| 1 | Í Antiokia, í samkomuni har, vóru profetar og lærarar - Barnabas, Símun, sum hevði tilnavnið Niger, Lukius úr Kýrene, Manaen, sum var fosturbróðir Heródes fjórðingshøvdinga, og Saul. |
|
| 2 | Meðan tey nú hildu gudstænastu og fastaðu, segði Heilagi Andin: "Takið Mær út Barnabas og Saul til verkið, ið Eg havi kallað teir til!" |
|
| 3 | Tá fastaðu tey og bóðu; og teir løgdu hendurnar á teir og lótu teir so fara avstað. |
|
| 4 | Táið teir nú soleiðis av Heilaga Andanum vóru sendir út, fóru teir oman til Seleukia og fóru haðani við skipi til Kýpern. |
|
| 5 | Táið teir vóru komnir til Salamis, kunngjørdu teir orð Guds í sýnagogum Jødanna. Teir høvdu eisini Jóhannes við at ganga sær til handa. |
|
| 6 | Táið teir nú høvdu ferðast um alla oynna, líka til Pafus, hittu teir gandakall, lygiprofet, Jøda, ið æt Barjesus. |
|
| 7 | Hann var hjá landshøvdinganum, Sergiusi Paulusi, sum var vitigur maður. Landshøvdingin kallaði Barnabas og Saul til sín og bað um at fáa orð Guds at hoyra. |
|
| 8 | Men Elymas, gandakallurin - tí so er navn hansara útlagt - stóð teimum ímóti og royndi at venda landshøvdinganum burtur frá trúnni. |
|
| 9 | Tá varð Saul - sum eisini kallaðist Paulus - fyltur av Heilaga Andanum, hugdi hvast uppá hann og segði: |
|
| 10 | "Á djevulsbarn títt, tú, sum fullur ert av øllum sviki og óndskapi, fíggindi als, ið rætt er! Vilt tú ikki geva uppat at rangsnúgva beinu vegum Harrans! |
|
| 11 | Og nú - hond Harrans er á tær, og tú skalt verða blindur og eina tíð ikki síggja sólina!" - Við tað sama fall toka og myrkur á hann, og hann gekk um og leitaði eftir onkrum, ið kundi leiða hann. |
|
| 12 | Táið landshøvdingin sá hetta, ið hent hevði, kom hann til trúgv, og hann undraðist stórliga á læru Harrans. |
|
| 13 | Paulus og teir, ið við honum vóru, fóru so við skipi úr Pafus og komu til Perge í Pamfýlia. Men Jóhannes skiltist frá teimum og fór aftur til Jerúsalem. |
|
| 14 | Teir hildu nú áfram úr Perge og komu til Antiokia í Pisidia. Har fóru teir inn í sýnagoguna sabbatin og settust. |
|
| 15 | Táið nú upp var lisið úr lógini og profetunum, sendu sýnagogustjórarnir boð yvir til teirra og lótu siga: "Tit menn, brøður! Hava tit orð at áminna fólkið við, so talið!" |
|
| 16 | Tá reistist Paulus, gav tekin við hondini, at tøgn skuldi vera, og segði: "Tit menn av Ísrael, og tit, ið óttast Gud - lurtið eftir! |
|
| 17 | Gud hjá hesum fólki, Ísrael, útvaldi fedrar okkara; Hann setti fólkið høgt, meðan tey vóru útlendingar í Egyptalandi, og leiddi tey við upplyftum armi út haðani. |
|
| 18 | Og um 40 ár toldi Hann atburð teirra í oyðimørkini. |
|
| 19 | Hann oyddi sjey fólkasløg í Kána’anslandi og skifti land teirra í arv millum teirra. |
|
| 20 | Eftir hetta gav Hann teimum dómarar í okkurt um 450 ár, inntil Sámuel profet. |
|
| 21 | So bóðu teir um kong, og Gud gav teimum Saul, son Kis, mann av ætt Benjamins, í 40 ár. |
|
| 22 | Táið Hann so hevði sett hann av, reisti Hann teimum Dávid upp til kong. Honum gav Hann eisini henda vitnisburð: "Eg havi funnið Dávid, son Ísai, mann eftir hjarta Mínum; hann skal gera allan vilja Mín." |
|
| 23 | Av ætt hansara læt Gud - eftir lyfti Sínum - Jesus koma, Ísrael til Frelsara, |
|
| 24 | eftir at Jóhannes, undan komu Hansara, hevði prædikað umvendingardóp fyri øllum fólki Ísraels. |
|
| 25 | Táið Jóhannes var tætt við endan av skeiði sínum, segði hann: "Tann, ið tit halda meg vera, eri eg ikki; men eftir meg kemur ein, sum eg ikki eri verdur at loysa skógvarnar av fótunum á." |
