| 1 | Men tveir av sonum Áron, Nadab og Abihu, tóku hvør sína eldpannu, lótu gløður í tær og løgdu roykilsi á gløðurnar og bóru fram fyri ásjón HARRANS fremmandan eld, sum Hann einki boð hevði givið teimum um. |
|
| 2 | Tá gekk út eldur frá ásjón HARRANS og oyddi teir, so teir doyðu fyri ásjón HARRANS. |
|
| 3 | Móses segði tá við Áron: "Tað var hetta, ið HARRIN talaði um, táið Hann segði: "Á teimum, ið standa Mær nær, skal Eg prógva Meg heilagan, og fyri øllum fólkinum skal Eg prógva dýrd Mína!"" Áron tagdi. |
|
| 4 | So rópti Móses Misael og Elzafan, synir Uzziel, pápabeiggja Áron, og segði við teir: "Komið og berið skyldmenn tykkara burtur frá halgidóminum og út um tilhaldið!" |
|
| 5 | Teir komu tá og gjørdu, sum Móses segði, og teir bóru teir í kyrtlum teirra út um tilhaldið. |
|
| 6 | Men Móses segði við Áron og við Eleazar og Itamar, synir hansara: "Tit mugu hvørki ganga ógreiddir ella skræða klæðini; tí so skulu tit doyggja, og so skal vreiði koma yvir alla samkomuna. Latið brøður tykkara, alt hús Ísraels, gráta um henda eld, ið HARRIN hevur sent! |
|
| 7 | Víkið ikki frá durum samkomutjaldsins - annars skulu tit doyggja! Tí salvuolja HARRANS er á tykkum." - Teir gjørdu, sum Móses segði. |
|
| 8 | Nú talaði HARRIN við Áron og segði: |
|
| 9 | "Vín ella nakað sterkt mugu tú og synir tínir ikki drekka, táið tit fara inn í samkomutjaldið, fyri at tit skulu ikki doyggja. Tað skal vera tykkum ævig lóg, mann eftir mann - |
|
| 10 | fyri at tit skulu vera førir fyri at gera mun á heiløgum og vanheiløgum og á óreinum og reinum, |
|
| 11 | og læra Ísraelsmenn allar lógirnar, ið HARRIN við Mósesi hevur kunngjørt teimum." |
|
| 12 | Síðani segði Móses við Áron og við Eleazar og Itamar, teir synir hansara, ið eftir livdu: "Takið matofrið, ið eftir er av eldofri HARRANS, og etið tað ósúrgað við altarið, tí tað er háheilagt! |
|
| 13 | Tit skulu eta tað á heiløgum staði; tað er jú tann ásetti parturin, sum tú og synir tínir eiga av eldofri HARRANS; soleiðis er mær álagt. |
|
| 14 | Og sveiggibringuna og offurgávutjógvið skulu tit eta á reinum staði, tú og synir tínir og døtur tínar við tær; tí tað er tær og børnum tínum givið sum ásetti partur tykkara av takkofrum Ísraelsmanna. |
|
| 15 | Offurgávutjógvið og sveiggibringan skulu verða borin fram saman við eldofrinum - tí feita - at vera sveiggjað fyri ásjón HARRANS; og tað skal til ævigar tíðir vera tann ásetti parturin, ið tú og børn tíni skulu hava - soleiðis sum HARRIN hevur givið boð um." |
|
| 16 | Táið Móses nú spurdi eftir syndoffurbukkinum, fekk hann at vita, at hann var uppbrendur; tá varð hann illur við Eleazar og Itamar, teir, ið eftir livdu av sonum Áron, og hann segði: |
|
| 17 | "Hví hava tit ikki etið syndofrið á hinum heilaga staði? Tað er jú háheilagt, og Hann hevur givið tykkum tað, fyri at tit skulu taka burtur syndaskuld samkomunnar og gera bót fyri tey fyri ásjón HARRANS. |
|
| 18 | Blóðið av tí er jú ikki borið inn í halgidómin; tí skuldu tit havt etið kjøtið á hinum heilaga staði, soleiðis sum eg havi sagt við tykkum!" |
|
| 19 | Men Áron svaraði Mósesi: "Tú veitst, at teir í dag hava ofrað syndoffur og brennioffur sítt fyri ásjón HARRANS, og kortini hevur slík vanlukka hent meg! Um eg nú hevði etið syndoffur í dag, heldur tú tá, at HARRANUM hevði líkað tað væl!" |
|
| 20 | - Táið Móses hoyrdi hetta, gav hann honum rætt. |
|
|
