1 | Í Efra’imsfjøllum búði maður, ið æt Mika. |
|
2 | Hann segði við móður sína: "Hinir 1100 seklar av silvuri, ið tiknir vórðu frá tær - eg hoyrdi sjálvur, at tú baðst illbøn av hesi grund - hesin peningur er hjá mær, eg havi tikið hann, og nú skal eg lata teg fáa hann aftur." Tá segði móðir hansara: "Signaður veri tú av HARRANUM, sonur mín!" |
|
3 | So flýddi hann móður síni teir 1100 seklarnar av silvuri aftur, og móðir hansara segði: "Henda pening vígi eg nú HARRANUM og gevi syni mínum hann upp í hendur, so hann kann gera útskorna mynd við stoyptum stabba undir." |
|
4 | Hann flýddi tá móður síni peningin aftur; og móðir hansara tók 200 seklar av silvuri burturav og læt tað til gullsmið, sum burtur úr tí gjørdi útskorna mynd við stoyptum stabba undir; tað varð síðani sett inn í hús Mika. |
|
5 | Hesin maður, Mika, hevði gudshús; og hann læt gera sær lívkyrtil og húsgudar og vígdi ein son sín til prest hjá sær. |
|
6 | - Á teimum døgum var eingin kongur í Ísrael; ein og hvør gjørdi tað, ið hann lysti. |
|
7 | Nú var í Betlehem í Juda ungur maður; hann var Levitur, ein av teimum, sum hoyrdu heima í ætt Juda, og búði har sum fremmandur. |
|
8 | Hesin maður fór úr býi sínum, Betlehem í Juda, og ætlaði at finna sær okkurt annað stað at búgva. Á ferð síni kom hann til Efra’imsfjøll, til hús Mika. |
|
9 | Mika spurdi hann: "Hvaðani kemur tú?" Hann svaraði: "Eg eri Levitur úr Betlehem í Juda, og eg eri nú á ferð, til at vita, um eg finni mær okkurt annað stað at búgva." |
|
10 | Tá segði Mika við hann: "Kom og ver hjá mær og ver faðir og prestur hjá mær! Eg skal lata teg fáa tíggju seklar av silvuri um árið og halda teg við klæði og kost." - Hann fór tá inn hjá honum. |
|
11 | Leviturin játtaði at verða hjá manninum; og hesin ungi maður var honum sum ein av hansara egnu sonum. |
|
12 | Mika vígdi so Levitin, og hin ungi maðurin varð prestur hjá honum og varð verandi í húsi Mika. |
|
13 | Tá segði Mika: "Nú veit eg, at HARRIN fer at gera væl við meg, við tað at eg havi fingið Levit til prest!" |
|
|