| 1 | Táið Josva var deyður, spurdu Ísraelsmenn HARRAN: "Hvør av okkum skal fyrstur fara móti Kána’anitum, í bardaga móti teimum?" |
|
| 2 | HARRIN svaraði: "Juda skal fara; Eg gevi landið í hond hansara." |
|
| 3 | Tá segði Juda við bróður sín Símeon: "Kom tú við mær til arvalut mín og lat okkum saman fara í bardaga móti Kána’anitum! So skal eg eisini koma við tær til arvalut tín." Símeon fór við honum. |
|
| 4 | Juda fór nú, og HARRIN gav Kána’anitar og Perizitar í hond hansara, so teir vunnu teir í Bezek og feldu 10 000 mans. |
|
| 5 | Í Bezek komu teir fram á Adonibezek, løgdu á hann og vunnu sigur á Kána’anitum og Perizitum. |
|
| 6 | Adonibezek helt undan, men teir hildu eftir honum, og táið teir høvdu tikið hann, høgdu teir tummilfingrar og stórutær av honum. |
|
| 7 | Tá segði Adonibezek: "Sjeyti kongar, sum tummilfingrar og stórutær vóru høgd av, hevði eg at sanka molar undan borði mínum; sum eg havi gjørt, hevur Gud gjørt aftur við meg!" - Teir fóru nú til Jerúsalem við honum, og har doyði hann. |
|
| 8 | Judamenn herjaðu á Jerúsalem og tóku tað, høgdu fólkið har niður og settu eld á býin. |
|
| 9 | Síðani fóru Judamenn í bardaga móti Kána’anitum, sum búðu í fjallalandinum, í Suðurlandinum og í láglendinum. |
|
| 10 | Fyrst fór Juda móti Kána’anitum í Hebron - sum fyrr í tíðini æt Kirjat-Arba - og vann sigur á Sesai, Ahiman og Talmai. |
|
| 11 | Haðani fór hann móti teimum, sum búðu í Debir - Debir æt fyrr í tíðini Kirjat-Sefer. |
|
| 12 | Tá segði Kaleb: "Tann, ið herjar á Kirjat-Sefer og tekur hann, honum gevi eg Aksu, dóttur mína, til konu." |
|
| 13 | Otniel Kenizitur, sum var bróðir Kaleb og yngri enn hann, tók býin, og hann gav honum dóttur sína Aksu til konu. |
|
| 14 | Men táið hon kom til hansara, eggjaði hon hann at biðja faðir sín um nakað av jørð. Hon leyp niður av eslinum, og Kaleb spurdi hana: "Hvat vilt tú?" |
|
| 15 | Hon svaraði: "Gev mær eina signing! Tú hevur gift meg burtur í hetta turra Suðurlandið - gev mær nú vatnskeldur!" Kaleb gav henni tá Ovaru Keldur og Niðaru Keldur. |
|
| 16 | Eftirkomarar Kenitsins, verfaðirs Mósesar, fóru við Judamonnum úr Pálmastaðnum til Judaoyðimørk, sum liggur sunnan fyri Arad; teir komu og búsettust millum fólkið har. |
|
| 17 | Juda fór síðani avstað við bróður sínum Símeon, og teir vunnu sigur á Kána’anitum, sum búðu í Zefat, og løgdu bann á býin, tí eitur hann nú Horma. |
|
| 18 | Juda tók Gaza og landið, ið til hoyrdi, Askalon og landið, ið til hoyrdi, og Ekron og landið, ið til hoyrdi. |
|
| 19 | HARRIN var við Juda, so hann legði fjallalandið undir seg; men teir, sum búðu á slættlendinum, var hann ikki maður fyri at reka burt, tí teir høvdu jarnvagnar. |
|
| 20 | Kaleb góvu teir Hebron - soleiðis sum Móses hevði sagt; hann rak burtur haðani hinar tríggjar synir Anak. |
|
| 21 | Men Jebusitar, sum í Jerúsalem búðu, fingu Benjaminitar ikki rikið burtur, og Jebusitar vórðu búgvandi í Jerúsalem saman við Benjaminitum og hava búð har líka til henda dag. |
|
| 22 | Eisini hús Jósefs helt avstað og fór ímóti Betel; og HARRIN var við teimum. |
|
| 23 | Hús Jósefs sendi njósnarar til Betel - býurin æt áður Luz - |
|
| 24 | og njósnararnir fingu at síggja ein mann, ið kom út úr býnum; teir søgdu tá við hann: "Vís okkum, hvar til ber hjá okkum at sleppa inn í býin! So skulu vit vísa tær miskunn." |
|
| 25 | Hann vísti teimum tá, hvar til bar hjá teimum at sleppa inn í býin. Teir høgdu so fólkið har niður, men henda mann og alt fólk hansara lótu teir sleppa. |
|
| 26 | Maðurin fór til land Hetita og bygdi har ein bý, sum hann kallaði Luz; tað eitur hann enn í dag. |
|
| 27 | Men teir, sum búðu í Bet-Sean og smábýunum, ið til hoyrdu, í Ta’anak og smábýunum, ið til hoyrdu, í Dor og smábýunum, ið til hoyrdu, í Jibleam og smábýunum, ið til hoyrdu, og í Megiddo og smábýunum, ið til hoyrdu, teir fekk Manasse ikki rikið burt; Kána’anitar fingu í lag at verða búgvandi á hesum leiðum. |
|
| 28 | Táið Ísraelsmenn gjørdust hinir sterkaru, noyddu teir Kána’anitar at træla hjá sær, men burt róku teir teir ikki. |
|
| 29 | Heldur ikki rak Efra’im burt Kána’anitar, sum búðu í Gezer; Kána’anitar vórðu búgvandi mitt ímillum teirra har í Gezer. |
|
| 30 | Zebulon rak ikki burt teir, sum búðu í Kitron og Nahalol; Kána’anitar vórðu búgvandi mitt ímillum teirra, men noyddust at gera trælaarbeiði. |
|
| 31 | Aser rak ikki burt teir, sum búðu í Akko, ei heldur teir, sum búðu í Zidon, Alab, Akzib, Helba, Afik og Rehob; |
|
| 32 | Aseritar búsettust mitt ímillum Kána’anitar, sum búðu í landinum; teir róku teir ikki burtur. |
|
| 33 | Naftali rak ikki burtur teir, sum búðu í Bet-Semes og Bet-Anat, men búsettist mitt ímillum Kána’anitar, sum búðu í landinum; men fólkið í Bet-Semes og Bet-Anat noyddist at træla hjá teimum. |
|
| 34 | Amoritar troðkaðu Danitar niðan í fjøllini og lótu teir ikki sleppa oman á slættan. |
|
| 35 | Amoritum eydnaðist at verða búgvandi í Har-Heres, Ajalon og Sa’albim; men seinni varð hús Jósefs við yvirlutan og noyddi teir at træla hjá sær. |
|
| 36 | Landamark Amorita gekk av Akrabbimskarði til Sela og longur niðan. |
|
|
