1 | Jefta Gileaditur var veldigur kappi. Men hann var skøkjusonur; faðir hansara var Gilead. |
|
2 | Eisini við konu síni átti Gilead synir; og táið synir konunnar komu til, róku teir Jefta burt og søgdu við hann: "Tú fært ikki part í arvinum eftir pápa, tí tú ert sonur fremmanda kvinnu!" |
|
3 | Jefta flýddi tá fyri brøðrum sínum og búsettist í landinum Tob; har savnaðist ein flokkur av vánamonnum um hann og vóru við honum á ferðum hansara. |
|
4 | So gekk ein tíð; tá var tað, Ammonitar herjaðu á Ísrael. |
|
5 | Og táið Ammonitar byrjaðu bardaga móti Ísrael, fóru hinir elstu í Gilead avstað at fáa Jefta heimaftur úr landinum Tob. |
|
6 | Teir søgdu við Jefta: "Kom og ver formaður okkara, so skulu vit halda ímóti Ammonitum!" |
|
7 | Jefta svaraði hinum elstu í Gilead: "Hava tit ikki hatað meg og rikið meg burtur úr húsi faðirs míns! Hví koma tit tá til mín, nú tit eru í neyð?" |
|
8 | Men hinir elstu í Gilead søgdu við Jefta: "Tí koma vit jú aftur til tín nú! Vilt tú koma við okkum í bardaga móti Ammonitum, so skalt tú vera høvdingi yvir okkum, yvir øllum, sum í Gilead búgva!" |
|
9 | Tá svaraði Jefta hinum elstu í Gilead: "Fáa tit meg nú heimaftur við tykkum, í bardaga móti Ammonitum, og HARRIN gevur teir í vald mítt, so eri tað eg, ið skal vera høvdingi tykkara!" |
|
10 | Hinir elstu í Gilead søgdu við Jefta: "HARRIN skal vera vitni okkara millum - Hann straffi okkum, gera vit ikki, sum tú sigur!" |
|
11 | So fór Jefta við hinum elstu í Gilead; fólkið gjørdi hann til høvdinga og formann sín, og í Mizpa tók hann upp aftur fyri ásjón HARRANS alt tað, ið hann hevði sagt. |
|
12 | Nú sendi Jefta boð til ammonitakong og læt siga: "Hvat er okkara millum, síðani tú kemur ímóti mær at herja á land mítt?" |
|
13 | Ammonitakongur svaraði sendimonnum Jefta: "Jú, Ísrael tók land mítt, táið teir komu úr Egyptalandi, líka frá Arnon at Jabbok og Jordan - lat tað nú aftur við góðum!" |
|
14 | Men Jefta sendi uppaftur boð til ammonitakong |
|
15 | og læt siga: "So sigur Jefta: "Ísrael hevur ikki tikið land frá Móab ella frá Ammon! |
|
16 | Tí táið teir fóru út av Egyptalandi, fór Ísrael gjøgnum oyðimørkina at Reyðahavi og kom síðani til Kades. |
|
17 | Tá sendi Ísrael boð til edomskong og læt siga: "Gev mær loyvi at fara gjøgnum land títt!" Men edomskongur lurtaði ikki eftir teimum. Eisini til móabskong sendu teir boð; men heldur ikki hann vildi. Ísrael varð tá búgvandi í Kades. |
|
18 | So fóru teir ígjøgnum oyðimørkina og komu á ferð síni hvørki inn í land Edoms ella Móabs; og táið teir vóru komnir eystur um land Móabs, tóku teir støðu hinumegin Arnon; men teir settu ikki fót sín á tað, ið Móab átti - Arnon er jú mark Móabs. |
|
19 | Ísrael sendi so boð til kongin í Hesbon, Sihon amoritakong, og læt siga: "Gev okkum loyvi at fara ígjøgnum land títt, so vit fáa komið, hagar ið vit skulu fara!" |
|
20 | Men Sihon trúði ikki Ísrael so væl, at hann tordi at lata tey fara ígjøgnum land sítt; hann savnaði allan her sín, og teir tóku støðu í Jaza og lupu á Ísrael. |
|
21 | Tá gav HARRIN Gud Ísraels Sihon og allan her hansara í hendur Ísraels, so at teir vunnu sigur á teimum. Og alt landið, ið Amoritar búðu í, legði Ísrael undir seg; |
