| 1 | Um Móab. So sigur HARRIN Gud herskaranna, Gud Ísraels: Vei Nebo, tí tað er oytt! Kirjatajim er vorðið til skammar, er tikið; borgin er vorðin til skammar og er brotin niður. |
|
| 2 | Tað er úti við rósi Móabs; í Hesbon leggja teir upp ónd ráð móti tí: "Komið, latið okkum oyða tað, so tað er ikki tjóð longur!" Eisini tú, Madmen, skalt umkomast, svørðið skal elta teg. |
|
| 3 | Neyðarróp hoyrast úr Horonajim, herjan og mikil oyðing. |
|
| 4 | Móab er lagt í oyði; børn tess skera í róp. |
|
| 5 | Grátandi fara tey niðan brekkuna til Luhit; á leiðini oman til Horonajim hoyrast angistróp undan oyðingini. |
|
| 6 | Flýggið, bjargið lívinum! Verðið sum hjálparleys í oyðimørkini! |
|
| 7 | Ja, aftur fyri, at tú leit á góðs títt og skattir tínar, skalt eisini tú verða tikin; og Kamos skal fara í útlegd, og prestar og høvdingar hansara, allir samlir. |
|
| 8 | Oyðarin skal koma yvir hvønn bý - ikki ein býur skal sleppa undan; dalurin skal ganga til grundar, og slættin skal verða lagdur í oyði - sum HARRIN hevur sagt. |
|
| 9 | Gevið Móab veingir! Tí við flúgvandi ferð skal tað fara avstað, og býir tess skulu verða oyðimørk, sum eingin býr í. |
|
| 10 | Bannaður veri tann, ið latur er at gera verk HARRANS, bannaður veri tann, ið ikki blóðgar svørð sítt! |
|
| 11 | Móab hevur livað í friði frá ungdóminum; tað hevur ligið stilt á berskaka sínum, er ikki helt úr einum ílatinum í annað og hevur ikki farið í útlegd; tí hevur tað ikki mist smakkin, og luktur tess er ikki broyttur. |
|
| 12 | Tí skulu dagar koma - sigur HARRIN - táið Eg sendi tí víntapparar; teir skulu leggja tað á hall og tøma íløt tess og sora sundur krukkur tess. |
|
| 13 | Tá skal Móab hava skomm av Kamos, eins og hús Ísraels hevði skomm av Betel, sum tey litu á. |
|
| 14 | Hvussu fáa tit sagt: "Vit eru hetjur og raskir hermenn!" |
|
| 15 | Móab verður lagt í oyði; teir fara niðan í býir tess, og hinir útvaldu ungu menn tess koma oman at verða dripnir - sigur kongurin, Hann, ið eitur HARRIN Gud herskaranna. |
|
| 16 | Neyð Móabs er nær; vanlukka tess kemur við skundi. |
|
| 17 | Tykist synd í tí, øll tit, sum rundan um tað búgva, og øll tit, sum kenna navn tess! Sigið: "Hvussu brotnaði hann, hin sterki stavurin, hin dýri sprotin?" |
|
| 18 | Kom niður frá dýrd tíni og set teg í turt land, dóttir Dibon, tú, sum býrt í býnum! Tí hann, ið oyðir Móab, kemur móti tær, hann brýtur niður borgir tínar. |
|
| 19 | Statt við vegin og skimast, tú, sum í Aroer býrt! Spyr tey, sum flýggja og undan eru sloppin: "Hvat hevur hent?" |
|
| 20 | Móab er vorðið til skammar, tað er sorað sundur. Venið tykkum og rópið! Kunngerið við Arnon, at Móab er lagt í oyði! |
|
| 21 | Dómurin er komin yvir slættlendið, yvir Holon, Jaza, Mofa’at, |
|
| 22 | Dibon, Nebo, Bet-Diblatajim, |
|
| 23 | Kirjatajim, Bet-Gamul, Bet-Meon, |
|
| 24 | Kerijot, Bozra og allar býirnar í Móabslandi, fjart og nær. |
|
| 25 | Hornið er høgt av Móab, og armur tess er brotin - sigur HARRIN. |
|
