|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | Fyrsta bræv Jóhannesar | | Kapittul 4 | | | | 1 | Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin. |
| 2 | Av hesum kenna tit Anda Guds: Ein og hvør andi, ið játtar Jesus sum Kristus, komnan í holdi, er frá Gudi. |
| 3 | Men ein og hvør andi, sum ikki játtar Jesus, er ikki frá Gudi; hetta er andi Antikrists, sum tit hava hoyrt, kemur - og hann er longu nú í heiminum. |
| 4 | Tit, børn míni, eru av Gudi og hava sigrað teir; tí Hann, sum í tykkum er, er størri enn hann, sum í heiminum er. |
| 5 | Teir eru av heiminum; tí tala teir av heiminum, og heimurin hoyrir teir. |
| 6 | Vit eru av Gudi. Tann, ið kennir Gud, hoyrir okkum; tann, ið ikki er av Gudi, hoyrir okkum ikki. - Av hesum kenna vit anda sannleikans og anda villunnar. |
| 7 | Tit elskaðu! Latið okkum elska hvørt annað! Tí kærleikin er av Gudi, og hvør tann, ið elskar, er føddur av Gudi og kennir Gud. |
| 8 | Tann, ið ikki elskar, kennir ikki Gud; tí Gud er kærleiki. |
| 9 | Í tí er kærleiki Guds opinberaður millum okkara, at Gud hevur sent Son Sín, hin einborna, í heimin, fyri at vit skulu liva við Honum. |
| 10 | Í hesum er kærleikin: Ikki at vit hava elskað Gud, men at Hann hevur elskað okkum og sent Son Sín til bót fyri syndir okkara. |
| 11 | Tit elskaðu! Hevur Gud elskað okkum so, tá skylda eisini vit at elska hvørt annað. |
| 12 | Eingin hevur nakrantíð sæð Gud; elska vit hvørt annað, verður Gud verandi í okkum, og kærleiki Hansara er fullkomin í okkum. |
| 13 | Av tí, at Hann hevur givið okkum av Anda Sínum, vita vit, at vit verða verandi í Honum, og Hann í okkum. |
| 14 | Og vit hava sæð og vitnað, at Faðirin hevur sent Son Sín, heiminum til Frelsara. |
| 15 | Tann, ið játtar, at Jesus er Sonur Guds - í honum verður Gud verandi, og hann í Gudi. |
| 16 | Og vit hava lært at kenna og hava trúð kærleikanum, ið Gud hevur til okkara. Gud er kærleiki, og tann, ið verður verandi í kærleikanum, verður verandi í Gudi, og Gud í honum. |
| 17 | Í hesum er kærleikin vorðin fullkomin hjá okkum, at vit hava dirvi dómadag; tí eins og Hann er, so eru eisini vit í hesum heimi! |
| 18 | Ótti er ikki í kærleikanum; nei, hin fullkomni kærleiki rekur óttan út. Tí ótti hevur straffina í sær, og tann, sum óttast, er ikki fullkomin í kærleikanum. |
| 19 | Vit elska, tí Hann elskaði okkum fyrst. |
| 20 | Sigur onkur: "Eg elski Gud" - og hatar bróður sín, so er hann lygnari; tí tann, ið ikki elskar bróður sín, sum hann hevur sæð, hvussu kann hann elska Gud, sum hann ikki hevur sæð! |
| 21 | Og hetta boð hava vit frá Honum, at tann, ið elskar Gud, skal elska bróður sín við. |
| |
|
|
|
|
|
|