|
| 26 | Tit menn, brøður, synir ættar Ábrahams, og teir ímillum tykkara, sum óttast Gud! Okkum er orðið um hesa frelsu sent. |
|
| 27 | Tí teir, sum í Jerúsalem búgva, og ráðharrar teirra kendu Hann ikki; teir dømdu Hann - og uppfyltu soleiðis orð profetanna, sum hvønn sabbat verða lisin upp. |
|
| 28 | Og tóat teir onga deyðasøk funnu hjá Honum, bóðu teir Pilatus um, at Hann skuldi verða dripin. |
|
| 29 | Táið teir so høvdu fullført alt, ið skrivað er um Hann, tóku teir Hann niður av trænum og løgdu Hann í grøv. |
|
| 30 | Men Gud reisti Hann upp frá hinum deyðu, |
|
| 31 | og Hann opinberaði Seg í nógvar dagar fyri teimum, sum vóru farnir við Honum úr Galilea til Jerúsalem, og sum nú eru vitni Hansara fyri fólkinum. |
|
| 32 | Vit kunngera tykkum nú evangeliið um lyftið, ið givið varð fedrunum - at tað hevur Gud uppfylt okkum, børnum teirra, táið Hann reisti Jesus upp |
|
| 33 | - soleiðis sum eisini er skrivað í øðrum sálmi: "Tú ert Sonur Mín, Eg havi føtt Teg í dag." |
|
| 34 | Og at Hann hevur reist Hann upp frá hinum deyðu, so Hann ikki meiri skal venda aftur til rot, hevur Hann sagt so: "Eg skal veita tykkum hini heiløgu lyfti, sum Dávidi vóru givin, hini trúføstu." |
|
| 35 | Tí sigur hann eisini í einum øðrum sálmi: "Tú skalt ikki lata hin Heilaga Tín síggja rot." |
|
| 36 | Dávid sovnaði jú, táið hann í lívstíð síni hevði tænt ráði Guds, og hann varð savnaður til fedrar sínar og sá rot; |
|
| 37 | men tann, ið Gud reisti upp, sá ikki rot. |
|
| 38 | So skulu tit tá vita, tit menn, brøður, at við Honum verður tykkum kunngjørd fyrigeving syndanna; |
|
| 39 | og frá øllum, sum tit ikki kundu verða rættvísgjørdir frá við Móselóg, verður í Honum hvør tann, sum trýr, rættvísgjørdur. |
|
| 40 | Síggið nú til, at ikki tað, sum sagt er hjá profetunum, kemur yvir tykkum: |
|
| 41 | "Hyggið, vanvirðarar tykkara, og undrist og verðið til einkis! Tí verk geri Eg á døgum tykkara - verk, sum tit ikki høvdu trúð, um onkur segði tykkum frá tí!"" |
|
| 42 | Táið tey nú fóru út, bóðu tey teir um, at hesi orð skuldu verða talað til teirra næsta sabbat. |
|
| 43 | Táið tænastan í sýnagoguni var at enda, fylgdu nógvir Jødar og gudræddir trúskiftingar Paulusi og Barnabasi. Teir talaðu tá til teirra og ámintu tey um at halda fast við náði Guds. |
|
| 44 | Næsta sabbat kom so nærum allur býurin saman at hoyra orð Guds. |
|
| 45 | Men táið Jødarnir sóu hetta nógva fólk, vórðu teir fullir av øvund og søgdu ímóti tí, sum Paulus talaði, ja, bæði søgdu ímóti og spottaðu. |
|
| 46 | Tá talaðu Paulus og Barnabas beint fram og søgdu: "Neyðugt var, at orð Guds fyrst varð talað til tykkara; men við tað at tit koyra tað frá tykkum og meta tykkum ikki sjálvar verdar hitt æviga lív - ja, so venda vit okkum til heidningarnar. |
|
| 47 | Tí so er boð Harrans til okkara: "Eg havi sett Teg heidningum til ljós, so Tú skalt vera frelsa líka at enda jarðarinnar!"" |
|
| 48 | Táið heidningarnir hoyrdu hetta, vórðu teir glaðir og prísaðu orði Harrans; og tey tóku við trúgv, so mong sum vóru ætlað til ævigt lív. |
|
| 49 | Og orð Harrans breiddist um alt landið. |
|
| 50 | Men Jødarnir uppøstu hinar mætu kvinnurnar, sum óttaðust Gud og hinar fremstu menninar í býnum, og teir birtu atsókn móti Paulusi og Barnabasi og róku teir út um landamark síni. |
|
| 51 | Teir ristu tá dustið av fótum sínum móti teimum og fóru til Ikonium. |
|
| 52 | Men lærisveinarnir vórðu fullir av gleði og Heilaga Andanum. |
|
|
