|
|
Nýggja Testamenti
|
Gamla Testamenti
|
| | Jóel | | Kapittul 1 | | | | 1 | Orð HARRANS, ið kom til Jóel, son Petuel. |
| 2 | Hoyrið hetta, tit gomlu! Lurtið eftir, øll, sum í landinum búgva! Hevur slíkt hent á døgum tykkara, ella á døgum fedra tykkara! |
| 3 | Tit skulu siga børnum tykkara frá tí, børn tykkara sínum børnum, og børn teirra næsta ættarliðinum. |
| 4 | Tað, ið gnagarin leivdi, át grashoppan upp; tað, ið grashoppan leivdi, át bítarin upp, og tað, ið bítarin leivdi, át skavarin upp. |
| 5 | Vaknið, tit druknu, og grátið! Venið tykkum, allir, ið drekka vín! Tí vínberjaløgurin er ryktur burtur frá munni tykkara. |
| 6 | Tí tjóð er komin móti landi Mínum, sterk og óteljandi; tenn hennara eru sum leyvutenn, hon hevur jakslir sum honleyvan. |
| 7 | Hon hevur so heilt gjørt enda á víntrøum Mínum, brotið fikutrø Míni; hon hevur gjørt tey púra ber og kastað tey burt; greinar teirra eru vorðnar hvítar. |
| 8 | Vena teg sum moyggj, ið gongur í syrgibúna eftir ungdómsbrúðgóm sín! |
| 9 | Matoffur og drykkjuoffur eru horvin úr húsi HARRANS; prestarnir, tænarar HARRANS, syrgja. |
| 10 | Markin er oydd, akurlandið syrgir; tí kornið er oytt, vínið er tornað upp, og oljan er horvin. |
| 11 | Bøndurnir eru vónbrotnir, víngarðsmenninir vena seg; tí hveitin og byggið, grøðin á markini er farin fyri einki. |
| 12 | Víntræið er tornað burtur, og fikutræið er følnað; granateplatræið, pálmin og eplatræið - øll trøini á markini - eru tornað burtur, ja, øll gleði er horvin frá menniskjabørnunum. |
| 13 | Latið tykkum í syrgibúna og gremjið tykkum, tit prestar! Venið tykkum, tit, ið gera tænastu við altarið! Farið inn og sitið alla náttina í syrgibúna, tit tænarar Guds míns! Tí matoffur og drykkjuoffur eru horvin úr húsi Guds tykkara. |
| 14 | Lýsið heilaga føstu, boðið hátíðarstevnu, fáið saman hinar elstu, ja, allar, sum í landinum búgva, í húsi HARRANS Guds tykkara, og rópið til HARRAN! |
| 15 | Vei okkum - á tann dagur! Dagur HARRANS er nær og kemur sum oyðing frá hinum Alvalda. |
| 16 | Sóu vit ikki føðina fara fyri einki, gleði og frøi svinna úr húsi Guds okkara! |
| 17 | Frækornini liggja skorpnað undir moldbøkkunum; goymslurnar eru oyddar, løðurnar niðurbrotnar, tí kornið er tornað burtur. |
| 18 | Sum kríatúrini geva seg! Neytafylgini renna rødd um, tí tey vita ongastaðni at eta; eisini seyðafylgini noyðast at líða neyð. |
| 19 | Til Tín, HARRI, rópi eg! Tí eldur hevur oytt beitini í oyðimørkini, og login hevur sviðið øll trø á markini. |
| 20 | Um tað so eru dýrini á markini, rópa tey til Tín; tí løkirnir eru upptornaðir, og eldur hevur oytt haglendið í oyðimørkini. |
| |
|
|
|
|
|
|