hjartanum; vín og sterkan drykk havi eg ikki drukkið; eg úthelti bert hjarta mítt fyri ásjón HARRANS. |
|
| 16 | Halt ikki tænastukvinnu tína vera vánakonufólk! Nei, alla tíðina havi eg talað út av stóru sorg og gremju míni!" |
|
| 17 | Eli svaraði: "Far í friði! Gud Ísraels skal geva tær tað, ið tú hevur biðið Hann um!" |
|
| 18 | Tá segði hon: "Lat tænastukvinnu tína finna náði fyri eygum tínum!" - So fór kvinnan avstað, og nú át hon og sá ikki longur so sorgarbundin út. |
|
| 19 | Morgunin eftir fóru tey tíðliga upp og tilbóðu fyri ásjón HARRANS; so fóru tey avstað og komu heimaftur til sín sjálvs í Rama. Og Elkana kom konu síni Hannu nær, og HARRIN mintist hana; |
|
| 20 | hon varð við barn og átti son árið eftir og gav honum navnið Sámuel; "tí" - segði hon - "eg havi biðið mær hann frá HARRANUM!" |
|
| 21 | Táið nú Elkana við øllum húsi sínum fór hagar aftur at bera HARRANUM fram hitt árliga ofrið og lyftisoffur sítt, |
|
| 22 | fór Hanna ikki við; tí hon segði við mann sín: "Eg skal bíða, inntil drongurin er vandur av brósti; tá skal eg fara hagar við honum, so hann kann verða leiddur fram fyri ásjón HARRANS og verða verandi har við alla." |
|
| 23 | Elkana, maður hennara, segði við hana: "Ger, sum tær tykir best, verð heima, inntil tú hevur vant hann av brósti! Hevði HARRIN bert uppfylt orð Sítt!" So varð konan tá verandi heima og hevði son sín á brósti, inntil hon vandi hann av. |
|
| 24 | Men táið hon hevði vant hann av, tók hon hann við sær hagar og hevði eisini við sær tríggjar tarvar, efu av mjøli og skinnsekk við víni; so fór hon við honum inn í hús HARRANS í Silo. Men drongurin var enn heilt lítil. |
|
| 25 | So drópu tey ein tarv og fóru síðani inn til Eli við dronginum. |
|
| 26 | Og hon segði: "Hoyr meg, harri! So satt sum tú livir, harri, eg eri kvinnan, ið stóð her hjá tær og bað til HARRAN. |
|
| 27 | Henda drongin var tað, eg bað um, og HARRIN gav mær tað, ið eg bað Hann um. |
|
| 28 | Tí gevi eg nú HARRANUM hann aftur; so leingi sum hann livir, skal hann vera HARRANUM givin!" - Og tey tilbóðu HARRAN har. |
|
|
