1 | Nú kom eingilin, ið tosaði við meg, aftur, og vakti meg, sum táið ein verður vaktur upp úr svøvni. |
|
2 | Hann segði við meg: "Hvat sært tú?" Eg svaraði: "Eg síggi ljósastaka, ið er av gulli, allur sum hann er; oman á honum er oljuskál, og hann hevur sjey lampur og sjey rør til lampurnar. |
|
3 | Hjá honum standa tvey oljutrø, annað høgrumegin oljuskálina, og annað vinstrumegin." |
|
4 | Tá tók eg til orða og spurdi eingilin, ið talaði við meg: "Hvat er hetta, harri?" |
|
5 | Eingilin, ið talaði við meg, svaraði: "Veitst tú ikki, hvat hetta er?" Eg segði: "Nei, harri!" |
|
6 | Hann tók nú til orða og segði við meg: "Hetta eru orð HARRANS til Zerubbabel: Ikki við styrki og ikki við kraft, men við Anda Mínum - sigur HARRIN Gud herskaranna. |
|
7 | Hvør ert tú, stóra fjall, ið reisir teg móti Zerubbabel! Tú skalt verða til slætta! Og hann skal fara eftir ovasta steininum, meðan fagnaðarróp hoyrast: "Náði, náði veri við honum!"" |
|
8 | Framvegis kom orð HARRANS til mín; Hann segði: |
|
9 | "Hendur Zerubbabels hava lagt grundina til hetta hús, og hendur hansara skulu fullføra tað; og tú skalt sanna, at HARRIN Gud herskaranna hevur sent meg til tykkara. |
|
10 | Tí hvør fer at vanvirða dagin, táið byrjað verður við lítlum! - Við gleði síggja hini sjey blýloddið í hond Zerubbabels - hesi eygu HARRANS, ið hyggja yvir alla jørðina." |
|
11 | Nú tók eg til orða og spurdi hann: "Hvat eru hesi bæði oljutrøini, høgrumegin og vinstrumegin ljósastakan?" |
|
12 | Uppaftur tók eg til orða og spurdi hann: "Hvat eru oljugreinarnar báðar, sum eru tætt við gullpípurnar báðar, ið lata hina gyltu oljuna streyma úr sær?" |
|
13 | Tá segði hann við meg: "Veitst tú ikki, hvat tær eru?" Eg svaraði: "Nei harri!" |
|
14 | Tá segði hann: "Tað eru hinir oljusalvaðu báðir, ið standa hjá Harranum yvir allari jørðini." |
|
|