| 1 | "Hetta er lógin um skyldofrið - tað er háheilagt -: |
|
| 2 | Á sama staði sum brenniofrið verður dripið, skal eisini skyldofrið verða dripið. Blóðið úr tí skal verða slett rundanum á altarið, |
|
| 3 | og alt tað feita av tí skal verða ofrað, hárógvin, tálgin, ið er á innvølinum, |
|
| 4 | bæði nýruni við nýrumørinum, innantil við lendarnar, og tað størra livrarblaðið; tað skal takast út saman við nýrunum. |
|
| 5 | Og presturin skal brenna tað á altarinum sum eldoffur fyri HARRANUM; tað er skyldoffur. |
|
| 6 | Alt mannkyn millum prestarnar kann eta tað; á heiløgum staði skal tað etast; tað er háheilagt. |
|
| 7 | Við skyldofrinum er sum við syndofrinum; ein og sama lóg er fyri bæði: Tann prestur, ið ger bót við tí, skal hava tað. |
|
| 8 | Táið prestur ofrar brennioffur fyri onkun, so skal hesin sami prestur hava húðina av brenniofrinum, ið hann hevur ofrað. |
|
| 9 | Øll matoffur, ið bakað eru í ovni ella gjørd til á pannu ella plátu, tey skal tann prestur hava, sum ber tey fram. |
|
| 10 | Men øll matoffur, ið eru blandað við olju, ella sum eru turr, tey skulu hoyra øllum sonum Áron til, einum líka væl sum øðrum. |
|
| 11 | Hetta er lógin um takkofrið, ið verður ofrað HARRANUM: |
|
| 12 | Verður tað ofrað sum lovoffur, so skal hann, ið ofrar tað, umframt sláturofrið, ið hoyrir til lovofrið, bera fram ósúrgaðar køkur við olju í, ósúrgaðar flatkøkur, smurdar við olju, og fínt mjøl, ið er blandað við olju og knoðað til køkur; |
|
| 13 | saman við súrgaðum køkum skal hann bera fram hesa offurgávu sína, umframt sláturofrið, ið hoyrir til takkofrið, ið hann ber fram sum lovoffur. |
|
| 14 | Av hesum ofri skal hann bera fram eina køku av hvørjum slagnum sum gávu til HARRAN; tað skal tann prestur hava, sum slettir blóð takkoffursins á altarið. |
|
| 15 | Kjøtið av takkofri, ið verður borið fram sum lovoffur, skal etast, sama dag sum tað verður ofrað; einki av tí má verða liggjandi til morgunin eftir. |
|
| 16 | Er sláturofrið, ið ein ber fram, lovað ella sjálvkravt offur, so skal tað etast, sama dag sum tað verður ofrað; men tað, ið av loypur, kann etast dagin eftir. |
|
| 17 | Men tað, ið tá er eftir av offurkjøtinum, skal brennast upp triðja dagin; |
|
| 18 | etur onkur triðja dagin av takkoffurkjøtinum, so verður tað ikki væl toknað; tað skal ikki roknast honum til góða, sum ofraði tað, tað skal roknast fyri andstygd, og tann, ið etur av tí, ger misbrot, sum hann kemur at bøta fyri. |
|
| 19 | Ei heldur má tað kjøt etast, sum hevur nomið við okkurt óreint, nei, tað skal brennast upp. - Annars kann ein og hvør, ið reinur er, eta av kjøtinum. |
|
| 20 | Men tann, ið etur kjøt av takkofri HARRANS, meðan nakað óreint er á honum, skal verða beindur burtur úr fólki sínum. |
|
| 21 | Og táið ein nemur við okkurt óreint - tað veri nú óreinskan hjá einum menniskja ella óreint dýr ella nakað annað óreint og viðurstyggiligt - og so etur kjøt av takkofri HARRANS, skal hann verða týndur úr fólki sínum."" |
|
| 22 | HARRIN talaði framvegis við Móses og segði: |
|
| 23 | "Tala við Ísraelsmenn og sig: "Tit mugu einki feitt eta, hvørki av neyti, seyði ella geit. |
|
| 24 | Tað feita av sjálvdeyðum dýrum og av dýrum, ið sundurskrædd eru, kunnu tit nýta til ymiskt; men eta tað mugu tit ikki. |
|
| 25 | Tí ein og hvør, ið etur tað feita av dýrunum, ið eldoffur HARRANS verða tikin av - tann, ið etur nakað av tí, skal verða týndur úr fólki sínum. |
|
| 26 | - Blóð mugu tit ikki eta, hvørki av fugli ella av fæi, hvar tit so eru búsitandi; |
|
| 27 | ein og hvør, ið nakrantíð etur blóð, skal verða týndur úr fólki sínum."" |
|
| 28 | Framvegis talaði HARRIN við Móses og segði: |
|
| 29 | "Tala við Ísraelsmenn og sig: "Tann, ið vil ofra HARRANUM takkoffur, skal av hesum takkofri sínum bera HARRANUM fram ta offurgávu, ið Hann skal hava. |
|
| 30 | Við egnum hondum skal hann bera fram eldoffur HARRANS; tað feita og bringuna skal hann bera fram, og bringan skal verða sveiggjað fyri ásjón HARRANS; |
|
| 31 | og presturin skal brenna tað feita á altarinum, men bringuna skulu Áron og synir hansara hava. |
|
| 32 | Eisini tað høgra tjógvið skulu tit lata prestin fáa sum gávu av takkofri tykkara. |
|
| 33 | Tann av sonum Áron, sum ber fram blóðið og tað feita av takkofrinum, skal hava tað høgra tjógvið sum sín part. |
|
| 34 | Tí sveiggjubringuna og offurgávutjógvið taki Eg frá Ísraelsmonnum, av takkofrum teirra, og gevi Áron presti og sonum hansara tað; tað skal í allar ævir vera nakað, sum teir eiga hjá Ísraelsmonnum og kunnu krevja teir eftir. |
|
| 35 | Hetta er parturin, ið Áron og synir hansara eiga av eldofrum HARRANS, og sum varð givin teimum, tann dagin Hann læt teir stíga fram at vera prestar fyri HARRANUM - |
|
| 36 | parturin, ið HARRIN gav Ísraelsmonnum boð um at lata teir fáa, tann dagin teir verða salvaðir, nakað, sum teir í allar ævir eiga og kunnu krevja, mann eftir mann."" |
|
| 37 | Hetta er lógin um brenniofrið, matofrið, syndofrið, skyldofrið, vígsluofrið og takkofrið, |
|
| 38 | sum HARRIN álegði Mósesi á Sinaifjalli, tann dagin Hann gav Ísraelsmonnum boð um at bera HARRANUM fram offur síni í Sinaioyðimørk. |
|
|
