| 1 | Táið Pashur, sonur Immer, presturin, sum var yvirumsjónarmaður í húsi HARRANS, hoyrdi Jeremias profetera hetta, |
|
| 2 | sló Pashur Jeremias profet og setti hann í stokkin í Ovara Benjaminsportri í húsi HARRANS. |
|
| 3 | Men táið Pashur dagin eftir slepti Jeremias leysan úr stokkinum, segði Jeremias við hann: "HARRIN rópar teg ikki Pashur, men Magor-Missabib. |
|
| 4 | Tí so sigur HARRIN: Eg geri teg til ræðslu fyri teg sjálvan og fyri allar vinir tínar, og teir skulu falla fyri svørði fígginda sína - og tað fyri eygum tínum; og alt Juda skal Eg geva bábelskongi í hendur, og hann skal herleiða tey til Bábel og drepa tey við svørði. |
|
| 5 | Alt góðsið í hesum býi, allar ognir hansara og allar skattir hansara og allar skattir judakonga skal Eg geva fíggindum teirra í hendur; teir skulu ræna tað og taka tað og fara til Bábel við tí. |
|
| 6 | Og tú, Pashur, og øll, sum búgva í húsi tínum, tit skulu verða herleidd; til Bábel skalt tú koma, har skalt tú doyggja, og har skalt tú verða jarðaður, tú og allir vinir tínir, sum tú hevur spáað lygn fyri." |
|
| 7 | HARRI! Tú yvirtalaði meg, og eg læt meg yvirtala; Tú vart mær ov sterkur og fekst vald á mær - og til látur eri eg vorðin líðilangan dagin, hvør maður háðar meg. |
|
| 8 | Tí hvørja ferð eg tali, noyðist eg at rópa; undan yvirgangi og kúgan rópi eg; ja, orð HARRANS er vorðið mær til háð og spott líðilangan dagin. |
|
| 9 | Men táið eg segði: "Eg skal ikki hugsa um Hann og ikki tala uppaftur í navni Hansara!" tá varð tað í hjarta mínum sum brennandi eldur, innibyrgdur í beinum mínum; eg royndi at halda tað út, men var ikki mentur. |
|
| 10 | Tí eg hoyrdi mong baktala meg, ræðslu frá øllum síðum: "Klagið hann! Vit skulu klaga hann!" Allir teir, sum eg livdi í friði við, lúrdu eftir, um eg mundi fara at falla; teir søgdu: "Kanska hann letur seg lokka, so vit fáa vald á honum og fáa hevnt okkum á hann!" |
|
| 11 | Men HARRIN er við mær sum veldig hetja; tí skulu teir, ið jagstra meg, snáva og einki vera mentir; ja, teir skulu verða stórliga til skammar, aftur fyri at teir fóru ikki at við vísdómi - verða raktir av ævigari vanæru, sum aldri verður gloymd. |
|
| 12 | Tí HARRIN Gud herskaranna, Hann roynir hin rættvísa, Hann sær nýru og hjarta; eg skal fáa at síggja hevnd Tína á teimum, tí eg havi lagt málevni mítt fram fyri Teg. |
|
| 13 | Syngið fyri HARRANUM, lovið HARRANUM! Tí Hann hevur frelst sál hins fátæka úr hondum illgerðarmanna. |
|
| 14 | Bannaður veri dagurin, táið eg varð føddur! Dagurin, táið móðir átti meg, veri ikki signaður! |
|
| 15 | Bannaður veri maðurin, ið bar faðir hesi boð: "Tú hevur fingið son!" og sum gleddi hann stórliga! |
|
| 16 | Tí manni gangist sum býunum, ið HARRIN koyrdi umkoll og spardi ikki; hann hoyri róp á morgni og herróp um middag |
|
| 17 | - aftur fyri at hann drap meg ikki í móðurlívi, so at móðir varð grøv mín, og móðurlív hennara við barn til ævigar tíðir. |
|
| 18 | Hví kom eg úr móðurlívi at síggja møði og sorg og enda dagar mínar í skomm? |
|
|
