| 1 | Nú, tit ríku! Grátið og gremjið tykkum um vanlukkurnar, ið yvir tykkum koma! |
|
| 2 | Ríkdómur tykkara er rotnaður, og klæði tykkara eru møletin; |
|
| 3 | gull og silvur tykkara rustar burtur, og rustur teirra skal vera til vitnisburð móti tykkum og eta hold tykkara sum eldur - tit hava savnað skattir á síðstu døgum! |
|
| 4 | Løn arbeiðsmannanna, ið hava skorið akrar tykkara, hon, ið tit eru lagstir á - hon rópar, og róp skurðarmannanna eru komin inn fyri oyru Harrans Zebaots. |
|
| 5 | Tit hava livað í sællívi á jørðini og eftir lystum tykkara; tit hava unt hjarta tykkara góðgæti eins og sláturdag. |
|
| 6 | Tit hava dómfelt og dripið hin rættvísa; hann stendur tykkum ikki ímóti. |
|
| 7 | So verið nú tolnir, brøður, inntil Harrin kemur! Bóndin bíðar eftir dýrabara ávøksti jarðarinnar; hann bíðar tolin eftir honum, inntil hann fær heystregn og várregn. |
|
| 8 | - Verið eisini tit tolnir, styrkið hjørtu tykkara, tí koma Harrans er nær! |
|
| 9 | Suffið ikki hvør móti øðrum, brøður, fyri at tit skulu ikki verða dømdir! Dómarin stendur fyri durunum! |
|
| 10 | Brøður! Takið profetarnar, sum talaðu í navni Harrans, til fyridømi í at líða ilt og vera tolnir! |
|
| 11 | Vit prísa jú tey sæl, sum hava hildið út. Tit hava hoyrt um tol Jobs og vita um útgongdina, ið Harrin gjørdi; tí Harrin er sára náðiríkur og miskunnsamur. |
|
| 12 | Men fram um alt, brøður mínir, svørjið ikki - hvørki um Himmalin, um jørðina ella nakran annan eið! Ja tykkara veri ja, og nei tykkara nei - fyri at tit skulu ikki falla undir dómin! |
|
| 13 | Líður nakar av tykkum ilt - hann biði! Er nakar glaður - hann syngi lovsong! |
|
| 14 | Er nakar av tykkum sjúkur - hann kalli til sín hinar elstu í samkomuni! Teir skulu biðja yvir honum og salva hann við olju í navni Harrans. |
|
| 15 | Og bønin, biðin í trúgv, skal hjálpa hinum sjúka; Harrin skal reisa hann upp, og hevur hann gjørt syndir, skulu tær verða honum fyrigivnar. |
|
| 16 | Játtið tí syndirnar hvør fyri øðrum, og biðið hvør fyri øðrum, fyri at tit kunnu verða grødd! Bøn, biðin av rættvísum manni, avrikar nógv, táið hon verður biðin við kraft. |
|
| 17 | Elias var menniskja undir somu korum sum vit. Hann bað, at ikki skuldi regna, og ikki regnaði á jørðini trý ár og seks mánaðir. |
|
| 18 | Aftur bað hann, og himmalin gav regn, og jørðin bar grøði sína. |
|
| 19 | Brøður mínir! Villist onkur av tykkum frá sannleikanum, og ein umvendir hann - |
|
| 20 | hesin skal vita, at tann, ið umvendir syndara frá villu vegar hansara, frelsir sál frá deyðanum og fjalir fjøld synda. |
|
|
