| 1 | Hoyrið orðið, ið HARRIN talar til tykkara, hús Ísraels! |
|
| 2 | So sigur HARRIN: Venjið tykkum ikki at bera tykkum at sum heidningarnir, og ræðist ikki himmalteknini, fyri tað at heidningarnir ræðast tey! |
|
| 3 | Tí siðir tjóðanna eru fáfongd. Teir fella træ í skóginum, og træsmiðurin evnar tað til við øksini; |
|
| 4 | við silvuri og gulli prýða teir tað, við seymi og hamara festa teir tað, so tað riðar ikki. |
|
| 5 | Teir eru sum ræða í melóngarði og duga ikki at tosa; teir mugu verða bornir, tí teir duga ikki at ganga. Ræðist ikki teir! Teir fáa jú einki ilt gjørt, og líka lítið eru teir mentir at gera gott. |
|
| 6 | Eingin er sum Tú, HARRI! Stórur ert Tú, og stórt er navn Títt við veldi Tínum. |
|
| 7 | Hvør skuldi ikki óttast Teg, Tú kongur tjóðanna! Tað sømir seg; tí millum allar vísmenn tjóðanna og í øllum ríkjum teirra er eingin sum Tú. |
|
| 8 | Men teir eru allir samlir skilaleysir, dárar eru teir. Tóm læra! Træ er hon - |
|
| 9 | sligið silvur, innflutt úr Tarsis, og gull úr Ufaz, verk, ið træsmiðurin og gullsmiðurin hava gjørt; blátt og reytt purpur er klædningur teirra; verk, ið listarkønir menn hava gjørt, eru teir allir samlir. |
|
| 10 | Men HARRIN er Gud av sonnum; Hann er livandi Gud og ævigur kongur; vreiði Hansara fær jørðina at nøtra; og fólkini fáa ikki úthildið tað, táið Hann verður illur. |
|
| 11 | So skulu tit siga við tey: Gudarnir, ið ikki hava gjørt himmal og jørð, teir skulu hvørva av jørðini og undan himlinum. |
|
| 12 | Hann er tann, sum við kraft Síni skapti jørðina, við vísdómi Sínum grundfesti jarðarríki og við viti Sínum tandi út himmalin. |
|
| 13 | Táið Hann letur rødd Sína ljóða, brúsa vøtnini í himlinum; Hann letur skýggj stíga upp frá enda jarðarinnar, sendir snarljós við regni og letur vind koma út úr goymslum Sínum. |
|
| 14 | Sum dárar standa øll menniskju og skilja einki; hvør gullsmiður verður til skammar av skurðmynd síni; tí stoyptu myndir hansara eru lygn, og eingin andi er í teimum. |
|
| 15 | Tær eru fáfongd - verk, ið verður havt til spott; táið heimsøkingartíð teirra kemur, skulu tær ganga til grundar. |
|
| 16 | Ikki er arvalutur Jákups teimum líkur; nei, Hann er tann, ið hevur skapt alt; og Ísrael er ættin, ið er arvalutur Hansara - HARRIN Gud herskaranna er navn Hansara. |
|
| 17 | Savna góðs títt saman úr landinum, tú, sum býrt í kringsettum býum! |
|
| 18 | Tí so sigur HARRIN: Hesa ferð skal Eg sleingja burt tey, sum í landinum búgva, og Eg skal lata tey koma í trongd, so tey sanna tað! |
|
| 19 | Vei mær, sum eg eri sundursoraður! Sár mítt er ógrøðandi. Men eg sigi: Ja, hetta er plága mín, eg noyðist at bera hana! |
|
| 20 | Tjald mítt er oytt, øll tog míni eru slitin; børn míni eru farin frá mær og eru ikki til longur; eingin reisir tjald mítt longur, eingin heingir upp teppi míni. |
|
| 21 | Nei, hirðarnir vóru skilaleysir og søktu ikki HARRAN; tí fóru teir ikki at við vísdómi - og alt fylgi teirra spjaddist sundur! |
|
| 22 | Boðskapur hoyrist, ja, tað nærkast! Ógvuligt óljóð kemur úr Norðurlandi, og býirnir í Juda skulu verða gjørdir til oyðimørk, sjakalabústað. |
|
| 23 | Eg veit, HARRI, at menniskjað ræður ikki sjálvt fyri vegi sínum, at ferðamaðurin er ikki mentur at stýra gongd síni! |
|
| 24 | Tykta meg, HARRI, men við máta, ikki í vreiði Tíni, so Tú forkemur mær heilt! |
|
| 25 | Úthell vreiði Tína yvir heidningarnar, ið kenna Teg ikki, og yvir ættirnar, ið ikki ákalla navn Títt! Tí tey hava etið upp Jákup, ja, etið hann upp og gjørt enda á honum; bústað hansara hava tey lagt í oyði. |
|
|