| 26 | Gerið tað drukkið, aftur fyri at tað hevur hugmóðað sær móti HARRANUM! Móab skal sløðra umkoll í sína egnu spýggju og verða til spott - tað við. |
|
| 27 | Ella hevði tú ikki Ísrael at flenna at! Var tað tá tikið millum tjóvar, síðani tú ristir við høvdinum, hvørja ferð tú tosar um tað! |
|
| 28 | Rýmið úr býunum og búsetist á klettinum, tit, sum í Móab búgva! Verið sum dúvan, ið ger sær reiður á gjáarbarminum hinumegin! |
|
| 29 | Vit hava hoyrt um hugmóð Móabs, hvussu ovurhonds stolt tað er, hvussu hástórt, hugmóðigt og erpið tað er, og hvussu stórt hjarta tess er. |
|
| 30 | Eg veit um, hvussu frekt tað er - sigur HARRIN - og um tómu, stóru orð og tómu verk tess. |
|
| 31 | Tí veni eg meg um Móab, gremji meg um alt Móab; ein noyðist at suffa um menninar í Kir-Heres. |
|
| 32 | Sum Jazer grætur, gráti eg um teg, tú víntræ Sibma! Greinar tínar fóru yvir havið, tær komu líka til Jazershav. Á fruktheyst og vínheyst títt legst oyðarin. |
|
| 33 | Gleði og frøi hvørvur av hini fruktbøru mark og úr Móabslandi, og Eg geri enda á víninum í persunum; eingin skal við fagnaðarrópum troða persuna; fagnaðarróp hoyrast, sum eingi fagnaðarróp eru. |
|
| 34 | Róp hoyrast úr Hesbon líka til El’ale, ja, líka til Jahaz, úr Zoar til Horonajim, til Eglat-Selisia; tí eisini Nimrimsvøtn verða til oyðimarkir. |
|
| 35 | Eg oyði úr Móab - sigur HARRIN - hvønn tann, ið fer niðan á hædd og brennir roykilsi fyri gudum sínum. |
|
| 36 | Tí venar hjarta mítt seg um Móab eins og floytur; hjarta mítt venar seg eins og floytur um menninar í Kir-Heres. Tað gongur til grundar, sum teir hava spart saman. |
|
| 37 | Tí hvørt høvd er skallut, hvørt skegg er rakað av; á øllum hondum eru skurðir, um lendarnar er sekkur. |
|
| 38 | Á øllum tekjum í Móab og á gøtunum har hoyrist ikki annað enn venan; tí Eg havi sorað Móab sundur sum ílat, ið einki virði hevur - sigur HARRIN. |
|
| 39 | Sum tað er ræðslusligið! Sum tey vena seg! Hygg, hvussu Móab við skomm vendir bakið til! Móab verður øllum teimum, ið rundan um tað búgva, til látur og til ræðslu. |
|
| 40 | Tí so sigur HARRIN: Hann flýgur sum ørn og breiðir út veingirnar yvir Móab. |
|
| 41 | Býirnir verða tiknir, borgirnar álopnar, og hjarta kappanna í Móab verður tann dag sum hjarta kvinnu í barnsneyð. |
|
| 42 | Móab verður lagt í oyði, so tað er ikki tjóð longur, aftur fyri at tað hevur hugmóðað sær móti HARRANUM. |
|
| 43 | Ræðsla, grøv og garn yvir teg, tú, sum í Móab býrt! - sigur HARRIN. |
|
| 44 | Tann, ið flýggjar undan ræðsluni, skal falla í grøvina, og tann, ið sleppur upp úr grøvini, skal koma fastur í garnið; tí Eg lati heimsøkingarárið koma yvir Móab - sigur HARRIN. |
|
| 45 | Máttleys standa tey aftur undir Hesbon, tey, ið flýggja; tí eldur gongur út úr Hesbon, og logi úr Sihon; hann oyðir tynning Móabs og hvirilin á ófriðarættini. |
|
| 46 | Vei tær, Móab! Tað er úti við Kamosfólki. Tí synir tínir verða fluttir burt herleiddir, og døtur tínar hertiknar. |
|
| 47 | Men á síðstu døgum skal Eg venda lagnu Móabs - sigur HARRIN. - Her endar dómur Móabs. |
|
|
