| 1 | Sjón Obadiasar. So sigur Harrin HARRIN um Edom: Tíðindi hava vit hoyrt frá HARRANUM, og boð eru send út millum heidningafólkini: Upp - ja, latið okkum reisa okkum til stríð móti tí! |
|
| 2 | Lítlan skal Eg gera teg millum heidningafólkini; tú skalt verða stórliga vanvirdur. |
|
| 3 | Hugmóð hjarta tíns hevur dárað teg, tú, sum býrt í bergskorum, sum situr so høgt uppi, tú, sum sigur í hjarta tínum: "Hvør er mentur at stoyta mær til jarðar!" |
|
| 4 | Um tú so gert tær reiður høgt uppi, sum ørnin, ja, um tað so er gjørt millum stjørnurnar, skal Eg stoyta tær oman haðani - sigur HARRIN. |
|
| 5 | Táið tjóvar koma á teg, ella ránsmenn á náttartíð - ja, hvussu verður tú ikki lagdur í oyði! Sanniliga, teir fara at stjala, so nógv sum teir lystir! Táið teir koma á teg, sum vilja heysta vín títt - sanniliga, lítið skal vera at heysta eftir teir! |
|
| 6 | - Hvussu verður ikki Esau rannsakaður, hvussu verður ikki leitað eftir loyndu skattum hansara! |
|
| 7 | Líka út at landamarkinum reka teir teg, allir teir, sum vóru í felagi við tær; góðu vinir tínir svíkja teg og verða tær ov sterkir; menninir, sum eta breyð títt, seta snerru fyri teg. - Einki vit er í honum! |
|
| 8 | Skal Eg ikki tann dag - sigur HARRIN - gera enda á øllum vísmonnum Edoms og á øllum viti á Esausfjøllum! |
|
| 9 | Kappar tínir, Teman, skulu missa mótið, so at hvør maður verður dripin og týndur á Esausfjøllum. |
|
| 10 | Aftur fyri yvirgangsverk tíni móti bróður tínum, Jákupi, skal skomm fjala teg, og tú skalt til ævigar tíðir verða týndur - |
|
| 11 | aftur fyri at tú stóðst og hugdi at, táið fremmandir rændu góðs hansara, og útlendingar fóru inn í portur hansara; táið teir kastaðu lut um Jerúsalem, vart tú eisini sum ein teirra. |
|
| 12 | Men hygg ikki fróur á dag bróður tíns, á vanlukkudag hansara, og gleðst ikki yvir Judamenn undirgangsdag teirra! Lat ikki stór orð fara tær av munni neyðardag teirra! |
|
| 13 | Far ikki inn um portur fólks Míns, tann dag tey eru í neyð! Hygg ikki eisini tú fróur á vanlukku teirra, tann dag tey eru í neyð, og legg ikki hond á góðs teirra, tann dag tey eru í neyð! |
|
| 14 | Statt ikki á vegamótum til at fella tey av fólki Mínum, sum undan eru sloppin, og gev ikki tey av teimum, sum flýggja, upp í hendur fíggindans neyðardagin! |
|
| 15 | Tí nær er dagur HARRANS yvir øllum tjóðum; sum tú hevur gjørt, so skal verða gjørt við teg; verk tíni skulu falla aftur á títt egna høvd. |
|
| 16 | Tí eins og tit hava drukkið á heilaga fjalli Mínum, so skulu allar tjóðir drekka og aldri halda uppat; tær skulu drekka og sløðra og verða, sum tær aldri høvdu verið til. |
|
| 17 | Men á Zionsfjalli skal vera flokkur av undanslopnum, og tað skal vera heilagt; og hús Jákups skal fáa aftur ognir sínar. |
|
| 18 | Hús Jákups skal verða eldur, hús Jósefs logi, og hús Esaus skal verða hálmur; tey skulu seta eld á tað og oyða tað, og eingin skal vera eftir av húsi Esaus - tí HARRIN hevur talað. |
|
| 19 | Tey, sum í Suðurlandinum búgva, skulu taka Esausfjøll í ogn, og tey, sum á slættanum búgva, skulu taka Filistaraland; tey skulu taka Efra’imsland og Samarialand í ogn, og Benjamin skal taka Gilead. |
|
| 20 | Tey av hesum heri Ísraels, sum flutt eru burt hertikin, skulu taka tað í ogn, sum Kána’anitar eiga, líka til Zarepta; og hini herleiddu úr Jerúsalem, sum eru í Sefarad, skulu taka í ogn býir Suðurlandsins. |
|
| 21 | Frelsarar skulu fara niðan á Zionsfjall og døma Esausfjøll. - Og ríkið skal hoyra HARRANUM til. |
|
|
