| 1 | HARRIN talaði framvegis við Móses og segði: |
|
| 2 | "Tala við alla samkomu Ísraelsmanna og sig við tey: "Tit skulu vera heiløg; tí Eg, HARRIN Gud tykkara, eri heilagur! |
|
| 3 | Hvør og ein av tykkum skal óttast móður sína og faðir sín. Sabbatar Mínar skulu tit halda. - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 4 | Tit mugu ikki venda tykkum til avgudarnar og ikki gera tykkum stoyptar gudar. - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 5 | Táið tit ofra HARRANUM takkoffur, skulu tit ofra tað so, at Hann kann hava gleði av tykkum. |
|
| 6 | Sama dag, ið tit ofra tað, skal tað etast, ella eisini dagin eftir; men tað, ið eftir er triðja dagin, skal brennast. |
|
| 7 | Verður tað etið triðja dagin, so er tað andstygd; tá hevur HARRIN ikki gleði av tí; |
|
| 8 | og tann, ið etur tað, skal bøta fyri misgerð sína, tí hann hevur vanhalgað tað, ið var HARRANUM halgað; tað menniskja skal týnast úr fólki sínum. |
|
| 9 | Táið tit heysta grøðina í landi tykkara, mást tú ikki skera akur tín heilt út á bakkarnar, ei heldur mást tú henta elmuna. |
|
| 10 | Tú mást ikki henta berini, ið eftir sita á trøunum, táið tú hevur heystað av víngarði tínum, ella henta upp tey, ið niður eru dottin; tey skalt tú lata verða eftir til hin fátæka og hin fremmanda. - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 11 | Tit mugu ikki stjala. Tit mugu ikki lúgva. Tit mugu ikki svíkja hvør annan. |
|
| 12 | Tit mugu ikki svørja uppá lygn um navn Mítt, so tú vanhalgar navn Guds tíns. - Eg eri HARRIN! |
|
| 13 | Tú mást ikki við órætti taka nakað frá næsta tínum, ei heldur ræna nakað frá honum. Lønina hjá dagløntum manni mást tú ikki hava liggjandi hjá tær inntil morgunin eftir. |
|
| 14 | Tú mást ikki banna hinum deyva, ei heldur leggja nakað at falla um fyri hin blinda - tú skalt óttast Gud tín! - Eg eri HARRIN! |
|
| 15 | Tit mugu ikki gera órætt, táið tit halda rættargang; tú skalt ikki halda við einum, fyri tað at hann hevur lítið at týða, ei heldur fara í part við ein, fyri tað at hann er mektigur; tú skalt døma næsta tín við rættvísi! |
|
| 16 | Tú mást ikki ganga um og spilla fólk út. Tú mást ikki liggja næsta tínum eftir lívinum. - Eg eri HARRIN! |
|
| 17 | Tú mást ikki í hjartanum hava agg til bróður tín, nei, tú skalt hava at næsta tínum, so tú dregur ikki synd oman yvir teg fyri hansara skuld. |
|
| 18 | Tú mást ikki hevna teg og ikki hava agg til nakran av fólki tínum, nei, tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan. - Eg eri HARRIN! |
|
| 19 | Haldið lógir Mínar! - Av fæi tínum mást tú ikki lata tvey dýr hvørt av sínum slagnum para seg. Tú skalt ikki sáa tvinnanda sløg av sáði í akur tín. Garn og veftur mugu ikki vera hvørt sítt slagið í klæðunum, sum tú gongur í. |
|
| 20 | Táið maður liggur hjá kvinnu og hevur við hana at gera, og hon er trælkvinna, hjákona annars mans, og hvørki leyskeypt ella frígivin, so skulu tey verða revsað; men lívið skulu tey ikki lata, við tað at hon var ikki frí kvinna. |
|
| 21 | Men hann skal koma fram fyri HARRAN, at durum samkomutjaldsins, við skyldofri sínum, skyldoffurveðri. |
|
| 22 | Við skyldoffurveðrinum skal presturin gera bót fyri hann fyri ásjón HARRANS fyri syndina, ið hann hevur gjørt; so fær hann fyrigeving fyri syndina, ið hann hevur gjørt. |
|
| 23 | Táið tit koma inn í landið og planta alskyns frukttrø, so skulu tit rokna hin fyrsta ávøkst teirra at vera yvirhúð teirra; í trý ár skulu tit rokna tey sum óumskorin og ikki eta av teimum. |
|
| 24 | Fjórða árið skal allur ávøkstur teirra við gleðihátíð vígast HARRANUM. |
|
| 25 | Ikki fyrrenn fimta árið skulu tit eta ávøkst teirra; so skulu tey bera tykkum so mikið meiri eftirsíðani. - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 26 | Tit mugu einki eta við blóðinum í. Tit mugu ikki fáast við spádóm ella gand. |
|
| 27 | Tit mugu ikki klippa niðan av hárinum, ei heldur stubba burtur av skegginum. |
|
| 28 | Tit mugu ikki gera skurðir á likam tykkara av sorg um deyðan, ei heldur rista tykkum merki í húðina. - Eg eri HARRIN! |
|
| 29 | Tú mást ikki vanhalga dóttur tína við at lata hana verða skøkju, so landið fellur til skøkjulív og fyllist við siðloysi. |
|
| 30 | Sabbatar Mínar skulu tit halda, og fyri halgidómi Mínum skulu tit hava ótta. - Eg eri HARRIN! |
|
| 31 | Vendið tykkum ikki til teirra, ið mana upp deyð, og sum spáa! Leitið ikki til teirra, so tit gera tykkum órein við teimum! - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 32 | Tú skalt reisa teg fyri hinum gráu hárum og heiðra hin gamla; tú skalt óttast Gud tín. - Eg eri HARRIN! |
|
| 33 | Táið fremmandur býr hjá tykkum í landi tykkara, so mást tú ikki vera harður við hann; |
|
| 34 | sum ein av tykkara egnu skulu tit rokna hin fremmanda, ið hjá tykkum býr, og tú skalt elska hann sum teg sjálvan; tí tit hava sjálv verið fremmand í Egyptalandi. - Eg eri HARRIN Gud tykkara! |
|
| 35 | Tit mugu ikki gera órætt, hvørki í dómi, í máti, í vekt ella í máli; |
|
| 36 | beina vekt, røtt lodd, rætta efu og rætta hin skulu tit hava. - Eg eri HARRIN Gud tykkara, sum leiddi tykkum út av Egyptalandi! |
|
| 37 | Aktið eftir øllum lógum og boðum Mínum, og haldið tey! - Eg eri HARRIN!"" |
|
|
