| 1 | Hann vísti mær nú lívsvatnsánna, skínandi sum krystal; hon rann út frá hásæti Guds og lambsins. |
|
| 2 | Mitt á gøtu staðarins og báðumegin ánna var træ lívsins, sum bar tólv ferðir ávøkst - hvønn mánað gav tað ávøkst sín; bløð træsins vóru tjóðunum til grøðing. |
|
| 3 | Einki bann skal vera longur. Hásæti Guds og lambsins skal vera í honum, og tænarar Hansara skulu tæna Honum. |
|
| 4 | Teir skulu síggja ásjón Hansara, og navn Hansara skal vera á pannum teirra. |
|
| 5 | Nátt skal ikki vera longur; og teimum tørvar ikki lampuljós ella sólarljós; tí Gud Harrin skal lýsa yvir teimum, og teir skulu vera kongar í aldur og allar ævir. |
|
| 6 | Hann segði við meg: "Hesi orð eru trúverd og sonn; og Harrin, Gud anda profetanna, hevur sent eingil Sín at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt fer at henda. |
|
| 7 | Eg komi skjótt! Sælur er tann, ið heldur fast við profetorðini í hesi bók!" |
|
| 8 | Eg, Jóhannes, var tann, ið hoyrdi og sá hetta. Táið eg hevði hoyrt og sæð, fall eg niður at tilbiðja fyri fótum eingilsins, ið vísti mær hetta. |
|
| 9 | Men hann segði við meg: "Ger ikki so! Eg eri samtænari tín og brøðra tína, profetanna, og teirra, sum halda fast við orðini í hesi bók. Gud skalt tú tilbiðja!" |
|
| 10 | Hann segði við meg: "Tú skalt ikki innsigla profetorðini í hesi bók; tí tíðin er nær. |
|
| 11 | Tann, ið ger órætt, haldi áfram at gera órætt, hin óreini dálki seg enn sum áður, hin rættvísi haldi áfram at gera rættvísi, og hin heilagi verði halgaður enn sum áður! |
|
| 12 | Eg komi skjótt, og løn Mín er við Mær til at lata ein og hvønn fáa, eftir sum verk hansara er. |
|
| 13 | Eg eri alfa og omega, hin fyrsti og hin síðsti, upphavið og endin. |
|
| 14 | Sæl eru tey, sum tváa klæði síni, so tey kunnu fáa atgongd til træ lívsins og um portrini ganga inn í staðin! |
|
| 15 | Men uttanfyri eru hundarnir, gandakallarnir, siðloysingarnir, manndrápararnir, avgudadýrkararnir og ein og hvør, ið elskar lygn og gongur við lygn. |
|
| 16 | Eg, Jesus, havi sent eingil Mín at vitna hetta fyri tykkum um samkomurnar. Eg eri rótskot og ætt Dávids, hin bjarta morgunstjørna. |
|
| 17 | Andin og brúðurin siga: "Kom!" Tann, ið hoyrir, sigi: "Kom!" Tann, ið tystir, komi! Og tann, ið vil, taki vatn lívsins fyri einki!" |
|
| 18 | Eg vitni fyri einum og hvørjum, sum hoyrir profetorðini í hesi bók: Leggur nakar nakað aftrat hesum, skal Gud leggja á hann plágurnar, sum skrivað er um í hesi bók. |
|
| 19 | Og tekur nakar nakað burtur av orðunum í hesi profetabók, skal Gud taka lut hansara burtur frá træi lívsins og úr hinum heilaga staði, sum skrivað er um í hesi bók. |
|
| 20 | Hann, sum vitnar hetta, sigur: "Ja, Eg komi skjótt!" Amen! Kom, Harri Jesus! |
|
| 21 | Náði Harrans Jesusar veri við øllum! |
|
|
