| 1 | Eg hoyrdi nú harða rødd úr templinum siga við hinar sjey einglarnar: "Farið og hellið úr hinum sjey vreiðiskálum Guds yvir jørðina!" |
|
| 2 | Hin fyrsti fór og helti úr skál síni á jørðina; tá komu svullir, ringir og vandamiklir, á menniskjuni, sum høvdu merki dýrsins og tilbóðu mynd tess. |
|
| 3 | Annar eingilin helti úr skál síni í havið; tá varð tað blóð - sum av deyðum manni - og hvør livandi sál í havinum doyði. |
|
| 4 | Triði eingilin helti úr skál síni í áirnar og vatnkeldurnar; tá vórðu tær blóð. |
|
| 5 | Og eg hoyrdi eingil vatnanna siga: "Rættvísur ert Tú, sum ert, og sum vart, Tú heilagi, at Tú hevur felt henda dóm! |
|
| 6 | Tey hava úthelt blóð heilagra og profeta, og Tú hevur givið teimum blóð at drekka - tey eru tað verd!" |
|
| 7 | Og eg hoyrdi altarið siga: "Ja, Harri Gud, Tú Alvaldi, sannir og rættvísir eru dómar Tínir!" |
|
| 8 | Fjórði eingilin helti úr skál síni á sólina; tá varð henni givið at brenna menniskjuni við eldi. |
|
| 9 | Menniskjuni brendust í stórum hita - og spottaðu navn Guds, sum hevur vald yvir hesum plágum; og tey vendu ikki við til at geva Honum dýrd. |
|
| 10 | Fimti eingilin helti úr skál síni á hásæti dýrsins; tá myrknaði ríki tess, og tey tugdu tungur sínar av pínu. |
|
| 11 | - Og tey spottaðu Gud Himmalsins fyri pínur sínar og svullir sínar, og tey vendu ikki við frá verkum sínum! |
|
| 12 | Sætti eingilin helti úr skál síni í hina stóru ánna Eufrat; tá tornaði vatnið í henni upp, so vegurin skuldi verða gjørdur kongunum eystaneftir til reiðar. |
|
| 13 | Úr munni drekans, úr munni dýrsins og úr munni lygiprofetsins sá eg koma út tríggjar óreinar andar; teir líktust paddum. |
|
| 14 | Teir eru illir andar, ið gera tekin; teir fara út til kongarnar á øllum jarðarríki - at savna teir saman til bardagan hin stóra dag Guds hins Alvalda. |
|
| 15 | - Hygg, Eg komi sum tjóvur! Sælur er tann, ið vakir og varðveitir klæði síni, so at hann kemur ikki at ganga nakin, og skomm hansara verður sædd. |
|
| 16 | Teir savnaðu teir saman á staðnum, ið á hebraiskum eitur Harmageddon. |
|
| 17 | Sjeyndi eingilin helti úr skál síni í luftina; tá kom hørð rødd út úr templinum, frá hásætinum; hon segði: "Tað er gjørt!" |
|
| 18 | Og snarljós, røddir og torur komu; og stórur jarðskjálvti kom, slíkur, sum ikki hevur verið, frá tí menniskju vórðu til á jørðini - slíkur jarðskjálvti, so stórur. |
|
| 19 | Hin stóri staður fór í tríggjar partar, og býir tjóðanna fullu; og Gud mintist hitt stóra Bábylon - at geva tí vínbikar strongu vreiði Sínar. |
|
| 20 | Hvør oyggj flýddi, og fjøll vóru ikki at finna. |
|
| 21 | Og stórur heglingur - hann vigaði eini 100 pund - fall av himli niður á menniskjuni. - Og menniskjuni spottaðu Gud fyri heglingspláguna! - Plágan av honum var ógvuliga stór. |
|
|
