| 1 | Eg vil ikki, brøður, at tykkum skal vera ókunnigt, at fedrar okkara vóru allir undir skýnum, gingu allir gjøgnum havið, |
|
| 2 | vórðu allir doyptir til Móses í skýnum og í havinum, |
|
| 3 | ótu allir sama andaliga mat |
|
| 4 | og drukku allir sama andaliga drykk; tí teir drukku av hinum andaliga kletti, ið fylgdi teimum - og kletturin var Kristus. |
|
| 5 | Tó hevði Gud ongan tokka til flestar av teimum; teir vórðu jú slignir niður í oyðimørkini. |
|
| 6 | Hetta hendi okkum til fyridømi, fyri at vit skulu ikki hava hug til hitt illa, eins og teir høvdu hug til tað. |
|
| 7 | Verðið heldur ikki avgudadýrkarar, eins og nakrir av teimum - sum skrivað er: "Fólkið settist niður at eta og drekka og reistist at spæla"! |
|
| 8 | Latið okkum ikki heldur dríva siðloysi, eins og nakrir av teimum drivu siðloysi - og fullu 23 000 ein dag! |
|
| 9 | Latið okkum heldur ikki freista Harran, eins og nakrir av teimum freistaðu Hann - og vórðu dripnir av ormum! |
|
| 10 | Knarrið heldur ikki, eins og nakrir av teimum knarraðu - og vórðu oyddir av oyðaranum! |
|
| 11 | Hetta hendi teir sum fyridømi, men tað er skrivað okkum til ávaring, sum hinar síðstu tíðir eru komnar til. |
|
| 12 | Tann, ið heldur seg standa, síggi tí til, at hann fellur ikki! |
|
| 13 | Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana. |
|
| 14 | Flýggið tí avgudadýrkanina, elskaðu míni! |
|
| 15 | Eg tali til tykkara sum til tey, ið duga á at skyna - dømið sjálv tað, sum eg sigi! |
|
| 16 | Kalikur signingarinnar, sum vit signa - er hann ikki samfelag við blóð Kristusar! Breyðið, ið vit bróta - er tað ikki samfelag við likam Kristusar! |
|
| 17 | Av tí at breyðið er eitt, eru vit, hini mongu, eitt likam; tí vit hava øll part í hinum eina breyði. |
|
| 18 | Hyggið Ísrael eftir holdinum! - Hava teir, sum eta ofrini, ikki samfelag við altarið! |
|
| 19 | Hvat sigi eg tá? - At avgudaoffurkjøt er nakað! Ella at avgudur er nakað! |
|
| 20 | Nei! Tað, sum heidningarnir ofra, ofra teir til illar andar og ikki til Gud; og eg vil ikki, at tit skulu hava samfelag við hinar illu andar. |
|
| 21 | Tit kunnu ikki drekka kalik Harrans og kalik ilra anda; tit kunnu ikki hava part í borði Harrans og í borði ilra anda. |
|
| 22 | Ella skulu vit vekja vreiði Harrans! Eru vit sterkari enn Hann! |
|
| 23 | Alt er loyviligt - men ikki alt er gagnligt! Alt er loyviligt - men ikki alt byggir upp! |
|
| 24 | Eingin søki sítt egna, men ein og hvør næstans! |
|
| 25 | Alt, sum í kjøtbúð verður selt, kunnu tit eta og ikki fyri samvitskunnar skuld spyrja meir um tað; |
|
| 26 | tí jørðin og alt, ið hana fyllir, hoyrir Harranum til. |
|
| 27 | Og býður onkur av hinum vantrúgvandi tykkum inn - og tit vilja fara - so kunnu tit eta alt, ið fyri tykkum verður sett, og ikki fyri samvitskunnar skuld spyrja meir um tað. |
|
| 28 | Men sigur onkur við tykkum: "Hetta er offurkjøt!" so latið vera at eta tað - fyri hansara skuld, sum segði tykkum tað, og fyri samvitskunnar skuld! |
|
| 29 | - Eg meini ikki við eins egnu samvitsku, men samvitsku næstans; tí hví skal frælsi mítt verða dømt av samvitsku eins annars! |
|
| 30 | Njóti eg tað við tøkk, hví skal eg tá verða útspiltur fyri tað, sum eg takki fyri! |
|
| 31 | Annaðhvørt tit tí eta ella drekka - ella hvat tit gera - so gerið alt Gudi til dýrd! |
|
| 32 | Verið ongum til ástoyt, hvørki Jødum, Grikkum ella samkomu Guds! |
|
| 33 | Soleiðis royni eg eisini í øllum at vera øllum til vildar og søki ikki tað, sum mær sjálvum er til gagn, men tað, sum hinum mongu er til gagn - fyri at tey kunnu verða frelst. |
|
|
