| 1 | Spádómur um Nineve. Bókin um tað, ið Nahum Elkositur sá. |
|
| 2 | Strangur Gud og hevnari er HARRIN; hevnari er HARRIN og fullur av vreiði; hevnari er HARRIN mótstøðumonnum Sínum, ein, sum støðugt ber vreiði móti fíggindum Sínum. |
|
| 3 | HARRIN er langmóðigur, men stórur í kraft; órevsaðan letur HARRIN aldri hin seka vera. Í ódnarveðri og stormi er vegur Hansara, og skýggj eru dustið undir fótum Hansara. |
|
| 4 | Hann hóttir at sjónum og turkar hann upp, og Hann letur allar áir torna; Basan og Karmel følna, alt grønt á Libanon følnar. |
|
| 5 | Fjøllini skelva fyri Honum, og heyggjarnir bráðna; jørðin lyftir seg upp fyri ásjón Hansara, jarðarríki og øll, ið har búgva. |
|
| 6 | Hvør verður standandi, táið Hann verður illur! Hvør er mentur at bera brennandi vreiði Hansara! Vreiði Hansara geisar fram sum eldur, og fjøllini bresta sundur fyri Honum. |
|
| 7 | HARRIN er góður, vernd neyðardagin; Hann kennir tey, sum líta á Hann. |
|
| 8 | Men við vatnsflóð, sum leggur yvir alt, skal Hann gera enda á grundini, ið tað stendur á, og myrkrið skal elta fíggindar Hansara. |
|
| 9 | Hvat eru tað fyri ráð, tit leggja upp móti HARRANUM! Hann skal forkoma tykkum, heimsøkingin skal ikki koma tvær ferðir! |
|
| 10 | Um teir so eru samanfløktir sum tornir og so fullir, sum fyllskapur teirra fær gjørt teir, skulu teir kortini verða brendir upp sum skróturrur hálmur. |
|
| 11 | Úr tær gekk út ein, sum hevði ilt í huga móti HARRANUM, ein, ið legði upp gudleys ráð. |
|
| 12 | So sigur HARRIN: Hvussu sterkir og hvussu nógvir teir so eru, skulu teir kortini verða skornir av og hvørva. Um Eg so havi plágað teg, skal Eg ikki plága teg longur; |
|
| 13 | nei, nú skal Eg bróta ok hansara av tær og slíta bond tíni. |
|
| 14 | Men um teg gevur HARRIN hetta boð: Eingin skal verða føddur meir, sum ber navn títt; úr húsi guds tíns skal Eg beina fyri bæði útskornum og stoyptum myndum; Eg skal gera tær grøv til - tí tú ert funnin ov lættur! |
|
|
