| 1 | Í Mizpa høvdu menn Ísraels gjørt henda eið: "Eingin okkara skal geva nøkrum Benjaminiti dóttur sína til konu!" |
|
| 2 | Men táið fólkið nú var komið til Betel, sótu teir har fyri ásjón Guds líka til kvølds; teir grótu hart og leingi |
|
| 3 | og søgdu: "HARRI Gud Ísraels, hví hevur slíkt hent í Ísrael, at í dag ein heil ætt av Ísrael saknast?" |
|
| 4 | Tíðliga morgunin eftir reisti fólkið altar har og ofraði brennioffur og takkoffur. |
|
| 5 | Síðani søgdu Ísraelsmenn: "Man nakar vera millum allar ættir Ísraels, sum ikki kom higar til HARRAN við samkomuni?" - Tí teir høvdu gjørt dýran eið, at tann, ið ikki kom hagar til HARRAN í Mizpa, skuldi lata lív. |
|
| 6 | Og nú syrgdu Ísraelsmenn um Benjamin, bróður sín, og teir søgdu: "Í dag er ein ætt høgd burtur av Ísrael! |
|
| 7 | Hvat skulu vit gera fyri teir, ið eftir eru, so teir fáa konur? Vit hava jú svorið um HARRAN, at vit onga av døtrum okkara skulu geva teimum til konu!" |
|
| 8 | So spurdu teir: "Man nakar vera millum ættir Ísraels, sum ikki kom higar til HARRAN í Mizpa?" - Og tað vísti seg, at úr Jabes í Gilead var eingin komin í tilhaldið, til fundin har. |
|
| 9 | Táið fólkið varð talt, vísti tað seg, at eingin av teimum, sum búðu í Jabes í Gilead, var har. |
|
| 10 | Tá sendi samkoman 12 000 mans av herfólkinum hagar og gav teimum hetta boð: "Farið og høggið niður við svørði teir, sum búgva í Jabes í Gilead, við kvinnum og børnum! |
|
| 11 | Soleiðis skulu tit gera: Alt mannkyn og allar kvinnur, ið hava havt við mann at gera, skulu tit sláa við banni!" |
|
| 12 | Teir funnu tá millum teirra, sum búðu í Jabes í Gilead, 400 ungar gentur, sum vóru moyggjar og ikki høvdu verið manni nær og havt við hann at gera; tær tóku teir við sær til tilhaldið í Silo í Kána’anslandi. |
|
| 13 | So sendi øll samkoman boð til Benjaminitar, ið vóru á Rimmonskletti, og beyð teimum frið. |
|
| 14 | Tá komu Benjaminitar við tað sama aftur, og teir góvu teimum tær kvinnurnar úr Jabes í Gilead, sum teir høvdu latið livað. Men tær vóru ikki nóg mangar til teirra. |
|
| 15 | Og fólkið syrgdi um Benjamin; tí HARRIN hevði høgt skarð í ættir Ísraels. |
|
| 16 | Hinir elstu í samkomuni søgdu: "Hvat skulu vit gera fyri teir, ið eftir eru, so teir kunnu fáa konur? Allar kvinnur eru jú týndar úr Benjamin!" |
|
| 17 | Og teir søgdu: "Teir, ið eftir liva, skulu fáa tað, ið Benjamin hevur átt, so ikki ein heil ætt í Ísrael skal týnast. |
|
| 18 | Men vit kunnu onga av døtrum okkara geva teimum til konu!" - Tí Ísraelsmenn høvdu svorið: "Bannaður veri tann, ið gevur Benjaminiti dóttur sína til konu!" |
|
| 19 | So søgdu teir: "Ár eftir ár verður jú høgtíð hildin fyri HARRANUM í Silo!" - Tað liggur norðan fyri Betel, eystan fyri almannavegin, ið gongur úr Betel til Sikem, og sunnan fyri Lebona. |
|
| 20 | Teir søgdu nú við Benjaminitar: "Farið og leggið tykkum á lúr í víngørðunum! |
|
| 21 | Hyggið so væl eftir, táið tær ungu genturnar úr Silo koma út at dansa - tá skulu tit leypa út úr víngørðunum og ræna tykkum hvør sína konu av teimum ungu gentunum úr Silo og so fara heimaftur til Benjaminsland! |
|
| 22 | Táið tá fedrar ella brøður teirra koma og seta at okkum, skulu vit siga við teir: "Gevið teimum fyri okkara skuld hasar genturnar, tí vit vunnu teimum ikki øllum konur í bardaganum! Og tað eru ikki tit, ið hava givið teimum genturnar - so høvdu tit jú drigið skyld oman yvir tykkum!"" |
|
| 23 | Hetta gjørdu Benjaminitar so; teir tóku sær konur av kvinnunum, ið dansaðu; hvør sína rændu teir; síðani fóru teir heimaftur til arvalut sín, bygdu býirnar upp aftur og vórðu búgvandi har. |
|
| 24 | Eisini hinir Ísraelsmenn fóru avstað haðani, hvør til ætt og slekt sína; teir fóru haðani, hvør til arvalut sín. |
|
| 25 | Á teimum døgum var eingin kongur í Ísrael; ein og hvør gjørdi tað, ið hann lysti. |
|
|
