| 1 | Eg fekk nú at síggja lambið standa á Zionsfjalli, og við tí 144 000, sum høvdu navn tess og navn Faðirs tess skrivað á pannunum. |
|
| 2 | Eg hoyrdi ljóð úr Himli, sum ljóð mangra vatna og sum ljóðið av harðari toru; ljóðið, ið eg hoyrdi, var sum av hørpuspælarum, ið spæla á hørpum sínum. |
|
| 3 | Teir sungu nýggjan song fyri hásætinum og fyri hinum fýra verunum og hinum elstu; eingin kundi læra songin uttan hinir 144 000, sum keyptir eru frá jørðini. |
|
| 4 | Hetta eru teir, ið ikki hava dálkað seg við kvinnum - teir eru sum moyggjar. Hetta eru teir, ið fylgja lambinum, hvar tað so fer. Hesir eru keyptir frá menniskjunum - frumgróður Guds og lambsins. |
|
| 5 | Í munni teirra er eingin lygn funnin - teir eru ólastandi. |
|
| 6 | Eg sá annan eingil flúgva mitt uppi undir himli; hann hevði ævigt evangelium at kunngera teimum, ið á jørðini búgva - øllum tjóðum, ættum, tungumálum og fólkum. |
|
| 7 | Hann segði við harðari rødd: "Óttist Gud, og gevið Honum dýrd! Tí dómstími Hansara er komin; tilbiðið Hann, sum hevur gjørt himmalin, jørðina, havið og vatnkeldurnar!" |
|
| 8 | Uppaftur kom aftan á honum annar eingil, sum segði: "Fallið, fallið er Bábylon hitt stóra, sum hevur givið øllum fólkasløgum at drekka av vreiðivíni horulívs síns!" |
|
| 9 | Triði eingilin fylgdi aftan á teimum; hann segði við harðari rødd: "Tilbiður onkur dýrið og mynd tess - tekur hann merkið á pannuna ella á hondina - |
|
| 10 | so skal hann drekka av vreiðivíni Guds, sum óblandað er skonkt í vreiðibikar Hansara; og hann skal verða píndur við eldi og svávuli fyri eygum hinna heilagra eingla og lambsins. |
|
| 11 | Roykurin av pínu teirra stígur upp í aldur og allar ævir, og tey hava ikki hvíld - hvørki dag ella nátt - sum tilbiðja dýrið og mynd tess, og ein og hvør, sum tekur merki navns tess. |
|
| 12 | Her ræður um tol hinna heilagra, sum halda fast við boð Guds og trúnna á Jesus!" |
|
| 13 | Eg hoyrdi rødd úr Himli; hon segði: "Skriva: Sæl eru hini deyðu, sum doyggja í Harranum hereftir! Ja - sigur Andin - tey skulu hvíla eftir møði sína, og verk teirra fylgja teimum!" |
|
| 14 | Nú fekk eg at síggja hvítt skýggj; á skýnum sat ein, ið líktist menniskjasyni; hann hevði gullkrúnu á høvdinum og hvassan akurknív í hondini. |
|
| 15 | Annar eingil kom út úr templinum; hann rópti hart til hansara, sum á skýnum sat: "Send út akurknív tín og heysta! Tí tíðin at heysta er komin, akur jarðarinnar er staðin." |
|
| 16 | Hann, sum á skýnum sat, læt nú akurknív sín fara yvir jørðina, og jørðin varð heystað. |
|
| 17 | Annar eingil kom út úr templinum í Himli; eisini hann hevði hvassan akurknív. |
|
| 18 | Frá altarinum kom uppaftur annar eingil út; hann hevði vald yvir eldinum; og hann rópti hart til hansara, sum hevði hin hvassa akurknívin: "Send út hvassa akurknív tín og sker vínberini av víntræi jarðarinnar! Tí vínber tess eru staðin." |
|
| 19 | Eingilin læt tá akurknív sín fara yvir jørðina, skar ávøkstin av víntræi jarðarinnar og kastaði hann í stóru vreiðivínpersu Guds. |
|
| 20 | Vínpersan varð troðin uttan fyri staðin, og blóð kom út úr vínpersuni - líka upp undir boksl hestanna, so langt sum 1600 stadiur. |
|
|
