| 1 | Upphav evangeliums Jesu Krists, Sonar Guds. |
|
| 2 | Sum skrivað er hjá Esaiasi profeti: "Eg sendi boðbera Mín undan Tær; hann skal gera Tær vegin til reiðar. |
|
| 3 | Rødd eins, sum rópar í oyðimørkini: "Gerið Harranum vegin til reiðar, javnið gøtur Hansara!"" |
|
| 4 | - soleiðis steig Jóhannes doypari fram í oyðimørkini og prædikaði umvendingardóp til syndafyrigeving. |
|
| 5 | Og alt Judea og øll í Jerúsalem fóru út og vórðu doypt av honum í ánni Jordan og játtaðu syndir sínar. |
|
| 6 | Jóhannes var í klæðum av kamelull og hevði leðurbelti um lendarnar; føði hansara var grashoppur og villur hunangur. |
|
| 7 | Hann prædikaði og segði: "Eftir meg kemur tann, ið sterkari er enn eg, Hann, sum eg eri ikki verdur at bukka meg niður og loysa skóreimina hjá. |
|
| 8 | Eg doypi tykkum í vatni; men Hann skal doypa tykkum í Heilaga Andanum." |
|
| 9 | Tað hendi á teimum døgum, at Jesus kom úr Nazaret í Galilea og varð doyptur av Jóhannesi í Jordan. |
|
| 10 | Og við tað sama sum Hann kom upp úr vatninum, sá hann Himmalin opnast og Andan sum dúvu dala niður yvir Hann; |
|
| 11 | og rødd kom av Himli: "Tú ert Sonur Mín, hin elskaði, sum Eg havi tokka til." |
|
| 12 | Við tað sama dreiv Andin Hann út í oyðimørkina. |
|
| 13 | Hann var í oyðimørkini og varð freistaður av Satan 40 dagar; Hann var millum hini villu dýrini, og einglarnir tæntu Honum. |
|
| 14 | Men eftir at Jóhannes var settur fastur, kom Jesus til Galilea og prædikaði evangelium Guds |
|
| 15 | og segði: "Tíðin er fullkomin, og ríki Guds er komið nær; umvendið tykkum og trúgvið á evangeliið!" |
|
| 16 | Sum Hann nú gekk fram við vatninum í Galilea, sá Hann Símun og Andrias, bróður hansara; teir settu garn í vatnið; tí teir vóru fiskimenn. |
|
| 17 | Jesus segði við teir: "Fylgið Mær, so skal Eg gera tykkum til menniskjafiskimenn!" |
|
| 18 | Við tað sama fóru teir frá gørnunum og fylgdu Honum. |
|
| 19 | Táið Hann var komin eitt sindur longur, sá Hann Jákup, son Zebedeus, og Jóhannes, bróður hansara; teir bøttu gørn síni í bátinum. |
|
| 20 | Hann kallaði teir við tað sama, og teir fylgdu Honum og lótu faðir sín, Zebedeus, vera eftir á bátinum við daglønamonnunum. |
|
| 21 | So fóru teir inn í Kapernaum. Og alt fyri eitt fór Hann sabbatin inn í sýnagoguna og lærdi. |
|
| 22 | Tey vórðu sligin av undran um læru Hansara; tí Hann lærdi tey sum ein, ið vald hevði, og ikki sum hinir skriftlærdu. |
|
| 23 | Í sýnagogu teirra var nú maður við óreinum anda; hann rópti: |
|
| 24 | "Hvat hava vit við Teg at gera, Jesus úr Nazaret! Tú ert komin at týna okkum; eg kenni Teg, hvør Tú ert, Tú hin Heilagi Guds!" |
|
| 25 | Men Jesus hótti at honum og segði: "Tig, og far út úr honum!" |
|
| 26 | Tá sleit hin óreini andin í hann og rópti hart og fór út úr honum. |
|
| 27 | Og øll vóru ovfarin, so tey spurdu hvørt annað: "Hvat er hetta? Nýggj læra! Við valdi býður Hann eisini yvir hinum óreinu andum, og teir akta Hann!" |
|
| 28 | Og tíðindini um Hann komu alt fyri eitt út allastaðni í øllum landinum har um vegir í Galilea. |
|
| 29 | Við tað sama sum teir vóru komnir út úr sýnagoguni, komu teir inn hjá Símuni og Andriasi, saman við Jákupi og Jóhannesi. |
|
| 30 | Vermóðir Símun lá við fepri; og alt fyri eitt tosaðu tey við Hann um hana. |
|
| 31 | Hann fór tá yvir til hennara, tók í hond hennara og reisti hana upp; og hon slapp frá feprinum, og hon borðreiddi fyri teimum. |
|
| 32 | Táið nú kvøldið var komið, og sólin var undirgingin, komu tey til Hansara við øllum hinum sjúku og teimum, ið sett vóru av illum andum; |
|
| 33 | og allur býurin var komin saman fyri durunum. |
|
| 34 | Hann grøddi mong, ið liðu av ymiskum sjúkum, og rak út nógvar illar andar; og Hann læt ikki hinar illu andar sleppa at tala, av tí at teir kendu Hann. |
|
| 35 | Tíðliga um morgunin, fyri dag, fór Hann upp og fór út og burtur til oyðið stað og bað har. |
|
| 36 | Símun og teir, ið við Honum vóru, skundaðu sær tá aftan á Honum. |
|
| 37 | Táið teir funnu Hann, søgdu teir við Hann: "Øll leita eftir Tær!" |
|
| 38 | Tá segði Hann við teir: "Latið okkum fara burt aðrastaðni til smábygdirnar her rundanum, so Eg kann prædika har við! Tí tað var tað, Eg kom til." |
|
| 39 | Hann kom so og prædikaði í sýnagogum teirra um alt Galilea og rak út hinar illu andar. |
|
| 40 | Ein spitalskur kom tá til Hansara, bað Hann og fall á knæ fyri Honum og segði við Hann: "Vilt Tú, so kanst Tú gera meg reinan!" |
|
| 41 | Tá tykti Honum hjartaliga synd í honum; Hann rætti út hondina, nam við hann og segði: "Eg vil; verð reinur!" |
|
| 42 | Við tað sama slapp hann frá spitalskuni, og hann varð reinur. |
|
| 43 | Tá koyrdi Jesus hann alt fyri eitt avstað, beyð honum strangliga |
|
| 44 | og segði við hann: "Síggj til, at tú ongum sigur nakað um hetta! Far avstað og lat prestin sýna teg, og ofra fyri reinsan tína tað, ið Móses hevur ásett, teimum til vitnisburð!" |
|
| 45 | Men táið hann kom út, fór hann at siga nógv frá hesum og bera út hesi tíðindi, so Jesus fekk ikki longur farið opinlýst inn í nakran bý; Hann helt Seg uttanfyri, á støðum, har eingin búði; og allastaðni frá komu tey til Hansara. |
|
|
