| 1 | Tí eg vil, at tit skulu vita, hvussu nógv stríð eg havi fyri tykkum og fyri tey í Laodikea og fyri øll, sum ikki hava sæð andlit mítt í holdinum |
|
| 2 | - fyri at hjørtu teirra skulu verða troystað, so tey verða knýtt saman í kærleika og náa fram til allan ríkdóm hinnar fullu vitsvissu, til kunnskap um loyndarmál Guds, sum er Kristus. |
|
| 3 | í Honum eru allir skattir vísdómsins og kunnskaparins at finna - fjaldir. |
|
| 4 | Hetta sigi eg, fyri at eingin skal dára tykkum við lokkandi talu. |
|
| 5 | Tí um eg so í holdinum eri fráverandi, eri eg tó í andanum hjá tykkum og gleðist við at síggja, hvussu gott skilið er hjá tykkum, og hvussu føst tit eru í trúnni á Kristus. |
|
| 6 | Eins og tit tí hava tikið ímóti Kristi Jesusi, Harranum, livið soleiðis í Honum, |
|
| 7 | og verið rótfest og latið tykkum byggja upp í Honum og staðfesta í trúnni, eins og tit eru lærd, og vaksið í henni við takkargerð! |
|
| 8 | Síggið til, at eingin er, sum ger tykkum til rán við vísdómi heimsins og fáfongdarvillu, eftir arvalæru manna, eftir barnalærdómi heimsins og ikki eftir Kristusi! |
|
| 9 | Tí í Honum býr øll fylling Guddómsins likamliga, |
|
| 10 | og tit eru fylt í Honum, sum er høvd als valds og harradømis. |
|
| 11 | Í Honum eru tit eisini umskorin við umskering, ið ikki er gjørd við hondum, við at verða latin úr holdslikaminum, við umskering Kristusar - |
|
| 12 | grivin við Honum í dópinum, sum tit eisini eru uppreist í saman við Honum, við trúnni á kraft Guds, sum reisti Hann upp frá hinum deyðu. |
|
| 13 | Eisini tykkum, sum vóru deyð í syndum tykkara og óumskorna standi tykkara - holdinum - gjørdi Hann livandi við Honum. Hann fyrigav okkum øll misbrot okkara |
|
| 14 | og útstrikaði skuldarbrævið móti okkum, sum við boðum sínum gekk okkum ímóti; Hann tók tað burt við at negla tað á krossin. |
|
| 15 | Hann avvápnaði tignirnar og valdini og gjørdi tey til skammar fyri eygum alra, táið Hann á krossinum vísti Seg sum sigurharra yvir teimum. |
|
| 16 | Latið tí ongan døma tykkum fyri mat ella drekka ella viðvíkjandi høgtíð, sólkomu ella sabbati! |
|
| 17 | Hetta er jú skuggi tess, ið koma skuldi; men likamið er Kristusar. |
|
| 18 | Latið ongan ræna sigurslønina frá tykkum, um onkur roynir hetta við "eyðmjúkleika" og eingladýrkan, við tað at hann tekst við tað, sum hann hevur sæð í sjónum - uttan grund uppblástur av holdliga sinni sínum - |
|
| 19 | og heldur ikki fast við høvdið, sum alt likamið veksur vøkst Guds út úr, hjálpið og samanbundið av liðum og bondum sínum! |
|
| 20 | Eru tit við Kristusi deyð frá barnalærdómi heimsins, hví lata tit tá, sum tit høvdu livað í heiminum enn, slík boð leggja á tykkum: |
|
| 21 | "Tak ikki, smakka ikki, nem ikki!" |
|
| 22 | - Hetta er tó alt ætlað til oyðingar við at verða nýtt! - Alt slíkt er boð og lærdómar manna! |
|
| 23 | Hetta hevur víst orð fyri at vera vísdómur - við sjálvvaldari dýrkan, "eyðmjúkleika" og ringari viðferð av likaminum, ikki við nøkrum, sum er æru vert! Tað er einki til uttan at metta holdið! |
|
|
