|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | Brćv Paulusar til Titus | | Kapittul 2 | | | | 1 | Men tala tú tađ, sum sřmir hini heilnćmu lćru: |
| 2 | At gamlir menn skulu vera fráhaldandi, siđprúđir, hřviskir, heilbjargnir í trúnni, í kćrleikanum, í tolinum; |
| 3 | at gamlar kvinnur somuleiđis skulu skikka sćr, sum heilřgum sřmir, ikki baktala, ikki vera trćlir av drykki, men lćrarar í tí, sum gott er, |
| 4 | so tćr kunnu lćra hinar ungu kvinnur at elska menn sínar og břrn síni, |
| 5 | at bera seg sámiliga at, vera reinar, húsligar, góđar, sínum egnu monnum undirgivnar, so orđ Guds verđur ikki spottađ! |
| 6 | Áminn somuleiđis hinar ungu menn at hava sámiligan atburđ, |
| 7 | og vís í řllum teg sjálvan sum fyrimynd í góđum verkum! Ber fram óspilta, siđprúđa lćru, |
| 8 | heilnćma, ólastandi talu, so mótstřđumađurin verđur til skammar, viđ tađ at hann einki ilt hevur at siga um okkum! |
| 9 | Áminn trćlir at vera teirra egnu harrum undirgivnar, at vera teimum til vildar á allan hátt, ikki siga ímóti, |
| 10 | ikki vera ótrúgv, men vísa allan góđan trúskap, so tey á allan hátt kunnu prýđa lćru Guds, Frelsara okkara! |
| 11 | Tí náđi Guds er opinberađ, řllum menniskjum til frelsu, |
| 12 | og hon venur okkum upp at avnokta gudloysi og hinar veraldligu girndir og liva sámiliga, rćttvíst og gudiliga í heiminum, sum nú er, |
| 13 | međan vit vćnta hina sćlu vón og opinbering dýrdar hins stóra Guds og Frelsara okkara Jesu Krists, |
| 14 | sum gav Seg sjálvan fyri okkum at loysa okkum úr řllum lógloysi og reinsa Sćr sjálvum ognarfólk, íđiđ til góđ verk. |
| 15 | Tala hetta og áminn og revsa viđ řllum myndugleika - lat ongan vanvirđa teg! |
| |
|
|
|
|
|
|