| 1 | Ápostlarnir og brøðurnir, sum í Judea vóru, fingu nú at frætta, at eisini heidningarnir høvdu tikið við orði Guds. |
|
| 2 | Táið Pætur so kom niðan til Jerúsalem, settu teir, sum umskornir vóru, at honum og søgdu: |
|
| 3 | "Tú fórt inn til óumskornar menn og átst við teimum!" |
|
| 4 | Tá fór Pætur at greiða teimum frá øllum, hvørjum undan øðrum, frá byrjan av; hann segði: |
|
| 5 | "Eg var í býnum Joppe, og bað har; tá sá eg í burturrykking sjón: Nakað eins og stórur dúkur dalaði niður; bundið var í hornini fýra á tí, og tað varð sígt niður av Himli og kom tætt til mín. |
|
| 6 | Eg stardi á tað og aktaði eftir tí, og sá tá hini fýrføttu dýr jarðarinnar, hini villu dýrini, skriðdýrini og fuglar himmalsins. |
|
| 7 | Eg hoyrdi eisini rødd, ið segði við meg: "Reis teg, Pætur, drep og et!" |
|
| 8 | Men eg svaraði: "Minni enn so, Harri! Aldri er nakað vanheilagt ella óreint komið mær í munn!" |
|
| 9 | Rødd svaraði aðru ferð av Himli: "Tað, sum Gud hevur reinsað, mást tú ikki kalla vanheilagt!" |
|
| 10 | Hetta hendi tríggjar ferðir; so varð tað alt samalt drigið upp aftur til Himmals. |
|
| 11 | Í tí sama stóðu tríggir menn uttan fyri húsið, har sum eg var; teir vóru sendir til mín úr Kesarea. |
|
| 12 | Og Andin segði við meg, at eg skuldi fara við teimum uttan at ivast. Hesir seks brøður komu eisini við mær, og vit komu inn í hús mansins. |
|
| 13 | Hann segði okkum tá, hvussu hann hevði sæð eingilin standa í húsi sínum og siga: "Send boð til Joppe og fá til tín Símun, sum hevur tilnavnið Pætur! |
|
| 14 | Hann skal tala orð til tín, sum tú skalt verða frelstur við, tú og alt hús títt." |
|
| 15 | Táið eg so var farin at tala, fall Heilagi Andin á tey eins og á okkum í upphavi. |
|
| 16 | Tá runnu mær orð Harrans í hug, hvussu Hann segði: "Jóhannes doypti við vatni, men tit skulu verða doyptir í Heilaga Andanum." |
|
| 17 | Gav nú Gud teimum somu gávu sum okkum, táið tey vóru komin til trúgv á Harran Jesus Kristus, hvør var tá eg, at eg skuldi kunna seta meg ímóti Gudi!" |
|
| 18 | Táið teir hetta hoyrdu, høvdu teir ikki meir at siga; og teir prísaðu Gudi og søgdu: "So hevur Gud givið eisini heidningunum umvending til lív!" |
|
| 19 | Tey, sum spjadd vóru við atsóknini, ið stóðst av Stefanusi, fóru nú um, líka til Fønikia, Kýpern og Antiokia, men talaðu orðið til ongan uttan bert til Jødar. |
|
| 20 | Men millum teirra vóru nakrir menn úr Kýpern og Kýrene, sum komu til Antiokia, og har talaðu teir til Grikkar við og kunngjørdu teimum evangeliið um Harran Jesus. |
|
| 21 | Hond Harrans var við teimum; stórt tal kom til trúgv og vendi við til Harran. |
|
| 22 | Tíðindini um hetta komu nú samkomuni í Jerúsalem fyri oyru, og teir sendu Barnabas til Antiokia. |
|
| 23 | Táið hann so kom hagar og fekk náði Guds at síggja, gleddist hann; og hann áminti øll, at tey skuldu seta sær fyri í hjartanum at halda fast við Harran. |
|
| 24 | Tí hann var góður maður og fullur av Heilaga Andanum og trúgv. - Og stórur skari varð vunnin fyri Harran. |
|
| 25 | So fór hann til Tarsus at leita upp Saul; og táið hann fann hann, fór hann til Antiokia við honum. |
|
| 26 | Heilt ár vóru teir nú saman har í samkomuni og lærdu stóran skara. - Tað var í Antiokia, lærisveinarnir fyrst vórðu kallaðir kristnir. |
|
| 27 | Á hesum døgum komu nakrir profetar oman úr Jerúsalem til Antiokia. |
|
| 28 | Ein teirra - hann æt Agabus - reistist og segði við Andanum frá, at stór hungursneyð skuldi koma yvir allan heimin; hon kom eisini á døgum Klaudiusar. |
|
| 29 | Tá gjørdu lærisveinarnir av, at teir skuldu senda brøðrunum, sum í Judea búðu, nakað til hjálpar, ein og hvør eftir førimuni sínum. |
|
| 30 | Hetta gjørdu teir við; og teir sendu Barnabas og Saul við tí til hinar elstu. |
|
|