|
22 | teir tóku alt Amoritaland, líka frá Arnon at Jabbok og frá oyðimørkini at Jordan. |
|
23 | Soleiðis rak HARRIN Gud Ísraels Amoritar burt fyri Ísrael, fólki Sínum - og nú ætlar tú at leggja land teirra undir teg! |
|
24 | Er tað ikki so, at tað, ið gudur tín, Kamos, letur teg fáa, tað tekur tú í ogn? - Og alt tað, ið HARRIN Gud okkara ruddar fyri okkum, tað taka vit í ogn! |
|
25 | Heldur tú teg standa so nógv fremri enn Balak, son Zippor, kongin í Móab? Yppaði hann stríð við Ísrael, ella fór hann í bardaga móti teimum! |
|
26 | Nú hevur Ísrael í 300 ár búð í Hesbon og býunum, sum hoyra til tað, í Aroer og býunum, sum hoyra til tað, og í øllum býunum, sum liggja fram við Arnon - hví hava tit ikki tikið teir aftur alla hesa tíð? |
|
27 | Eg havi einki ilt gjørt tær, men nú gert tú mær órætt við at leypa á meg. HARRIN, Hann, sum er dómarin, skal í dag døma millum Ísraelsmenn og Ammonitar!"" |
|
28 | Men ammonitakongur lurtaði ikki eftir tí, sum sendimenn Jefta søgdu við hann. |
|
29 | Tá kom Andi HARRANS yvir Jefta, og hann fór ígjøgnum Gilead og Manasse; síðani fór hann til Mizpa í Gilead, og úr Mizpa í Gilead fór hann móti Ammonitum. |
|
30 | Jefta gjørdi HARRANUM lyfti og segði: "Gevur Tú Ammonitar í hendur mínar, |
|
31 | so skal tann, ið fyrstur kemur ímóti mær úr húsdurum mínum, táið eg í øllum góðum komi aftur frá Ammonitum, hoyra HARRANUM til; eg skal ofra hann sum brennioffur!" |
|
32 | So fór Jefta avstað í bardaga móti Ammonitum, og HARRIN gav teir í hendur hansara. |
|
33 | Hann vann teir, elti teir frá Aroer allan vegin til Minnit og tók tjúgu býir frá teimum; síðani elti hann teir líka til Abel-Keramim, og mannafallið var ógvuligt. Soleiðis lógu Ammonitar undir fyri Ísraelsmonnum. |
|
34 | Men táið Jefta kom aftur til Mizpa, heim til sín sjálvs, kom dóttir hansara ímóti honum við trummum og dansi. Hon var einasta barn hansara - umframt hana hevði hann hvørki son ella dóttur. |
|
35 | Táið hann fekk eyga á hana, skræddi hann klæði síni og rópti: "Á, dóttir mín, á, tann sorg, tú voldir mær, á, tann vanlukka, ið tú dregur oman yvir meg! Eg havi gjørt HARRANUM lyfti, og eg kann ikki taka tað aftur!" |
|
36 | Tá svaraði hon honum: "Pápi! Hevur tú gjørt HARRANUM lyfti, so ger við meg, sum tú hevur lovað, við tað at HARRIN læt teg fáa hevnd yvir fíggindar tínar, Ammonitar!" |
|
37 | Men hon segði við faðir sín: "Eitt fari eg at biðja teg um: Gev mær freist í tveir mánaðir, so eg kann ganga um á fjøllunum og saman við vinkonum mínum gráta um tað, at eg má doyggja sum moyggj!" |
|
38 | Hann svaraði: "Ger so!" Og hann gav henni loyvi at vera burtur tveir mánaðir; hon fór tá avstað við vinkonum sínum og græt á fjøllunum um tað, at hon skuldi doyggja sum moyggj. |
|
39 | Táið so teir báðir mánaðirnir vóru gingnir, kom hon aftur til faðir sín, og hann gjørdi við hana eftir lyftinum, ið hann hevði lovað. - Maður var henni aldri nær. - Og tað varð siður í Ísrael, |
|
40 | at døtur Ísraels hvørt ár fara at prísa dóttur Jefta Gileadit - fýra dagar um árið. |
|
|